Getuigenissen met tag 'depressie'

Hanneke

Gepubliceerd
op 13 maart 2009
. 22 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo, mijn naam is Hanneke de Heer en ik ben blij te lezen over de getuigenissen op deze site! God is goed, en verandert levens, net als de mijne:

Nooit kon ik keuzes maken in mijn leven. Ik wist niet waar ik goed aan deed. Ik kreeg niet de bevestiging waar ik zo naar verlangde, dat het oke was wie ik ben, met al mijn fouten en mijn goede dingen. Ik verlangde enorm naar iemand die naar me wilde luisteren, maar die leek er nooit te zijn.
Het maakte mij alleen en van een vrolijk onbezorgd kind raakte ik in een isolement.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Anorexia
Het enige wat mij goed deed voelen was als ik minder ging eten en het presteerde om steeds meer af te vallen. Als ik honger kreeg ging ik sporten om zo controle te kunnen houden. Ik besefte niet hoe ver weg ik raakte van relaties met mensen. Enorme angst om met iemand oog in oog te praten viel over me, alsof ze dwars door me heen zouden kijken en ontdekken wat voor zelfhaat ik van binnen had. Mijn gevoelens durfde ik nooit te uiten.

Mijn werk was een overleving en als ik thuis kwam was ik totaal iemand anders. Alles draaide om het eten en loog als ik iemand vroeg of ik al gegeten had, ik raakte zelfs geobsedeerd in het sporten op een lege maag.

Op naar Australië
Depressie maakte dat niks er meer toe deed. Ik wilde weg uit mijn huidige leven, op wat voor manier dan ook en besloot een reis naar de andere kant van de wereld te maken.

Doordat mijn omgeving veranderde besefte ik dat God bestaat en kon er niet omheen dat er een Schepper is die de natuur zo mooi heeft gemaakt. Ook gunde ik mezelf voor het eerst letterlijk stil te staan. Beetje bij beetje ging ik beseffen dat ik hulp nodig had.

Hoewel deze reis me dat liet zien, had ik moeite het te accepteren, ik vond altijd dat als je aan jezelf gaat werken, het egoistisch is. Ik had zo’n laag zelfbeeld, ik deed er niet toe en laat staan dat ik van mezelf kon houden. Hoewel het me beangstigde besloot ik terug te gaan en een instantie te zoeken die mij kon helpen.

Hoop
Het begon met Anorexia eetgroepen waar ik alleen maar meer van ging afvallen door de “concurrentiestrijd” die er tussen die meiden heerste. Hoewel ik dacht met een paar gesprekken wel even te veranderen, ging ik van maatschappelijk werker naar psychiater en uiteindelijk naar een 24 uur opvang, De Hoop, een christelijk therapie centrum in Dordrecht. Daar werd ik pas echt met mezelf geconfronteerd en hoe ik probeerde controle te houden. Het eten aan tafel, een pijnlijke rode draad in mijn leven; mensen die naar je kijken wat je eet, hoeveel je eet. Het kostte me een jaar om uiteindelijk mezelf de tijd en rust te geven om een normaal leven te kunnen leiden, zonder te hoeven nadenken over mijn eetpatroon.

Het doel van mijn leven, het verlangen er niet meer te zijn, veranderde van schaamte en angst in hoop. Ik leerde mijn gevoelens te uiten. Tijdens een werkweek in de therapie, heb ik voor het eerst beseft dat het een keuze is, om te (willen) leven. De zelfdestructieve gedachten haalden me zo naar beneden dat ik wel een keuze moest maken. Ik kon er niet omheen, ik verlangde zo naar erkenning!
Dwars tegen al mijn gevoelens in, maakte ik de keuze voor gebed tot God en ben ik bevrijd van mijn zelfdestructieve gedachten, zelfmoordgedachten en depressie.

Het was stil
De volgende dag kan ik me herinneren dat ik geen énkele negatieve gedachte had. Geen ENKELE. Ik ging beseffen hoe mooi de natuur was en ik kreeg energie terug en dankbaarheid. Ik koos voor het Leven. Ik kon wel janken van blijdschap en wist dat Jezus het leven was en was benieuwd om Hem te leren kennen. Ik wist 1 ding zeker: dat ik voor God wilde leven, omdat Hij mijn leven gered heeft van de dood. God bevestigde dit met de belofte uit Psalm: 118:17: Ik zal niet sterven, maar leven en de daden van de HEER verkondigen!

De periode daarna was niet gemakkelijk, hoewel het steeds beter ging, en ik gewoon echt kon zijn en niet hoefde te focussen op anderen om mij heen. Ik kreeg zin om voor fotografie te gaan studeren en hierin te ontdekken wat beauty is in de wereld. Een jaar later, uit therapie, wist ik 1 ding zeker: dat ik voor God wilde leven, omdat Hij mijn leven gered heeft van dood.

Uit dankbaarheid liet ik me dopen en ik zette een stap om Hem te volgen en sindsdien weet ik dat God in mij veel sterker is dan wat dan ook! Ik besloot mijn baan op te zeggen en mijn nieuwe passie te volgen: fotografie studeren en de bijbel. Via YWAM (Youth With a Mission) heb ik me aangemeld voor een DTS (Discipel Training School) en Fotografie in Hawaii.
Een droom werd werkelijkheid. God moet wel van mij houden!

Pas daar was het dat ik dingen uit het verleden kon overgeven aan God en kon loslaten. Het verlangen om uit de bijbel te lezen werd steeds groter en de relatie met God werd echt, als een vriend die met me praat. Voor het eerst voelde ik me vrij!!

Na de DTS
Na de DTS ben ik verder gaan reizen. Een reis rond de wereld als zendeling en fotografe met als focus op de bijbel en worldview heeft mijn perspectieven totaal veranderd. Tijdens deze reis ben ik geconfronteerd met het welzijn van de mensen in vele landen. Ik kreeg de kans van God er voor anderen te mogen zijn, waar dan ook in de wereld.

Deze ontdekkingsreis heeft me duidelijk gemaakt dat het niet om mij gaat, mijn leven, mijn comfort, mijn vrienden. Het gaat om de liefde van God in iemands leven en het belangrijkst is dat te kunnen delen, waar je ook bent. En bovenal vond ik de grootste schat die ik maar kan bedenken: zoveel vreugde, door de mensen die ik ontmoette, ongeacht hun levenssituatie.

Elke dag is een uitdaging, het maakt niet uit waar je bent. Ik dacht dat ik zelf dingen kon veranderen, maar nooit durfde ik een keuze te maken om te vertrouwen dat God mij kan veranderen. Ik dacht dat ik geen angst kende, totdat ik in de spiegel keek. Ook nu, alsof het lijkt dat mijn leven perfect lijkt te gaan, blijft het keuzes maken, weten wat de opties zijn en wat waarheid is en wat leven/hoop geeft in die keuze.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des HEREN, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Jeremia 29:11

Dat gaat soms dwars tegen gevoel en controle in. Maar uiteindelijk levert het vrijheid, en zekerheid op. Weten wat je zwakheden zijn, maakt het makkelijk te zien wat je valkuilen zijn en waarin je je soms kunt bevinden. En je hebt mensen om je heen nodig en die er voor je willen zijn. Erop vertrouwen dat diegene jou wil helpen. Een goede relatie opbouwen kost tijd en is soms pijnlijk. Maar ik kan niet zonder en ik denk dat niemand dat kan. Dat is God’s Hart, een relatie met ons te hebben. En Hem vertrouwen, dat Hij alleen maar het allerbeste wilt voor jouw leven.

Hanneke is momenteel voor haar studie op Hawaii. Op haar weblog en fotoboek lees je meer.

Esther

Gepubliceerd
op 24 mei 2008
. 22 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, ik ben Esther en in het dagelijks leven studente. Ik ben bijna 18 jaar en doe deze maand examen havo. In september begin ik aan een DTS (Discipleship Training School) voor een half jaar bij Jeugd met een Opdracht. Nu ik dit schrijf ben ik erg blij, geniet ik en dank God voor wat hij het afgelopen jaar gedaan heeft. Ik had eerlijk gezegd nooit verwacht dat ik nu hier zo zou zitten en dit zou gaan schrijven.

Het begon allemaal in de zomer van 2006. Ik was geslaagd voor VMBO en mocht HAVO gaan doen, maar eerst kon ik gaan genieten van een vakantie. Maar er was iets raars, ik voelde me zo vaak down en erg verdrietig. Precieze redenen kon ik niet noemen. Ik heb ook nooit traumatische ervaringen meegemaakt of zoiets. Ik dacht dat dit bij mijn leeftijd hoorde, ik was namelijk net 16 jaar geworden en dus in de pubertijd.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eetstoornis
Na de vakantie werd alles langzaam erger. Mijn gedachten werden steeds negatiever over mezelf, anderen en mijn leven. In december 2006 werd alles tevéél. Op TV zag ik een programma over iemand met een eetstoornis. Ze vertelde dat ze vaak spanningen niet aan kon en daardoor ging overgeven of niet eten. Deze woorden bleven een paar weken in m’n hoofd spoken, tot het moment dat ik niets meer zag zitten, m’n leven was volgens mijn gedachten waardeloos, ik werd gek van m’n gedachten en wilde m’n aandacht op iets anders vestigen, overgeven. Het luchtte even op. De eerste keer schrok ik van mezelf en viel huilend in slaap. De depressieve gedachten bleven doorgaan, en ik kon me niet meer concentreren, en kon vaak alleen nog denken aan overgeven, want dat luchtte (even) op.

De volgende week gebeurde het weer, die week daarna weer, die week daarna 2 keer enz. en zo ging de maand december voorbij. M’n moeder merkte dat het niet goed ging, en na een lang en moeizaam gesprek met m’n moeder heb ik haar uiteindelijk mijn geheim verteld. (Ik had het eigenlijk niet willen vertellen want ik wilde haar niet bezorgd maken.) Alleen m’n moeder wist het, en ze lette op, maar ze kon me niet tegenhouden te spugen, dus ik ging door, 2 keer per week werd 3 keer per week en er waren weken dat ik bijna elke dag ging spugen. Het werd een verslaving.

Processen (menstruatie o.a.) in m’n lichaam stopten na verloop van tijd, en de afvoer bij ons in huis verstopte door het gespuug. ’s Avonds kon ik niet meer slapen, nachten lag ik te huilen en ik was heel bang in donker. Een aantal keren per week had ik angstaanvallen. Het enige wat ik kon doen was huilen en mezelf pijn doen. Doordat ik me zo slecht voelde kwam ik bijna niet meer buiten de deur. ’t Liefst sloot ik me op in de badkamer en wilde ik alleen zijn.

Ondertussen ben ik via de huisarts bij een psycholoog gekomen. Elke week kwam ik langs om alles op een rijtje te zetten, het hielp om over dingen te praten waar ik nooit over durfde te praten met iemand, maar het spugen bleef maar doorgaan.
M’n moeder zei dat ik zo mager was en dat dit niet mooi was, maar ik geloofde het zelf niet. Het enige wat ik zag was een opgeblazen buik als ik net had gegeten. Die buik moest plat zijn!

Vicieuze cirkel
Van februari 2007 tot april ging het zo door. Ik viel 10 kilo af. Ik wilde écht stoppen met overgeven, ik wilde het echt, maar het lukte me niet meer. Elke keer gaf ik eraan toe. De verleiding was te groot. Het voelde even goed om te spugen, maar daarna voelde ik me heel vaak schuldig en schaamde ik me. Zo ontstond er een cirkeltje waar ik niet uit kon komen. De schaamte en schuldgevoelens werden te groot.

Soul Survivor
Gelukkig werd het eind mei, en ik ging met 3 vrienden naar een groot festival evenement. Het heet Soul Survivor en dit was de 3e keer dat ik er naartoe ging. Het was fantastisch! Het is een week dat je met zo’n 3000 jongeren veel leert over God, en waarbij er veel aandacht word besteed aan aanbidding enz. Na elke celebration (2 keer per dag) is er tijd voor gebed.

Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing. Jesaja 53:5

Na een avonddienst kwam er een meisje naar me toe, uit het niets. Ze vroeg of ze voor me mocht bidden, en ik vond het goed. Ze begon dingen te zeggen die zij niet van zichzelf kon weten, ze vertelde aan God hoe ik me voelde en wat er de afgelopen tijd was gebeurd. De Heilige Geest inspireerde haar in haar gebed, tijdens dat gebed liet God me zien wat ik eigenlijk aan het doen was door het spugen heen. Ik ruïneerde mezelf, maar ook een tempel van de Heilige Geest. De bijbel zegt namelijk in 1 Kor. 6:19-20: Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam.

Mensen konden me dus nooit overtuigen, maar God deed het en bevrijdde me! En sindsdien heb ik nooit meer de behoefte gehad over te geven. Vanaf het festival ging het eten zo goed! Ik genoot er zo van, heerlijk! Mijn lichaam moest wennen aan het eten en het ging steeds beter.

Depressie
Toen ik terug kwam van het festival waren m’n vader, moeder en ik allemaal blij dat het lichamelijk weer beter ging. Maar geestelijk was ik nog niet herstelt. Vroeger uitte ik mijn gevoelens en emoties door over te geven, maar nu kon dat niet meer en begon ik alles op te kroppen. De depressieve gevoelens werden erger en erger, weer zag ik het leven niet zitten en alles was waardeloos. Ik had geen zin meer in het leven, en wilde ook niet meer leven. De angstaanvallen en huilbuien werden ook steeds erger. Mijn hart schreeuwde naar iemand die me begreep en naar iemand die me een knuffel gaf.
Zelfmoordgedachten kwamen elke dag een aantal keer voorbij. Vooral bij het zien van een trein, brug enz. Ik had ook grote vraagtekens naar God toe, want hoe kon hij me wel genezen van die eetstoornis en de depressieve gevoelens niet weghalen? Waarom zou God me door zoiets heen laten gaan?

Ondertussen was de vakantie aangebroken. De psycholoog adviseerde me om me aan te melden bij de GGZ voor intensievere hulp. Gelukkig kon ik versneld aangemeld worden en hoefde ik niet een half jaar te wachten, en toen kwam het eerste gesprek met de psychotherapeut. De psychiater kon er niet bij zijn. Het gesprek verliep totaal niet naar m’n verwachtingen en ik had er erg slechte gevoelens bij. Hierdoor was m’n laatste beetje hoop dus ook al weg en ik was wanhopig, wie of wat zou me nu nog kunnen helpen?

De enige zou God kunnen zijn, maar ik durfde daar niet meer op te vertrouwen. Toen ik dit aan mijn ouders vertelde zei m’n vader dat het misschien goed was is bij iemand van bevrijdingspastoraat langs te gaan om voor me te laten bidden.
Het was het laatste wat me nog zou kunnen helpen dacht ik dus ben daar naartoe gegaan.

Vrijgezet
Het was een gezellige avond, en we hebben ongeveer 3 kwartier gebeden met z’n drieën. De Heilige Geest inspireerde weer het gebed, en er werden weer dingen gezegd die alleen God wist. Bindingen werden verbroken in de naam van Jezus, en wederom liet God wéér zien hoe groot hij is.

Na het gebed voelde ik me voor het eerst beter sinds een lange tijd, en ’s avonds viel ik in slaap zonder huilen. Ik was blij!
Het voelde raar, maar goed en ’t duurde langer dat het goed ging. Ik heb heerlijk genoten van de vakantie op Mallorca.

Ook op een conferentie in de zomer heeft God me vrijgezet van angst en heeft Hij me genezen van nek en hoofdpijn waar ik dit jaar bijna elke dag wel last van had. Tot de dag van vandaag ben ik genezen van deze depressie, angst en eetstoornis. God heeft me genezen! Dat is zeker. Er is dus hoop, wat ik een tijd niet gezien heb. God is altijd groter dan dat wij denken, en bidden.

Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’Marcus 10:27

Deze brief is niet om te vertellen hoe zielig ik was. Helemaal niet! Ik schrijf dit om te vertellen hoe groot God is. Ik wil ook zeggen tegen iedereen die dit leest dat, ook al lijkt je probleem (wat voor probleem dan ook) te groot, en denk je dat het nooit goed komt, God is altijd groter dan je probleem en Hij is er voor je. Nodig Hem uit in je leven. Vaak gebeuren dingen ook op een andere manier dan dat wij denken en willen. Ik snapte ook niet waarom je echt in de diepste dip moet zitten voor God je eruit trekt. Maar uiteindelijk zie je God’s leiding. Hij is er!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook als je God nog niet kent, ik wil je zeggen, het is echt heerlijk te leven met Hem! Niet omdat je er zelf beter van word maar om wie God is.

Liefs,
Esther

Kevin

Gepubliceerd
op 16 mei 2008
. 12 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Kevin en ik ben 20 jaar oud. Momenteel doe ik de opleiding HBO elektrotechniek. Het is een lastige opleiding, maar uiteindelijk moet ik het wel redden.

Tot mijn 12de las ik vaak in de kinderbijbel, ging met de kerst mee naar de kerk en ben gedoopt en heb de communie en het vormsel gedaan. Eigenlijk vond ik het een kick om die dingen te doen. Je stond echt in de belangstelling.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Zelfmoord
Toen ik 12 was ging ik naar de middelbare school. God bestond niet voor mij en ik werd steeds meer een atheïst. Op de middelbare school ging het niet goed. De mensen die ik dacht dat mijn vrienden waren lieten me allemaal vallen. Ik werd gepest. Op een dag besloot ik dat ik het niet waard was om te leven. Ik heb toen een touw gepakt en daar een strop van gemaakt. Die strop heb ik toen op mijn kamer gelegd, zodat ik als ik wou me kon ophangen. Op een gegeven moment wou ik dat ook, ik ben in het trapgat gaan staan en heb het touw opgehangen. Toen hoorde ik de poort open gaan en kwam mijn jongste zusje thuis. Ze voelde zich niet lekker. Ik heb als een speer alles opgeruimd en voelde me ontzettend schuldig, want wat als ze mij gevonden had? Dat kon ik haar niet aan doen en niemand eigenlijk.

Toch was ik nog steeds een atheïst. Ik wist wel veel uit de Bijbel te vertellen, maar gebruikte het om mezelf te bevestigen: ik had het goed, zij hadden het fout. Ik leerde een meisje kennen via een toneelstuk waar ik de techniek voor deed. Ze kon ontzettend mooi zingen en ik kwam er achter dat ze christen was. Oe wat een afknapper was dat. Maar we hebben wel goed contact gehouden en ze was toch best lief.

De ommekeer

Bijna 3 jaar lang heeft ze mij op gepaste wijze meegevraagd naar de kerk en over het geloof verteld. Ik stond er niet voor open en wimpelde alles af. Tot er een Youth Alpha kwam. Ze vroeg of ik mee ging en ik zei ja. ‘Misschien valt er nog wat te lachen,’ dacht ik. En er viel wat te lachen: niet om de mensen, maar juist met ze! Ik begon te onderzoeken en na te denken, en telkens sloeg de balans meer naar het christendom. Toen kwam het moment dat we met de Youth Alpha een weekend weg gingen. Ik sprak openlijk dat ik er nog niet 100% zeker van was. Tegen het einde van het weekend konden we onze zonde opschrijven en verbranden en ministry doen. Ik dacht: wat voor een zonde heb ik nou? En toen schoot het me te binnen wat in de Bijbel staat: Wat je denkt heb je al gedaan en is al zonde.

Ik barstte in tranen uit en schreef op dat ik de dood heb gewenst voor mezelf, en voor mensen die mij tot die waanzin dreven. Ik heb huilend mijn zonde verbrand. Heb nog even staan praten met een leider, en uiteindelijk ben ik naar een ministry groepje gelopen en is er voor me gebeden. Alle last viel van me af. Ik voelde me gelukkig en ik heb zingend over het terrein gelopen en ‘mijn verlosser leeft’ gezongen. Eenmaal thuis ging ik aan de slag om een douche te verbouwen en tijdens het werk was ik weer aan het zingen, mijn verlosser leeft! Ik was zo intens gelukkig. God had me aangeraakt. Hij had Zijn Geest in mij laten komen. Ik had de deur open gedaan waarop Hij stond te kloppen. Ik zou niks anders meer willen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Nu

De weg is zwaar en niet altijd even makkelijk, maar als ik me slecht voel dan bedenk ik me altijd weer: God let op mij en als het echt verkeerd gaat vangt Hij me op. Zo ga ik door het leven. Ik ben nu ongeveer een jaar een Christen en help met de Youth Alpha cursus. Ik wil jongeren helpen die in de problemen zitten met zichzelf of met anderen. Ik wil ze laten zien wat God voor mij gedaan heeft. God heeft mijn leven gemaakt en al ben ik met sommige dingen niet heel erg blij, ik zou het niet anders gehad willen hebben. Als ik namelijk niet zo gepest was, had ik waarschijnlijk God nooit kunnen ontmoeten en zo’n standvastig geloof kunnen hebben!