Mijn Getuigenis

Mijn naam is Annemarie en ik ben 19 jaar. Ik heb 5 maanden terug de belangrijkste maar ook mooiste beslissing in mijn leven mogen nemen, namelijk de keuze voor God. Aangezien het op dat moment geen gemakkelijke keuze was heb ik toen alles van mij afgeschreven waar uiteindelijk onderstaand getuigenis uit voort is gekomen. Ik hoorde via-via van MijnGetuigenis.nl en ik vind het zo goed dat andere mensen kunnen lezen wat een grote dingen God in een mensen leven doet en hoe Hij iemand’s leven totaal op z’n kop kan zetten! Dat is precies de reden dat ik deze getuigenis nu graag aan mensen laat lezen.

Al een poosje liep het niet lekker in mijn relatie met mijn (ondertussen) ex. We leefde langs elkaar heen en we probeerden toch krampachtig onze levens als 1 met elkaar te houden. Al lange tijd ging ik niet meer met plezier naar hem toe. Er over praten deden we nooit, want het leek als of we de interesse in elkaar kwijt waren geraakt. Het ergste was nog dat hij bijna niets meer met het geloof te maken wilde hebben. Hij discussieerde veel met mensen op fora over vragen die er naar mijns inziens zo weinig toe doen zoals bijv. hoe oud de aarde nu precies is enz. Ik merkte dat hij in een negatief spiraal zakte, en ik zakte mee. Naar de kerk wilde hij niet meer, en ook ik bleef dan liever thuis om de ruzies te vermijden. Ik mocht namelijk niet alleen naar de kerk van hem omdat we anders nog verder uit elkaar zouden groeien. We gingen of samen naar de kerk, of we bleven samen thuis. Aangezien hij niet naar de kerk wilde, bleven we dus thuis.

Bidden deden wij al maanden niet meer met elkaar en samen uit de bijbel lezen deden we vanaf het begin van onze relatie al zeldzaam. Zo hebben we maanden voort gesukkeld, ruzie na ruzie. Plotseling kwam daar verandering in. We begonnen weer met elkaar te praten, we beloofde elkaar beterschap en ik begon weer hoop te krijgen. Maar verbetering bleef weg en op een avond zag ik het niet meer zitten. Ik lag op bed en kon niet meer stoppen met huilen. Ik bad tot God of Hij Zijn hulp wilde geven in de relatie, want uitmaken wilde ik het absoluut niet. En God verhoorde! Hij gaf mij een tekst uit Matteës: “Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn en ik zal u rust geven”. Op het moment dat de tekst in mijn gedachte kwam kreeg ik rust en ik gaf alles over in Gods hand.

De volgende morgen stond ik weer op met nog steeds die zelfde tekst in mijn hoofd. Ik stuurde de tekst naar een vriend, die van de situatie af wist, en vertelde hem dat ik weer meer hoop had en rust had gevonden. Ik ging naar mijn werk, en voelde me prima. Ik had er het volste vertrouwen in dat het helemaal oké zou worden in onze relatie. Uit mijn werk zou ik meteen door gaan naar mijn vriend en toen ik voor de deur stond, op het punt om naar binnen te gaan, overviel mij een vreemd gevoel. Weer de tegenzin, ik wilde niet naar binnen! Voordat ik naar binnen stapte bad ik tot God: “HERE, geef mij de juiste woorden!” Waarvoor ik de woorden nodig had wist in niet eens precies, maar ik voelde dat er gepraat moest worden.

Eenmaal binnen voelde ik me een huichelaar. Ik kuste hem, zonder liefde. Ik omhelsde hem, zonder dat ik voelde dat ik van hem hield. We gingen naar mijn ouders, en daar zei ik dat ik de volgende dag graag naar een praise avond wilde gaan. Ook dit viel verkeerd bij hem, en dat terwijl ik sussend tegen hem zei dat ik hem nog niet eens mee vroeg. Bizar. Op dat moment ging er een knop om. Ik kreeg een bepaalde rust over mij heen waar ik nu nog steeds verbaasd over ben en ik voelde op dat moment heel zeker: zo wil ik niet met hem verder. Ik sprak hem tegen, ik wilde wel naar de praise avond. Ik zei hem dat hij mij daar vrij in moest laten. Hij werd boos en vroeg of ik hem naar huis wilde brengen omdat hij zo niet een hele avond met mij samen wilde zijn.

Normaal zou ik meteen gas terug hebben genomen, en zou ik alles goed praten, de ruzie bijleggen, zonder dat het goed uitgesproken werd. Maar ik kon het niet. Ik stapte op en pakte mijn autosleutels. Onderweg naar huis zeiden we bijna niets en toen we eenmaal voor zijn deur stonden barste hij los tegen mij. Het deed me niets, ik had nog steeds die onbekende rust over mij heen. Toen hij uitgeraasd was, ik heb geen flauw idee meer wat hij allemaal heeft gezegd, gaf God mij de woorden waar ik eerder die middag om gebeden had. Ik begon te praten, duidelijk uit te leggen wat mij dwars zat in onze relatie, en het leek alsof ik het zelf niet was die praatte! Ik had ineens alles zo helder voor mezelf dat ik op het moment dat ik aan het praten was bijna tranen in mijn ogen kreeg zo duidelijk besefte ik dat God mij steunde en mij die woorden gaf. Ik voelde dat Hij achter mijn keuze stond. Toen ik alles verteld had, hebben wij met wederzijdse ouders erbij verder gepraat en hebben we definitief een punt achter de relatie gezet.

Het is wonderlijk hoe Gods leiding zichtbaar is, ook in de dagen daarna! Ik bleef de onbekende, heerlijke rust in mij voelen. Meteen de volgende dag ben ik meegegaan naar de bewuste praise avond en ik heb daar met blijdschap in mijn hart mijn Maker kunnen aanbidden!

Tot de dag van vandaag voel ik Gods leiding in mijn leven omdat ik mijn leven aan Hem toevertrouwd heb. Elke dag leer ik meer kennen van mijn Vader. Ik voel dat ik er zo vol van ben dat ik mijn mond niet meer kan houden tegen andere mensen. Ik zou iedereen willen vertellen hoe groot en goed onze God is! Hoe heerlijk Zijn liefde is! Daarom heb ik dit verhaal van mij afgeschreven. Of iemand het ooit zal lezen weet ik niet.

Ik hoop dat God mij wilt gebruiken in deze wereld om naar de mensen om mij heen de liefde van de Drie-enig God uit te stralen! Ik heb nog een lange weg te gaan, maar God is naast mij en Hij steunt mij in mijn leerproces. God is Zijn werk begonnen in mij, en ik mag geloven dat Hij zijn werk ook zeker af zal maken!

Annemarie