Mijn Getuigenis

Ik ben Nathalie Groeneveld, 36 jaar. De Heer heeft in 2002, toen ik 30 jaar was, mijn leven compleet veranderd. Hij heeft mij genezen en bevrijd en later ook nog eens een paar wonderen gedaan in mijn leven.

Als puber van 15 was mijn hart aangeraakt door God tijdens een jeugddienst in Vierhouten (1987) en had ik mijn leven bewust aan Jezus gegeven. Het maakte me diep gelukkig. Maar nadat ik jarenlang voor ‘paard’ uitgescholden was op de HAVO en een heel onzeker meisje was geworden, nam het verlangen om een vriend te hebben waar ik bij mocht horen, mijn hart volledig in beslag.

Kort daarop werd ik hopeloos verliefd op een jongen die niks met God te maken wilde hebben. Ik wilde graag God gehoorzamen en mezelf bewaren voor het huwelijk. Maar voor die jongen was seks het belangrijkste in het leven.

Die jongen werd voor mij belangrijker dan Jezus, ik kon niet naar allebei tegelijk luisteren. Na een paar jaar worstelen stuurde ik daarom diep teleurgesteld in God, Hem uit mijn leven weg, dacht zo rust in mijn relatie met die jongen te vinden. Ik sloot mijn hart voor Gods stem, wilde er niet meer over na denken.

Na een heftige knipperlicht-relatie met mijn vriend, die bijna 10 jaar had geduurd, ging het echt niet meer. Ik was weer alleen, inmiddels met ons dochtertje van één jaar oud. Toen zij echter 4 jaar oud was (in 2000), begon er een verlangen te groeien in mijn hart, om mijn kind dicht bij God te mogen brengen, al durfde ik zelf niet bij Hem te komen.

Een zoektocht van 2 jaar volgde, ik ging weer elke zondag met haar naar de kerk, vol twijfels en vragen. Nu móest ik het weten; als God van mij hield, wilde ik Hem vinden en er volledig voor gaan. Als het niet zo was, wilde ik het ook weten en het voorgoed achter mij laten. Inwendig voelde ik dat God aan mij aan het sleutelen was, dat er een hoop kapot was. Er was een hoop strijd in mij, voelde dat satan mij in zijn greep wilde houden en me niet wilde laten gaan. Ondertussen nam het verlangen naar een liefdevolle partner, naar warme armen om me heen, me nog steeds in beslag. Dat verlangen stond nog tussen mij en God in.

Totdat God me in 2002 liet inzien, dat Hij die lege plek in mijn hart wilde vullen, dat Hij die eenzaamheid van binnen wilde vullen met Zijn liefde. Toen ik dat doorhad, kon ik mijn verlangen naar een partner ook bij Hem brengen en loslaten. En God genas me compleet van binnen. Samen met Hem mocht ik door al mijn onverwerkte verdriet heen, Hij was er bij en troostte me. Hij leerde me mijn ex-vriend te vergeven en van hem te houden als mijn naaste. Daarna, toen ik ook weer had geleerd van mezelf te houden en elke dag met Christus te wandelen, naar Hem te luisteren, gebeurde het:

God bracht begin 2003 een christelijke man op mijn levenspad, voor mij bestemd. Wat een genot, samen te kunnen bidden en zoeken naar Gods wil, samen te kunnen genieten van elkaar. Wat heeft de Heer ons gezegend. Na acht maanden zijn we getrouwd en ben ik met mijn dochter, die inmiddels 7 jaar was, bij hem ingetrokken. Alles wat me beangstigde bracht ik bij God en Hij nam het van me weg, mijn bindings- en verlatingsangst, mijn onzekerheid. Samen met God durfde ik mezelf wel weer opnieuw te geven in een relatie.

God zegende ons huwelijk al snel met een zwangerschap. Vlak voor die zwangerschap had ik het ineens duidelijk op mijn hart dat God ons een zoontje wilde geven, tot eer van Zijn naam, het bevreemde mij, maar ik wist dat het van God moest zijn. De volgende maand was ik zwanger.
Tijdens die zwangerschap werd ik nog beheerst door angst dat er iets met de baby of mijn man zou gebeuren. Bang dat satan zo zou proberen mijn geloof kapot te maken.

God heeft mij ook van die angst bevrijd, op een wel heel wonderlijke manier; Hij heeft mij laten ervaren dat Hij je in alle situaties, hoe moeilijk ook, je geloof en kracht geeft, wanneer je Hem zoekt, zodat satan je niks kan maken.
Ons zoontje werd namelijk 2 dagen na zijn geboorte ernstig ziek (dagenlang stuipen en geen schildklierhormoon in zijn bloed). Een spannende tijd volgde. Nadat we hem met hulp van Gods kracht los konden laten, hebben we zijn leven in Gods handen gelegd. Dit met de verwachting dat God hem thuis zou gaan halen, op dát moment ontvingen wij beiden geloof in ons hart dat God hem zou gaan genezen, dat we mochten bidden om een wonder.

Dat wonder gebeurde ook, de volgende dag waren alle onderzoeken ineens wél goed en ging hij zienderogen vooruit. Na 9 dagen intensive care mocht hij al gezond mee naar huis. Toen hij 5 maanden oud was kreeg hij ernstige epilepsie, syndroom van West, waardoor zijn ontwikkeling stagneerde. Opnieuw gaf God ons het geloof diep in ons hart dat Hij ook deze ziekte tot zijn eer zou gebruiken, dat Hij hem zou gaan genezen. Moeilijk om aan vast te houden, wanneer je kind nog zo ziek is.

Mijn man kreeg het getal 40 op zijn hart en de gedachte dat God getallen vaak symbolisch gebruikt. Na veertig dagen zware epileptische aanvallen, waarin wij ook aan het zoeken en bidden waren voor genezing, was de epilepsie plotseling voorbij. Het duurde nog wel een poosje voordat de volledige genezing zichtbaar was, maar we waren enorm dankbaar dat de epilepsie weg was.

God had ons in die tijd op ons hart gegeven dat we moesten vragen om ziekenzalving in onze gemeente naar aanleiding van Jacobus 5. Op de dag dat we onze dominee daarnaar gevraagd hadden, stopten de epileptische aanvallen al.

De epilepsie is nooit meer terug gekomen nadien. Ons zoontje zou wel een verstandelijke beperking aan de epilepsie hebben overgehouden, werd ons verteld toen hij 2 jaar was.
Hij heeft lang een grote achterstand gehad in zijn ontwikkeling, er werd ook voorspelt dat die achterstand alleen maar groter zou worden.

Inmiddels is onze zoon ruim 3,5 jaar en hij heeft alle achterstand, zowel motorisch als verstandelijk nu al ingehaald, er is geen sprake meer van een verstandelijke beperking.
Straks als hij 4 wordt, mag hij zelfs naar de ‘gewone’ basisschool. Wat God ons toen al liet weten, is nu voor de buitenwereld zichtbaar. Wat artsen ook allemaal weten en kunnen en voorspellen, al is dat enorm veel, God zelf is onze Heelmeester, bij Hem is álles mogelijk, ook al is het medisch niet verklaarbaar.

We voelen ons enorm gezegend met ons gezin, inmiddels met 5 kinderen (nog een pleegdochter en 2 zoontjes nadien erbij gekregen). Dit wilde ik graag met anderen delen. Hoe moeilijk je leven ook is, als je je leven in Gods handen legt, wijst Hij je de weg. Hij geeft rust en vrede, troost, genezing en geloof!!

Gods zegen wens ik jou,
vriendelijke groet van Nathalie Groeneveld