Getuigenissen met tag 'genezing'

Bert

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Beste lezer, hier volgt het persoonlijk verhaal van Bert van Zomeren over wat volgens de behandelend artsen onmogelijk was, maar toch is gebeurd!

Invaliditeit na ongeluk

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

In oktober 2001 kreeg ik een ongeval met de motorfiets. In eerste instantie leek het erop dat het letsel meeviel. Ik kon niet op mijn linkerbeen staan en had veel pijn in mijn onderrug. Collega’s hielpen me uit mijn motorkleding en brachten me thuis.
Toen na twee dagen de pijn en problemen groter werden, bezocht ik de huisarts. De diagnose luidde: ”verrekte en gescheurde spieren in de onderrug”. Al snel bleek echter dat de problemen toch groter waren en werden allerlei specialisten bezocht.

Na enkele jaren en vele onderzoeken bij specialisten door het hele land bleek dat het SI-gewricht ingescheurd was en allerlei banden en pezen in het bekken verrekt of ingescheurd waren. Hierdoor was de stabiliteit van de onderrug (en daarmee van het hele bovenlichaam) onvoldoende.
Door deze instabiliteit ontwikkelde zich ook nog in hoog tempo artrose aan twee tussenwervelschijven in de onderrug. Ook waren zenuwbanen beschadigd, wat resulteerde in gevoelloosheid van het hele linkerbeen.

Uiteindelijk werd ik voor 100% arbeidsongeschikt verklaard en kwam ik thuis te zitten.
Het dagelijks leven bestond uit het innemen van zware medicijnen, wekelijkse bezoeken aan de fysiotherapeut en zo voorzichtig mogelijk bewegen in een aangepaste omgeving.
Door de problemen had ik inmiddels een rolstoel, aangepaste auto, invalidenparkeerplaats, maatfauteuil enzovoorts nodig. Verder droeg ik een corset met stalen strips, dit was nodig om te voorkomen dat mijn onderrug “omknikte”.
Het contrast met het leven voor het ongeval was enorm groot. Ik was gewend veel te sporten (judo, Jiu-jitsu en atletiek) en ook in mijn werk veel fysiek bezig te zijn. Het kostte me veel tijd en moeite te aanvaarden wat de artsen zeiden: “probeer ermee te leren leven”.

Genezing, hoe dan?

En wat moet je dan? Als de artsen zeggen dat je niet te genezen bent en je het zelf ook niet meer weet, blijft er niet veel over!

Gelukkig heb ik een christelijke opvoeding gehad en geloof ik in de almachtige God en Zijn Zoon Jezus Christus. In de jaren dat ik invalide was heb ik veel tot God gebeden en Hem om genezing en kracht gevraagd. De genezing kreeg ik niet, wel kracht om niet wanhopig te worden.

Na het gebed
ben ik uit
mijn stoel
opgestaan
Op Koninginnedag 2008 hebben mijn vrouw Ellen, onze buurvrouw Hanna en ik samen gebeden en aan God gevraagd om Zijn kracht en liefde te laten zien en of Hij mij wilde genezen. Tijdens dit gebed kwam er een enorme rust en warmte over me en heb ik Gods aanwezigheid ervaren.
Na het gebed ben ik uit mijn stoel opgestaan en ging ik lopen. Na twee stappen ontdekte ik dat ik mijn linkervoet voelde en zelf mijn tenen kon bewegen! Ik heb toen mijn corset afgedaan – ondenkbaar vóór dat moment – en merkte dat ik mijn onderrug weer volledig kon bewegen. De pijn, die ik voorheen 24 uur per dag had, was weg!
Na deze ongelooflijke ervaringen hebben we God gedankt voor dit wonder.

Het wonder (h)erkend

In de weken die hierop volgden werden ook andere mensen geconfronteerd met wat er met mij gebeurd was. Bert zonder wandelstok, rolstoel en corset, hoe kan dat?

De fysiotherapeut die ik al jaren lang bezocht, zei er bij het eerstvolgende bezoek het volgende over: “Dit is jouw rug niet zoals ik hem de afgelopen jaren heb gekend. Ik zie geen littekens van een operatie, maar je rug is als nieuw. Ik geloof niet in God, maar dit kan alleen maar een wonder zijn.”
Toen ik hem vertelde wat er was gebeurd heeft hij mijn rug en bekken uitgebreid onderzocht en getest, waarna hij tot de conclusie kwam: “Je hebt mij niet meer nodig, ik hoef en kan hier niets meer aan verbeteren. Ga naar huis en praise the Lord”.

Veel mensen hebben inmiddels van dit wonder gehoord en ik realiseer me dat dit ook veel vragen oproept. Ik weet niet op alle vragen een antwoord, ik weet dat veel andere mensen die ziek of invalide zijn ook bidden om genezing, maar dit niet krijgen. Wat ik wel weet is dat ik altijd pijn had en invalide was en dat ik na het gebed tot God genezen ben. Ik heb dit niet zelf verdiend omdat ik een braaf mens was of omdat ik zo goed heb gebeden. Het was niet mijn “innerlijke energie” of iets dergelijks, dit was een wonder door de enige God.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Sindsdien leef ik weer een leven waaruit de pijn en beperkingen zijn verdwenen en zijn alle hulpmiddelen afgeschaft of teruggegeven aan de gemeente. Ik weet niet wat Gods verdere plan met mijn leven is, ik weet wel dat Hij altijd bij mij is.
Dit is dan ook niet het verhaal van Bert, dit is Gods werk en Hem alleen komt alle eer toe!

Bert werkt nu als computer reparateur bij zijn eigen bedrijfje: www.computerserviceburo.nl

Ingrid

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Ingrid de Zwart-van der Plas. Ik ben geboren in februari 1958, ben getrouwd en sinds oktober 2003 actief in Evangelie Gemeente De Deur in Heerlen.
Ik wil graag mijn getuigenis geven over hoe ik met mijn familie tot God en in deze gemeente terecht gekomen ben.

Het geloof in mijn jeugd

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik kom uit een gezin van zes kinderen: een jongen en vijf meisjes. Mijn ouders kwamen in de oorlog naar Heerlen. Ze waren Hervormd, maar in het zuiden van het land moest je wel Katholiek worden, anders konden de kinderen niet naar school en kreeg vader geen werk. Wij werden streng opgevoed, maar met liefde.
Iedere week gingen we naar de kerk, omdat we dan een kwartje kregen. Ik heb communie gedaan en heb vormsel gedaan. God heeft altijd een rol gespeeld.
Wij hadden nonnen en paters als leraars. Dat was geen pretje. We moesten iedere dag voor de les begon bidden en als je niet luisterde kreeg je met een rietje een tik op je vingers. Toch bleef ik respect houden voor deze mensen. Het waren toch bruiden van de Heer. We maakten werkstukjes met alles over het leven van Jezus.

Helse ervaring

Toen ik op mezelf ging wonen, was het afgelopen met het bezoeken van de kerk. Ik geloofde nog wel, maar meer ook niet.
Mijn leven was een hel. Mijn huwelijk is een aantal keren mislukt door alcohol en drugs en door seksuele mishandeling van mijn kinderen. Ik werd voortdurend mishandeld en moest vluchten naar blijf-van-mijn-lijfhuizen. Op het moment dat ik (in de verzorging) werkte, pleegde mijn ex-man incest bij mijn dochter van 6 jaar en mijn zoon (een baby). Tot op het moment dat mijn dochter midden in de nacht naar mijn moeder vluchtte. Zo is de hele waarheid aan het licht gekomen.
Ik vroeg meteen scheiding aan. Probeerde zelfs zelfmoord te plegen, maar door iets wat mij tegenhield is dat mislukt. Een stem zei van binnen: “Denk aan je kinderen. Ze hebben jou nu 2 maal zo hard nodig.” Uit veiligheidsoverwegingen werden mijn kinderen weggehaald, omdat de vader ze probeerde te ontvoeren.

Ik had zo’n grote haat gekregen en gaf God meestal de schuld, want waarom hielp Hij niet? Waar was Hij toen ik Hem nodig had? Ik snapte het niet en ging de paranormale wereld in. Overal zocht ik markten op en was zelfs van plan om heks te worden. Ik werd ziek en lag vaak in het ziekenhuis met medische klachten: reumaverschijnselen, angsten en paniekaanvallen.

De ommekeer

Later heb ik mijn huidige man leren kennen en we zijn nu 12 jaar bij elkaar.
Door mijn ziektes, o.a. fybromyalgie, hemochromatoze (ijzerstapeling, waar je spieren van kunnen roesten) hebben we vele, moeilijke tijden doorstaan. Het was een genetische ziekte, waar ik de dubbele drager van was. De gehele familie moest bloed prikken, omdat deze het ook konden hebben. Ik was zo verdrietig en zag het af en toe niet meer zitten.

Totdat iemand ons aansprak en zei: “God is op zoek naar jou. Hij heeft een groot plan met jou! Zonder dat je het wist, riep God je de hele tijd. Laat je niet tegenhouden door omstandigheden. Hij wil dat je elke belemmering van je afschudt, omdat Hij van je houdt. Ook van je familie”.
Na een lang gesprek zijn we mee gegaan, hebben ons bekeerd van onze zonden en ons laten dopen door onderdompeling.

Ik heb zelfs mijn ex-man vergeven. Zonder haat kan ik hem aankijken. wat veel mensen niet begrijpen. Voor mijn bekering was ik ook een zondaar, maar God heeft mij vergeven nadat ik Jezus in mijn hart heb gesloten en zijn pad volg.

vergeven
Alleen mijn dochter accepteert dat niet. Hoe kan iemand zo’n man vergeven? Hij heeft je kinderen verkracht, waardoor zij er nu hun hele leven mee moeten leven. Ik heb nog steeds geen contact, maar het is en blijft mijn dochter. Diep van binnen houd ik veel van haar en ik vergeef haar bitterheid.. Vaak heb ik vergeving gevraagd maar ze weigert nog steeds.

Gods genezende kracht

Tot nu toe zijn we nog steeds actief in de gemeente. Door ziekte kon ik niet veel. Ik heb voor me laten bidden voor de door haat en bitterheid veroorzaakte pijnen en depressies. De pastor liet mij op een stoel zitten en liet mij de ongelijkheid van mijn benen zien. Na gebed waren ze mooi gelijk. Ik verwierp alles wat met occultheid te maken had.
Mijn man is een tijdje weg geweest. Maar ondanks dat ben ik blijven volharden en God heeft mij beschermd in deze moeilijke tijden. Ik bleef naar de kerk gaan en God trouw dienen.
Toen mijn man terug was, zijn we weer met zijn allen naar de gemeente gegaan. Ik heb nu sinds kort een bediening bij de zondagsschool, wat ik met veel liefde doe.

Mijn bloeduitslagen zijn nu bijna goed. Ik kan weer evangeliseren, omdat de spierreuma weg is. Sinds januari 2008 heb ik niet meer in het ziekenhuis gelegen en de artsen weten niet meer wat ze doen moeten. Ik heb vaak nog wel pijn, maar de artsen zeiden dat ik ermee moest leren leven.

Toen ik de artsen uitlegde dat God een grote rol speelde in mijn leven, bemoedigden zij mij met: “Blijf vertrouwen op God. Hij is de enige geneesheer en wij zijn alleen instrumenten van Hem”! De kracht van God en gebed voor genezing helpt beter dan de hele revalidatie in het ziekenhuis. Als ik nu weer pijn voel, vraag ik in gebed aan de Heer of hij de pijnen weghaalt. Meestal is het dan ook werkelijk weg.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Gods plan

Ondanks dat we nog in moeilijke situaties zitten blijven we volharden, omdat wij weten dat God altijd bij ons is. We vertrouwen God meer dan wie ook. Daarom zeg ik jullie: “Twijfel niet langer, God heeft een plan met allen. Denk daaraan, en geloof in God. Sta sterk in geloof, want God is bezig!”
Jezus heeft ooit gezegd: “Jullie zullen nog grotere werken doen dan Ik deed, als je maar in Mij gelooft”. Strek je daarom met heel je hart naar Hem uit. Leef met Hem, iedere dag. Wees eerlijk en rein in je daden en God zal je leiden. HIJ HEEFT ALLES ONDER CONTROLE !!!

Klaas

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Klaas. Graag wil ik mijn getuigenis geven over wat God heeft gedaan in mijn leven!
Maar daarvoor moet ik wel bij het begin beginnen, zo’n 40 jaar terug. Ik ben in 1969 geboren in Ommen als kind van een alleenstaande moeder. Ze was voor mijn geboorte al gescheiden van mijn vader. Ik heb nog een zus en een broer, die allebei ouder zijn dan ik.

Muziek als vriend in tijd van nood

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik heb een christelijke opvoeding gehad. Daar ben ik nu, achteraf, dankbaar voor, omdat ik als kind wel veel Bijbelverhalen gehoord heb en dus ook over Jezus. Ik hield ook veel van Hem en ben Hem eigenlijk mijn hele verdere leven nooit vergeten!!!

Op school werd ik altijd gepest. Ik was het mikpunt, zelfs voor de meesters en juffen. Het enige waar ik mijzelf in kon vinden en me veilig voelde, was rockmuziek. Later wilde ik ook niet meer mee naar de kerk. Toen ik 17 was ging ik in militaire dienst. Daar kwam ik naast drank ook in aanraking met oosterse tabakssoorten (marihuana dus, oftewel wiet) en dat vond ik wel lekker. Na mijn diensttijd ging ik daarmee door. Ik heb toen jaren lang elk weekend in de kroeg gezeten en ging veel metalconcerten af, ook door de week.
Op een gegeven moment – nu zo’n 10 jaar geleden – kwam ik de vrouw van mijn leven tegen. Althans, dat dacht ik toen. We waren smoorverliefd en we zijn al vrij snel getrouwd. Ook was ze al vrij snel zwanger.

In de greep van ziekte

Tijdens de zwangerschap van mijn vrouw is er bij mij een hersentumor ontdekt. Nog voordat onze dochter Romee (in 1999) geboren werd was ik al geopereerd, zo snel ging dat. Maar ondanks alles was ik er heel kalm en rustig onder. Werken kon ik wel even vergeten. Tijdens mijn herstel moest ik de baby verzorgen, omdat mijn vrouw gewoon naar haar werk moest. Dat was niet altijd even makkelijk, maar wel leuk.
Acht maanden na de operatie kreeg ik weer hoofdpijn en bleek dat de tumor weer volledig was aangegroeid. Ik werd weer geopereerd. Deze keer werd hij geheel verwijderd en een intensieve periode van bestraling en chemokuren volgde. Nu werd er ook gezegd dat ik hersenletsel had opgelopen. Daardoor kwam ik later te werken bij de sociale werkplaats in Ommen. De thuissituatie en onze relatie verslechterden steeds meer en ruzie op ruzie volgden.

Als God betrokken raakt

En wederom keerde ik terug naar de muziek, die mijn enige vriend was. Er is één liedje dat mij altijd is bijgebleven, want dat zong ik mee:

en mischien ben ik er nog niet klaar voor,
omdat ik mischien nog niet kan zien
dat ik in Jezus geloof,
omdat Jezus wel in mij gelooft

“And maybe I’m not ready
cos maybe I can’t see
that I believe in Jesus,
cos Jesus has believe in me.”

Vreemd genoeg hield dit mij op de been.

Omdat het thuis niet goed meer ging, besloten we dat ik naar een woonvorm in Nunspeet zou verhuizen. Daar begon ik mij toch wel heel erg eenzaam te voelen. Ik kwam daar ook te werken op de sociale werkplaats. Er was een meisje die zei dat ze voor mij ging bidden. Ik dacht: ‘Ja, maar God is er ook nog en wat heb ik nu nog te verliezen???’ Ik belde naar ‘huis’ om te vragen of ze mijn Bijbel mee wilde nemen en begon weer opnieuw in de Bijbel te lezen. Af en toe ging ik zelfs wel eens naar een kerk. In die tijd wilde mijn vrouw scheiden en ben ik op haar verzoek ingegaan.
Ik verhuisde naar Elburg en ging werken bij de kwekerij van de Gresbo. Daar kwam ik met collega’s in contact die ook geloofden en evangelisch waren. Een van hen werd gedoopt en vroeg of ik ook kwam kijken. Zo kreeg ik ook het verlangen om mij te laten dopen en helemaal voor God te gaan… Een persoonlijke relatie met God begon te ontstaan en ik leer Hem nog steeds meer en meer kennen.

Weet je wat Hij allemaal met en voor mij heeft gedaan?

Ten eerste hielp Hij me om heel radicaal voor Hem te gaan leven, zodat ik brak met mijn verleden en zelfs al mijn cd’s met foute muziek – en dat waren ze alle 200 – heb weggegooid. Maar… Hij heeft er andere muziek voor in de plaats gegeven en nu ben ik weer goed voorzien in mijn cd-collectie, maar nu heb ik alleen nog maar Christelijke cd’s.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook heeft Hij mij bevrijd van een pornoverslaving. Ik had nog een verslaving en dat was roken; ook daar heeft Hij me vanaf geholpen!

Onlangs heeft God mij een beeld gegeven tijdens de aanbidding in het Poshuis (ons kerkgebouw). En dat ging zo:

Ik zag Jezus naar mij toe komen rijden op een groot paard. Op het moment dat Hij vlakbij was strekte Hij Zijn hand naar mij uit om mij zo bij Hem achterop het paard te slingeren. Terwijl ik Zijn hand beetpakte dacht ik nog: “als ik er maar niet aan de andere kant overheen slinger” en dat gebeurde dus wel. Maar Jezus hield mijn hand vast en zei: ”rustig maar, Ik heb je vast.” Toen ik achterop zat, sloeg ik mijn armen om Hem heen en Jezus zei: “Houdt mij maar vast, dan komt alles goed!!!”
En aan die Jezus, daar houd ik mij aan vast. Hij is mijn Heer, mijn Redder en mijn grootste Vriend. Halleluja!

Priscilla

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Priscilla Straat, geboren in januari 1990. Ik woon samen met mijn ouders, broertje (1992) en zusje (2006) in Veendam. Al van jongs af aan ben ik met het geloof opgegroeid. Hier ben ik mijn ouders erg dankbaar voor.

Bijzondere ervaringen met God

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Toen ik 3 jaar oud was ben ik samen met mijn ouders en familie naar Centerparcs geweest. In het zwembad bij de douches is mijn vader mij uit het oog verloren. Helemaal in paniek. Gelukkig hebben ze mij gevonden. Ik zat onder water. Ik heb God gezien. Ik ben nu 20 jaar en als ik eraan denk zie ik de beelden weer voor me. Ik zag een man (Jezus) die met een lieve stem tegen mij zei kom maar! Twee wijd geopende armen stonden klaar. Ik deed mijn hand die kant op en ineens stond ik op het randje van het zwembad. Het eerste wat ik tegen mijn vader heb gezegd is: ik heb Jezus gezien. Eigenlijk heb ik sindsdien nooit getwijfeld aan het bestaan van God.

In oktober 2001 was EO-Ronduit in Veendam bij een praise-avond! Op die avond heb ik God voor het eerst bewust in mijn leven gevoeld. Ik werd helemaal warm en begon zomaar te huilen. Ik heb mijn leven toen aan Jezus gegeven.

Op 7 november 2004 ben ik in Veendam bij de Baptistengemeente door dominee Anne de Vries gedoopt. Ik wilde mij laten dopen, omdat ik Jezus wilde volgen door het watergraf heen. Ik besefte heel goed dat de doop je geen gelovige maakt, het laat juist zien dat je gelooft. De doop redt mij niet voor het eeuwige leven. Ik ben gered door de genade en het geloof in Christus.

Genezing

In maart 2006 kreeg ik last van hoofdpijn. Elke dag, elk uur hoofdpijn… het is verschrikkelijk. In juni heb ik verschillende onderzoeken in het ziekenhuis gehad, maar hier is niets uitgekomen. Op jonge leeftijd (16 jaar) ben ik aan de medicatie gezet. Beginnend met 10 mg, eindigde ik in september 2008 bij 75 mg. In de tijd van de medicatie heb ik wekelijks bij de fysiotherapie gelopen, maar mijn hoofdpijn bleef. In september 2008 ben ik weer gaan afbouwen met medicatie. Ik wilde niet langer meer aan die troep.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

1 Juni 2009 was er een genezingsdienst bij Opwekking in Biddinghuizen. Ik ben naar voor gelopen en heb gevraagd of ze voor mij wilden bidden. Ze hebben voor mij gebeden. Tijdens het bidden voelde ik me wel 10 kg lichter worden. Het was een bijzondere ervaring. De mensen die voor mij gebeden hebben eindigden met de zin `Priscilla, jij zult deze hoofdpijn niet meer hebben. God heeft jou genezen.` We zijn nu een jaar verder en ik heb niet weer de hoofdpijn gehad zoals ik het ooit gehad heb. Elk mens heeft wel eens hoofdpijn maar ik geloof dat God mij heeft genezen en inderdaad het zinnetje waar ze mee eindigde ‘’jij zult deze hoofdpijn niet weer krijgen klopt helemaal! God is zo bijzonder, zo groot en zo machtig

Loof Hem
om Zijn krachtige daden,
loof Hem
om Zijn oneindige grootheid.

Ik wil graag 1 tekst die mij aanspreekt aan jullie meegeven. Dit staat in psalm 150:2
Loof Hem om zijn krachtige daden, loof Hem om zijn oneindige grootheid.
Amen

Eugene

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Toen ik de Heer nog niet kende, was Hij er al voor mij…

Ik ben Eugene, geboren in Kortrijk (België) in september 1954. Ik werd geboren in een groot gezin. Als de oudste van acht kinderen groeide ik op bij mijn grootouders tot 7 jaar en verder bij mijn ouders.
Ik raakte aan de drank toen ik ongeveer 18 was en dat duurde ongeveer tien jaar. Op dat punt begint dit verhaal.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Geen dak boven het hoofd

Vele jaren geleden, toen ik nog veel dronk, had ik heel veel problemen. Ik dronk om ze te vergeten, ging door het leven met goddeloosheid en vloekte er op los. Een leven vol alcohol, zedeloosheid en wetteloosheid… Ik deed dingen die een normaal mens zouden afschrikken.
Ik leefde er maar op los, leefde van de straat en vond telkens een weg om in mijn noden te voorzien. Tot ik volledig aan de grond raakte en op straat woonde.
Haveloos gekleed, ongeschoren en vuil sliep ik gewoon onder een brug of in een park. Overdag zat ik bij de oudere mensen, die in het park op een bankje zaten, om maar een sigaretje te kunnen rollen. Ik at als alles goed was één keer in de week, de rest was drank.

Op een dag werd ik heel ziek. Weken en maanden achtereen werd ik iedere nacht wakker van vreselijke krampen in mijn buik. Die pijn was echt ondraaglijk, maar toch ging ik niet naar de dokter. Als ik dronk dan ging het over, zei ik, want ik was een cowboy en cowboys drinken hun pijn weg. Tot ik bij een oude vriend mocht slapen en eten. Maar ik kon niet meer eten en sliep heel veel. Die vriend belde een dokter, die zei dat ik een soort buikgriep had.

Naar het ziekenhuis

Enkele dagen later moest ik echter heel dringend opgenomen worden in het ziekenhuis.
Ik ging in een soort coma en dat duurde zeven dagen. Toen ik wakker werd zat mijn moeder – die ik al jaren niet meer gezien had – bij mijn bed. Ze huilde… Ik werd er stil van. Ze vertelde dat ik bijna er geweest was, dat ik erg ziek was. Ik had zoveel gedronken dat mijn beide nieren geblokkeerd waren en ik dus vol water en giftige stoffen zat.
Diezelfde dag kreeg ik een katheter en hoorde ik dat ik aan de nierdialyse moest. Dat zou ik heel lang zou moeten doen om in leven te blijven. Elke dag kreeg ik twee bloedonderzoeken en ik kreeg heel weinig te drinken. Alles werd afgemeten.

Ik kreeg nieuwe kleren en werd in het OCMW (Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Werk) ingeschreven. Iedere week kreeg ik een uitkering. Zo werd ik heel goed verzorgd en begon zelfs een beetje bezoek te krijgen. Ik voelde me een beetje meer mens.
Iedere dag wat meer moed en vooral geen alcohol meer. Toen ik aan de dialyse lag, mocht ik eten en drinken wat ik wilde. Ik dronk altijd fris of water en begon goed te eten en zo.
Op een dag kwam de dokter bij me. Hij zei: “Het is nu goed en je nieren werken weer, de een 45% en de andere 35%.” Ik kreeg te horen dat ik de dialyse mocht gaan afbouwen en moest nog een maandje in het ziekenhuis blijven.

Thuis komen

En toen naar huis. Ja, dat was iets anders… Een huis!
Maar weer kwam een oplossing. De sociale dienst had een gemeubileerde studio gevonden voor me. Dus ik zat in feite op rozen en de dag kwam dat ik naar huis ging.
De eerste dag dat ik thuis was en eindelijk alleen, gebeurde het… Ik ging naar de kroeg, want in de acht maanden dat ik in het ziekenhuis was geweest had ik een aardig spaarpotje van de wekelijkse uitkering. Dus begon ik te drinken. Hé, ik was toch genezen?!

gewekt
door een fel,
klaar licht
Tot ik een hele tijd later ´s nachts werd gewekt door een fel, klaar licht en ik de volgende dag hulp zocht. Vanaf die dag dronk ik nooit meer en begon een normaal leven. Ik vond weer werk en korte tijd later een vrouw, Viviane, en stichtte een gezin. Ik kreeg twee schatten van kinderen en dacht: “nu is het goed”. Maar ik leefde nog altijd zonder de Heer in mijn hart, jammer genoeg.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

God klopt aan de deur

Pas toen ik de Heer een tijdje kende, besefte ik dat Hij toen al zijn engelen rondom mij plaatste en me beschermde. Hij maakte me weer gezond en gaf me alles terug. Ik leefde goed, maar ik kreeg heel veel strijd. Nu heb ik het beet. De Heer is er altijd en overal om me te helpen en te steunen en hoef ik niet meer bang zijn want Hij is bij me. En de gemeente waar ik nu naar toe ga is mijn nieuwe familie in de Heer geworden.
Wat ben ik Hem dankbaar dat ik Hem vond en ik opendeed toen Hij aan de deur van mijn hart klopte!!

Robert

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

In God geloven ??
Dat doen alleen mensen die geestelijk nooit volwassen zijn geworden…

Zo dacht ik er tenminste rond mijn twintigste over.
Als kind was ik wel gelovig geweest en had sinds de kleutertijd zelfs het vaste voornemen gehad om de mensen in Afrika van Jezus te gaan vertellen. Op twaalfjarige leeftijd ben ik dan ook naar het kleinseminarie gegaan om pater te worden.
Maar och, de puberteit begon en meisjes zagen er toch wel erg interessant uit. Het idee dat ik als priester niet zou mogen trouwen kon ik niet zo goed verwerken. Begon me in die tijd ook te schamen dat ik in God geloofde.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Geestelijke dorst

Op mijn zeventiende begon ik de godsdienst van de Egyptenaren en van de Eskimo’s te bestuderen om er een werkstuk voor school van te maken. Dook daarna in het hindoeïsme en begon yogalessen te volgen. Het was alsof ik in een wijde, nieuwe wereld terechtkwam, bevrijd van het keurslijf van dat kerkachtige christendom. Ik wilde me helemaal schoonvegen van alle oude gedachten en opvattingen en een nieuw leven beginnen.

Op de yogalessen ontmoette ik iemand die zich ook in allerlei geestelijke werelden verdiepte en daarbij hasj rookte. Het leek mij reuze boeiend om mijn eigen bewustzijn onder invloed van geestverruimende middelen te zien veranderen, terwijl ik er zelf toeschouwer van bleef. Ik begon hasj te roken en later LSD in te nemen. Was hevig enthousiast over alle dingen die ik ontdekte en stortte me in de wereld van de oosterse filosofieën. Het Tibetaanse dodenboek maakte diepe indruk op me en ook de I Tjing, een Chinees orakelboek. Ook de tarot en het zenboeddhisme spraken mij erg aan. En daarnaast snuffelde ik aan de wereld van de magie, de astrologie, de antroposofie, de Indiaanse mescalinewereld enz. enz. Kortom, ik had een verschrikkelijke geestelijke dorst.

Soms zonderde ik me af in de natuur om door te vasten een doorbraak in mijn geest te bewerken. Wilde het echte leven vinden, de echte vrijheid, de waarheid en de zin van het bestaan en niet, zoals de rest van de massa, vast gekluisterd zijn aan tijdelijke dingen om straks in de dood ten onder te gaan.

De avond van ons huwelijk sloeg ik zomaar de Bijbel open. Ik las het scheppingsverhaal en het viel me voor het eerst op dat er behalve de boom van kennis van goed en kwaad (waar ik al aardig van gesnoept had) ook een “boom des levens” bleek te bestaan.
Die moet ik hebben! En ik had een sterke verwachting dat er het komende jaar veel zou gaan gebeuren.

Moe van het zoeken

Na vijf jaar intensief gezocht te hebben zag ik ineens dat ik inderdaad niet op de brede weg van de massa zat, maar wel op een alternatief parallelweggetje dat echter precies dezelfde kant bleek op te lopen, met dus ook hetzelfde einde.
Ik begon moe te worden van al dat zoeken. Het had immers geen zin. Er zat niets anders op dan, net als iedereen, zo op je eigen maniertje door het leven te hobbelen.

Ondertussen was ik, behalve geestelijk, ook letterlijk gaan zwerven. Had een stem in mijn binnenste gevoeld die me zei dat ik naar het noorden van het land moest.
Ik had er geen zin in, maar ervoer heel duidelijk dat die stem volkomen te vertrouwen was. Dus op een gegeven moment vertrokken mijn vrouw en ik met onze twee kinderen in een woonwagentje, getrokken door een tractor.
In die tijd kwam er van werken of studeren niets terecht, ik was er gewoon te onrustig voor.

Leefgemeenschap

Na enkele maanden trekken met de woonwagen troffen we in het noorden van Groningen een grote leefgemeenschap aan van Jezus-mensen. Ze waren gastvrij en wij mochten daar in de tuin een paar dagen bijkomen van al dat reizen.
Dat geloof van hen vond ik maar kinderachtig, maar toch ervoer ik iets heel kostbaars onder hen: een stuk zuivere liefde zonder bijbedoelingen.

Vijf dagen na aankomst besloot ik ineens om Jezus te gaan aanroepen. Niet omdat ik ineens zo gelovig was geworden, maar om anderen en mezelf te bewijzen, dat het christendom een lege dop was, niets anders dan een stel godsdienstige regels en benauwende wetten. Ik wilde op die manier alle christelijke invloeden die op mijn leven ingewerkt hadden met wortel en al uittrekken.

Strijd

Vanaf dat moment ontbrandde er een hevige strijd in mij, alsof er een oorlog uitbrak. Het was op een nacht en het duurde verscheidene uren. Er kwamen mensen bij me om over me te waken en voor me te bidden. Zij begrepen wat er aan de hand was…

Ik zag mijn leven aan mij voorbijgaan: mijn voornemen als kind om echt uit liefde te leven en wat daarvan overgebleven was. Ik voelde me vies, onzuiver, egocentrisch. Werd in die uren in het volle licht gezet en kon mij niet verbergen. De voorgaande jaren hadden heel wat filosofieën en godsdiensten op mijn geest ingewerkt, maar hier was nu iets bezig dat zich rechtstreeks en heel persoonlijk op mijn hart richtte.
Tijdens die uren begon ik ook te ontdekken dat er iets in mij zat, een persoon, een geest, die mij in intelligentie verre overtrof. Tijdens mijn eerste LSD-trip had hij bezit van mij genomen en hij scheen vastbesloten te zijn niet op te stappen.
Aan de andere kant kwam steeds de naam van Jezus op me af en een intens persoonlijke liefde, een liefde zonder oordelen of verwijten.

Losgesneden

Op een gegeven moment bereikte de strijd een hoogtepunt. Ik zag mezelf in het volle licht en schaamde me dood. En daar zag ik die boze geest, ontmaskerd, een wezen met een afschuwelijke, angstaanjagende, diepe haat. En aan de andere kant die grote autoriteit, die macht en intense liefde, verbonden aan de naam van Jezus.
Toen brak ik en schreeuwde het van binnen uit: ,,God, als U bestaat, laat mij dan doodgaan!”, zo schaamde ik me en verlangde ik voor altijd bevrijd te worden. Op datzelfde moment voelde ik een korte, scherpe pijn door me heen gaan, alsof ik losgesneden werd.

Ik werd op dat moment inderdaad echt bevrijd, losgesneden van mijn verleden, dat eeuwig onverzadigde gevoel verdween en de boze geest met enige van zijn trawanten werden met kracht in de naam van Jezus uitgedreven. Het viel mij tijdens het bidden van de mensen die om me heen stonden al op dat iedere keer als ze de naam van Jezus gebruikten, die krachten met angst terugdeinsden.

Geen vroom gedoe, maar reële kracht

De daarop volgende weken kon ik maar niet bijkomen van verbazing. Het is dus echt Jezus waar alles om draait !

De Bijbel werd één grote openbaring voor mij en ieder moment dat ik kon, zat ik er in te lezen. Op een keer las ik dat als iemand ziek is, hij zich met olie moet laten zalven en dat het gelovige gebed de zieke zal genezen. Ik leed sinds twee jaar aan een chronische longinfectie en aan de gevolgen van een hersenzenuwontsteking, dus ik besloot me te laten zalven.
Dat werd gedaan en ik werd op hetzelfde moment genezen. Vanaf dat moment hield ik ook op met roken en het kostte me niet eens moeite. Met de drugs was ik de nacht van mijn bekering opgehouden.

Om me heen zag ik in die tijd vele anderen tot bekering komen en genezen worden, ook veel drugsverslaafden. Het was een hele bemoediging om God ook bij anderen te zien werken. Dit is geen religie, dit is leven! Geen vroom gedoe, maar een reële kracht! God was mijn Vader geworden en ik ervoer Zijn persoonlijke zorg voor mij.

Veel ellende, maar ook vooruitgang

Die ommekeer in mijn leven vond plaats in 1976. God is in het centrum van mijn leven gebleven, maar soms kost dat best wel een hevige strijd om Hem die eerste plaats te blijven geven. Er komen nogal wat strijdtonelen voor in een christelijk leven. Het lijden kan intens zijn, maar de kracht en de vreugde zijn gelukkig sterker. Je ziet ook iedere keer overwinning en dat God daadwerkelijk gebeden verhoort.

Vijf jaar na onze bekering haakte mijn vrouw af en is teruggegaan naar het ‘vrije leventje’. Ik heb enkele jaren alleen voor de vier kinderen moeten zorgen. Die scheiding gaf veel pijn en verdriet, maar juist in die jaren heb ik veel van God mogen ervaren. In praktische dingen hielp Hij, maar ook diepe innerlijke genezingen schonk Hij. “God keert alles ten goede voor hen die Hem liefhebben”, belooft de Bijbel en dat heb ik ervaren. Zelfs door ellende ga je erop vooruit!

Kinderdroom vervuld

Vanaf mijn bekering ben ik er regelmatig op uit getrokken om anderen van Jezus te vertellen, in het begin vooral in cafés en op straat. Vanaf 1987 werkte ik onder vluchtelingen en van hen zijn er heel wat mee naar de kerk gekomen. Gelukkig was onze gemeente een plaats waar een goede prediking was en kracht om mensen te bevrijden en te genezen. Het vluchtelingenwerk spitste zich steeds meer toe op Afrikanen. God was begonnen dat wat Hij in mijn kleutertijd in mijn hart geplant had, uit te werken. Daarna heb ik een jaar als zendeling in West-Afrika gewerkt, ben met een Afrikaanse getrouwd, en we ondersteunen nu mensen daar. God is trouw.
Voor mijn dagelijkse brood werk ik als vrachtwagenchauffeur en vertaler.

Ik ben de Deur

Jezus zegt: “Ik ben de Deur”. Ik hoop dat ook jij door die deur die nieuwe wereld binnenwandelt en dat je er zich niets van aantrekt wat familie, vrienden of buren ervan denken. Mijn bekeringsverhaal is nogal onstuimig – dat komt door mijn verleden en mijn karakter – maar over het algemeen gaat het er minder sensationeel aan toe. Maar de hemel die je dan binnenkomt is er niet minder om !

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

En dat alles begint gewoon met Jezus te vertrouwen, Zijn woorden te geloven en erop te reageren. God is geweldig! Ik ben Hem dankbaar. En ik hoop dat je gauw zult ontdekken hoeveel Hij van je houdt.

Robert heeft ook een eigen website: www.4uall.org

Teus

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik ben Teus, geboren in 1960, getrouwd met Joke en vader van 3 dochters. Jezus Christus heeft mij op 10 februari 2008 genezen bij de Levensstroom gemeente in Leiderdorp.

MACHTEN EN KRACHTEN

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eerst wil ik iets schrijven over mijn voorgeschiedenis. Van jongs af aan had ik interesse in binden en discipline, sadisme en masochisme (bdsm). Dit heeft alles te maken met machtswellust. Veel mensen uit de occulte wereld, zoals mediums en magnetiseurs, zijn hierin betrokken. Ik ben hier een jaar of vijf heel intensief mee bezig geweest. Mijn conclusie is dat dit één van de grootste machtsgebieden van de duivel is. Hij heeft iedereen die daarmee bezig is in zijn macht. Alleen door gebed kunnen mensen hiervan bevrijd worden.

In 2001 kwam ADSL in ons huis en ging er een wereld voor me open. Ik kon nu van alles met bdsm doen. Op internet vond ik genoeg informatie op dit gebied. Via chatkamers leerde ik er heel veel over. Ik kreeg contact met mensen en ontmoette hen ook.
Bij deze mensen waren openbare sessies. Zo kwam ik er op een ontspannen manier mee in aanraking. Deze mensen uit Den Haag maakten mij wegwijs. Verder waren er andere mensen die ik via hun chatkamer kende bij betrokken. De vrouw ervan bleek (toeval bestaat niet) ook medium te zijn. Zij vertelde mij dat ik paranormale (occulte) vaardigheden had en dat liet ze me ook zien. Ik ging op onderzoek uit en mijn experimenten op dat gebied slaagden.

Toch was ik er huiverig voor. Ik wilde nooit van mijn leven satan dienen. Daarom vond ik dat ik de HEER eerst om kracht moest vragen voor ik iets deed. Als het niet van de HEER was moest Hij het blokkeren, zodat er niets gebeurde. Maar er gebeurde wel wat. Dus dacht ik dat het een gave van de HEER was en ging ik ermee verder. Alles wat ik deed ging goed. Dat echtpaar uit Den Haag liet ons toen er moeilijkheden kwamen opdagen als een baksteen vallen. Het maakte mij niet uit. Ik zette zelf wel wat op en had hen niet nodig. Dit ging razendsnel. Anderen in de bdsm wereld moesten er heel veel pijn, moeite en tijd in steken en kregen meestal zelfs helemaal niets van de grond. Ik had het in twee maanden al voor elkaar. Ik telde daar gelijk mee. Mijn beslissingen werden meestal als besluit aangenomen.
Ik snapte toen nog niet hoe dat kwam, maar dit werd allemaal door de duivel geregeld. Als hij mij zo in de watten legde, kon hij me verder inpalmen en me van mijn HEER wegtrekken. Ook kon hij me dan steeds verder vergiftigen met zijn demonen. Want zo is hij.

KOM BIJ MIJ, VERTROUW OP MIJ

Officieel was ik wel kerkelijk, maar ik kwam er niet meer. Op een gegeven moment werd ik door een heel goed bevriend echtpaar uitgenodigd om naar een opdraagdienst te komen. Ze hadden twee pleegkinderen aangenomen, die werden opgedragen aan God. Ik ben daar puur uit nieuwsgierigheid heen gegaan. Ik had zoiets nog nooit gezien en wilde dat wel eens meemaken.
In die tijd was ik – zoals men in de occulte wereld zegt – geestgevoelig geworden. Ik heb gemagnetiseerd, toekomst voorspeld, contact met doden (demonen) gehad en gedachten gelezen. Ik koppelde de occulte en bdsm wereld aan elkaar. Dit had ernstige gevolgen, wat voor mij toen grote genoegens waren. Ik zat er dus diep in.

Bij het passeren van de kerkzaaldeuren vond een frontale botsing plaats tussen duivelse demonen en de Heilige Geest. En alles wat de Heilige Geest niet diende moest!!! wijken. In die dienst was de Geest van God oppermachtig aanwezig. Zo sterk dat al wat ik bij mij had (en dat was heeeeel veel) er tijdens die dienst niet meer was. Het was ook zo anders dan dat wat ik gewend was te voelen. Zo intens vol liefde!!!!! Het verschil is niet onder woorden te brengen, zo groot. Om een keuze tussen die twee te maken is totaal niet moeilijk. Gods Geest riep mij daar: “Kom bij Mij, Teus. Vertrouw op Mij”.
Dat sloeg in als een bom. Vanaf die dag ging ik weer trouw naar de kerk. Na drie weken kaartte ik mijn occulte bezigheden aan bij een oudste. Ik dacht: ”Teus, ben je gek geworden dit nu al ter sprake te brengen?”. Maar de HEER zorgde ervoor dat ik het wel naar voren bracht. Ze wezen het niet gelijk af en wilden het eerst onderzoeken. Ze hadden zo hun bedenkingen. Dat had ik ook wel verwacht. Aan de hand van de Bijbel wilden ze samen met mij onderzoeken of dat wat ik deed wel Bijbels was. Ik besloot ermee te stoppen nadat ik te horen kreeg dat het niet Bijbels was.

MACHTSGEVOEL OP SEKSUEEL GEBIED
De duivel aan zet

Het machtsgevoel op seksueel gebied wilde ik toen nog niet los laten.
Ik zei tegen de oudsten: “Ik kan het niet alleen”. Ze antwoordden: “Dat hoef je ook niet. Wij zijn er voor je”. Ik wist toen nog niet wat mij te wachten stond. Ik was een verrader van satan. Hij was het er niet mee eens wat ik nu deed, dus viel hij mij aan.
Ik kreeg last van mijn darmen. Langzaam werd dat steeds erger. Ik zag echter de link niet naar satan. Het duurde een hele tijd voor ik door had wie alles veroorzaakte. Tot het mij opviel dat het veel erger was als ik kerkelijke activiteiten deed. Het leek er heel erg op dat iemand mij van deze kerkelijke activiteiten weg wilde houden, want op mijn werk had ik veel minder last. Op het moment dat ik door had wie de veroorzaker was, maakte dat opeens niet meer uit.
De duivel wil dat jij je focust op de ziekte en niet verder denkt. Dan kan de duivel, die de ziekte veroorzaakt en deze minder of erger laat worden afhankelijk hoe je er op reageert, lekker blijven waar hij is. Als ik in zijn richting ging denken, zakten de klachten vaak af. Dan dacht ik: “nee, Teus, je zit er helemaal naast met die gedachte” en kreeg de duivel zijn zin.

…zien vele christenen
totaal geen gevaar in dingen
die direct gelinkt zijn
aan de occulte wereld

Ik kreeg van God een belofte. Als ik daar zou zijn waar HIJ mij kon gebruiken voor Zijn doel, dan zou ik genezen worden. Dit heb ik altijd als handvat vastgehouden. Het was heel zwaar, maar mijn broeders en zusters waren er altijd voor mij. Ik heb daar veel steun aan gehad. Ik heb meerdere keren – als ik het goed heb vijf tot tien keer – een bevrijdingsgebed gehad, omdat ik niet inzag of wilde inzien dat bepaalde dingen niet van God waren. Zoals ik heb ervaren zien vele christenen totaal geen gevaar in dingen die direct gelinkt zijn aan de occulte wereld, dus aan de duivel.
Steeds als er een datum van het bevrijdingsgebed bekend was werden de klachten veel erger. Een paar dagen erna waren ze bijna weg. Als de ziekte weer terugkwam, ging ik samen met God spitten naar het waarom. Samen met God vond ik altijd weer een reden. Op een gegeven moment begreep ik dat ik ook dat machtsgevoel zou moeten loslaten. Dat was niet gemakkelijk. Het was één van satans laatste ingangen bij mij.

DE SPECIALIST

Begin december 2006 moest ik op een maandag naar de internist voor controle. De donderdag erna zou er een bevrijdingsgebed plaatsvinden. Ik heb de internist verteld hoe slecht het ging: en dat was heel erg slecht. De internist wilde een onderzoek, ik niet. Ik zei hem: “Donderdag wordt de veroorzaker van deze ellende er uit geschopt en zijn de klachten weg.” Daar wilde de internist niet aan.

Ineens was daar tijdens het gesprek Jezus’ stem: “Tot meerdere eer en glorie van Mijn naam!!!“ Ehh, dus U wil dat het onderzoek wel plaatsvindt?? Dat bleek dus het geval. Ik ben gestopt met onder het onderzoek uit te komen. Ook heb ik me er bij neergelegd dat het plaats moest vinden. De Heer heeft er vast Zijn bedoeling mee. Door heel veel druk van de internist zou het onderzoek 10 dagen later plaatsvinden. Dit druk uitoefenen deed hij op zo’n manier dat ik me zorgen begon te maken.
Het bevrijdingsgebed was heel erg zwaar. Ik maakte het mezelf alleen maar moeilijk. De duivel pakt je altijd op je zwakke punten. Als je zelf gaat knokken en niet op Jezus bouwt, kun je het nooit van de duivel winnen!!! Jezus hielp mij er doorheen omdat Hij van mij houdt, zoals van ieder mens waar ook ter wereld.

Twee dagen na het bevrijdingsgebed waren de klachten weg en de woensdag erna was het onderzoek. Bij dat onderzoek was niets meer aan de darmen te zien.
De onderzoekende arts keek steeds tussen scherm en dossier heen en weer. “Dit kàn niet!!!”, zei hij. “Wat kan niet???”, vroeg ik. “Geen enkel menselijk lichaam kan zo snel van zoveel darmschade herstellen. Ook niet met alle medicijnen op maximaal en een sterk lichaam met een goede weerstand. Dan nog kan dit niet.” Ik heb geprobeerd het uit te leggen, maar de arts wilde er niet aan.

TERUG BIJ AF ?

Ik dacht genezen te zijn, maar dat was ik niet. Ik ging weer eens in de fout door daar te komen waar ik niet mag komen volgens de Bijbel. En weer kwamen klachten terug. Nog niet alle ingangen van de duivel waren afdoende afgesloten.

Ik was al meerdere keren – een maand of 9 iedere maand 1 keer – in de Levensstroom gemeente van Pastor Zijlstra geweest. Ik ervoer de aanwezigheid van de kracht van God nog veel sterker dan tijdens de opdraagdienst. Normaal moest ik in die tijd ieder uur naar de wc. Als ik voelde dat ik moest, moest ik ook meteen hard rennen, anders was ik te laat. Maar tijdens de diensten daar niet één keer.
Jezus droeg mij op een zondag op om weer te gaan. Maar nu om naar voren te gaan voor genezing. Het was dus Zijn tijd nu. Ik ervoer heftige tegenstand van satanische (duivelse) machten, maar ik ben toch gegaan.
Het onderwerp van de preek was vergeving. Toen pastor Zijlstra het onderwerp noemde kreeg ik een naam ingegeven door de Geest. Ik zei: “Nee, Heer, daar heb ik een meningsverschil mee. Er is geen vergeving nodig.” Nog en paar keer kwam die naam naar voren zonder resultaat.
Ik ben naar voren gegaan en pastor Zijlstra heeft voor mij gebeden. “GENEES IN JEZUS’ NAAM”. Ik voelde wel een gloed, maar toch wist ik dat ik niet genezen was. Van het podium ging ik naar de nazorg. Daar had ik een gesprek met een pastoraal medewerker. Een goed gesprek. Deze man werd heel duidelijk door de Heilige Geest geleid. Hij wist dingen van mij die hij niet kon weten. Ik weet absoluut zeker dat ik die dingen niet had verteld. Hij zei dingen die in mijn stille tijd met mijn Vader ook al naar voren waren gekomen. Dat doet je nogal wat op zo’n moment.
Thuis aangekomen was het weer rennen naar de wc, bewijs dat ik niet genezen was. De volgende dag kreeg ik de hele dag door diezelfde naam in mijn hoofd. ‘s Middags om drie uur zei ik: “ Ja, Heer, ik begrijp het nu. Ik zal het recht gaan zetten”. Vanaf dat moment roerde de satan zich heftig en begreep dat zijn laatste deur nu heel snel dicht zou gaan. Die laatste uren tussen drie en acht uur waren heel erg zwaar. Ik ben gegaan en het viel heel erg mee. Ze waren heel blij dat ik de eerste stap zette. Ze zochten al een tijdje naar een mogelijkheid om het uit de wereld te helpen. Tijdens het gesprek voelde ik de aanvallen van satan steeds zwakker worden.
Jezus maakte mij daarna duidelijk dat dat boek dicht is. Het is opgeruimd, vergeven en vergeten. Sinds dat moment is mijn stoelgang perfect, beter dan het in 30 jaar is geweest.

Maandag 1 december 2008 ben ik weer bij de internist in het ziekenhuis. Hij vroeg zoals gebruikelijk hoe het er mee ging. Ik heb dat verteld, de internist dacht bedachtzaam na alsof hij zijn woorden zwaar afwoog. Daarop zei hij: “gezien de feiten kan ik niet anders dan u genezen verklaren. Dit kan normaal niet bij uw ziekte. Toen u begin december 2006 tegen mij zei hoe slecht het ging, was de zaak voor mij duidelijk. Dit was het begin van het einde. Als de ziekte in dat stadium is, gaat de lijn alleen nog maar naar beneden. Maar tien dagen later bij het inwendig darmonderzoek waren de darmen als nieuw. Er was niets meer te zien van de grote schade die er zou moeten zijn volgens uw klachten. Dit was onmogelijk. Ik dacht nog: dit is zeer tijdelijk. Maar naar nu blijkt niet. Wat er toen bij het onderzoek al bleek is bewaarheid. Uw darmen zijn op wonderlijke wijze genezen. Medisch kan het niet, maar gezien de feiten kan ik geen andere conclusie trekken. Het ga u goed”.
Met een handdruk namen we afscheid. Ook aan de balie wenste men mij veel geluk en gezondheid toe.

DE SLEUTEL

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Uit dit alles blijkt hoeveel invloed satanische krachten kunnen hebben als wij niet onder de bescherming van Jezus en de Heilige Geest staan en blijven. Hij is de Enige die ons daartegen kan beschermen.
Na een bevrijdingsgebed waren mijn darmen genezen, maar door in de fout te gaan opende ik weer een deur voor satan. Die uitnodiging neemt hij zeker iedere keer aan. Als wij de duivel uitnodigen door foute dingen te doen, jagen we de Heilige Geest weg en zijn we een speelbal van de duivel. Vandaar de terugkeer van de ziekte.
Ook geeft het aan hoe belangrijk het is dat wij met niemand ruzie mogen hebben. Dat wij mensen hun fouten vergeven. Er staat niet voor niets in de Bijbel: “Als gij een ander niet vergeeft, kan Ik u ook niet vergeven”. Ik heb dat aan de lijve ondervonden. Pas na vergeving kon satan eruit worden gezet en kon ik worden genezen van mijn ziekte.
Voor mij was heel belangrijk dat pastor Zijlstra in de preek het voorbeeld aanhaalde van een terminale hartpatiënt die voor genezing kwam. Hij werd genezen maar was de andere dag weer ziek. Dat kwam doordat hij een echtpaar niet kon vergeven. Toen hij dit wel deed, was hij weer genezen. Dit was voor mij een voorbeeld. Hieruit blijkt hoe belangrijk onze getuigenissen van genezing kunnen zijn voor anderen. Mij heeft het aan het denken gezet en Jezus heeft het gebruikt om mij verder te helpen en mij helemaal te genezen.

Mijn grootste wens is Hem te dienen volgens Zijn plan met mijn leven. Mijn vrouw zegt dat ze terugziende op 2001 een totaal andere man heeft gekregen. Alle eer komt onze drie-enige God toe.

Ben

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Ben. Ik ben geboren in 1961. In de zomer van 2006 ben ik tot bekering gekomen en ik ben in 2007 gedoopt.

Gods aanwezigheid ondanks mijzelf

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Jaren geleden ben ik verliefd geworden op een vrouw uit mijn omgeving, die enkele maanden daarvoor door haar man verlaten was. God heeft ingegrepen. Hij heeft er een stokje voor gestoken dat dit tot een relatie is gekomen of een breuk heeft kunnen veroorzaken in de relatie met mijn vrouw. Mijn huwelijk toentertijd was aardig uitgehold – maar ook hier heeft een enorm herstel plaatsgevonden. Er waren een paar “toevalligheden” die niet toevallig waren, die voorkwamen dat ik in een hopeloos net verstrikt raakte. Dit was voor mij de eerste keer dat ik zeker wist dat God in mijn leven ingreep.

Enige tijd later dreigde mijn werkgever in een situatie te komen, waarbij het onmogelijk zou zijn om de primaire bedrijfsactiviteit verder te mogen uitoefenen. Op dat moment zat ik tegen de grens van overspannenheid aan. Ik ben toen gaan bidden en God heeft geantwoord: Hij heeft mij kracht gegeven om precies datgene te doen, wat nodig was om de weg voor mijn werkgever weer vrij te maken. Ik wist dat ik daar zelf nooit toe in staat zou zijn geweest. Dit was voor mij de tweede keer dat ik wist dat God in mijn leven ingreep.

Bekering

In mijn nood heb ik gebeden en beloofd dat ik weer naar de kerk zou gaan. Mijn beide broers waren vrij radicaal tot geloof gekomen in dezelfde kerk (Jefta, Breda). In de tijd dat ik weer terug wilde naar een kerk, besloot ik eerst eens te gaan “spioneren” bij deze kerk om te kijken wat daar allemaal voor “rare” dingen gebeurde, waardoor mijn twee broers werden “gevangen”.
De eerste preek sloeg bij mij in als een bom (De verloren zoon). De tweede ook, tot ik een week of vijf later de moed kon vinden om het vertrouwen op mijn eigen ratio ondergeschikt te maken aan de leiding van Jezus Christus in mijn leven.

Nooit meer hardlopen

Het leven na mijn bekering ging met vallen en opstaan. Zo had ik altijd de gewoonte om zo’n 2 à 3 keer per week 10 tot 15 km te gaan hardlopen om een beetje slank en fit te blijven. Een jaar na mijn bekering merkte ik steeds dat ik na het hardlopen opvallend bloedverlies had in mijn urine. Hiermee ben ik naar de huisarts gegaan en deze constateerde dit ook. Omdat dit een voorteken kan zijn van zeer ernstige kwalen, ben ik onmiddellijk doorverwezen naar een uroloog welke uitgebreid onderzoek heeft gedaan. Die stelde vast dat ik een vergrote prostaat had. Door het schokken tijdens het lopen werd deze dermate geïrriteerd dat door inwendig schuren bloedingen ontstonden. Hij vertelde mij dat ik nooit meer zou kunnen hardlopen zonder bloedverlies en zeker geen lange afstanden.

God grijpt in

In ongeveer diezelfde periode heeft God mij laten zien dat er zich in mijn leven onreinheden bevonden, waar ik mij van moest bekeren. De meest belangrijke daarvan was een internet verslaving. Ik was op zoek naar opwinding en was toen nog in de veronderstelling dat – zolang je bepaalde grenzen niet overschreed – het nog redelijk acceptabel en onschuldig was. Het hield mij echter stevig in zijn greep en eigenlijk was ik bezig om mijn denken te vergiftigen.

God stuurde mij naar een mannenconferentie van de stichting “Herstel” in Zeewolde. Hier werd mij kristalhelder duidelijk gemaakt wat er allemaal fout ging in mijn leven. Ik moest resoluut stoppen met het zoeken van opwinding en dat zou ik alleen kunnen als ik daarbij mijn vertrouwen volledig op Jezus Christus zou stellen. Jezus heeft mij onmiddellijk daarna gedurende een aantal maanden volledig bevrijd van deze verslaving.

In de gemeente waar ik naar toe ga, wordt ook gebruik gemaakt van huisgroepen. De leider van “mijn” huisgroep vroeg mij op een avond hoe ik mijn stress van het werk af reageerde. Ik vertelde hem dat ik niet meer mocht sporten en als gevolg daarvan fors op mijn lijn moest letten – ik was al zo’n 5 kg aangekomen.
Hij vertelde mij dat hij mij komend weekeinde vroeg in de ochtend zou ophalen om te gaan hardlopen. We hebben toen 3 km gelopen. Deze afstanden zijn steeds meer geworden en ik heb totaal geen problemen meer gehad. God is een geweldig Heelmeester.

Aan de start van de zevenheuvelenloop – Ben in het blauw

Hij heeft mij bevrijd van onreinheid en gebondenheid waar deze kwaal, zoals ik later ben gaan begrijpen, het gevolg van is geweest.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik kan weer lopen!
Ik heb mij vervolgens, samen met mijn huisgroepleider, ingeschreven voor de zeven heuvelen loop in Nijmegen (15 km in de heuvels) en heb deze zonder problemen uitgelopen. De week daarna heb ik in mijn kerk hierover getuigenis gegeven.
En Zijn heling is bestendig! Een jaar later heb ik deze loop weer zonder problemen gelopen. Inmiddels heb ik al twee keer een halve marathon gelopen en loop nu dus probleemloos meer dan 20 km! God is groot!

Het t-shirt wat ik droeg tijdens de loop

De enige reden dat ik nog geen hele marathon gelopen heb, is dat ik te weinig tijd heb om hiervoor te trainen…

Djessyca

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo, ik ben Djessyca. Ik wil jullie mijn getuigenis vertellen. Ik had ongeveer 2 en half jaar oogontsteking. Raar maar waar: ik dacht er nooit aan om het weg te sturen. Of niet met genoeg geloof. Maar ongeveer 2 en halve week geleden werd er voor mijn ogen gebeden. En dank God, ze waren genezen! Maar 2 á 3 dagen later was het weer terug… en ook nog eens erger dan eerst!

Er kwam nog meer rotzooi uit mijn ogen, mijn ogen hadden buien dat ze heel erg pijn deden en bloed rood werden, alsof alle adertjes waren geknapt. En dat voelt heel vervelend kan ik je zeggen! Ook afgelopen zondag 11 augustus kreeg ik weer zo’n pijn in mijn ogen. Ik baalde er van omdat er al voor was gebeden, en het al was genezen maar het er nu toch weer was.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Maar toen bedacht ik mij dat ook ik er zelf voor kan bidden! Dus ik heb een plek opgezocht waar ik alleen was, en ik hardop gaan bidden. En mensen: een simpel gebed met een oprecht hart werkt! Ik voelde meteen de pijn weg gaan en het gevoel alsof allemaal adertjes waren geknapt ging ook meteen weg.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik keek in de spiegel en zag dat mijn ogen weer de normale kleur hadden! En ik heb er nu nog steeds geen last meer van en ik zal het ook nooit meer krijgen!

DANK U GOD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Petra

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.
Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het zoals Christus de kerk.Efeze 5:29

Hallo allemaal,

Ik ben Petra, 34 jaar en getrouwd. We hebben 2 kinderen: Een dochter van 9 jaar en een zoon van 5 jaar. Twee-en-half jaar geleden ben ik tot bekering gekomen en heb een levende relatie met Jezus Christus ontvangen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik ben hersteld van anorexia. Hoewel ik het nog steeds moeilijk vind om het uit te spreken.

Ik kom uit een christelijk gezin. We waren met ons negenen: Vader, moeder, 5 broers en zussen, oma en ik. Het geloof, de buitenkant, hard werken en niveau was erg belangrijk. Geld was er genoeg en zo werden we ook vaak in het dorp beken: het perfecte gezin. Aan de andere kant was er ook veel liefde en gezelligheid.

De familie van mijn vaders kant had veel invloed op ons gezin. Trots, hoogmoed en “de wáre kerk” waren zo belangrijk, dat ze uiteindelijk een eigen kerk hebben gesticht en in een sekte zijn beland. Mijn ouders waren als enige niet hierin mee gegaan, dus werden we verstoten. Dit had grote gevolgen voor ons als gezin.

Op mijn 12e werd mijn moeder depressief en werd regelmatig opgenomen in psychiatrische inrichtingen, ook heeft ze een zelfmoord poging gedaan. Mijn vader werkte hard en oma zorgde voor ons of af en toe een kindermeisje.

Ik heb mij altijd de minste gevoeld. Als persoon stelde ik niet zoveel voor, iedereen kon alles net iets beter, was mooier en als het thuis niet goed ging, dan lag dat aan mij. Of tenminste: zo dacht ik. Toch stond ik bekend als het zonnetje in huis. Ik geloofde in God, maar had daarnaast veel angsten en hallucinaties. Ik had het idee mijzelf te verliezen en had geen controle meer over mijzelf.

Ik was ongeveer 16 jaar toen ik begon met minder eten bijv. geen koeken eten of zwarte koffie drinken en zo kreeg ik mijzelf onder controle. Op mijn 17de kreeg ik verkering met de jongen die nu mijn man is. Ik moest stage lopen in een jongerencentrum en ging op kamers. Alles kwam tegelijk, ik had het gevoel aan zoveel eisen te moeten voldoen, ik had er geen grip op.

Vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Ik ging al minder eten. Hele dagen zat het in mijn hoofd: “wel eten, niet eten, ik ben lelijk, ik kan niets, dom, dik” enzovoort. Op een gegeven moment woog ik 46 kilo, ik werd achterdochtig naar mensen, slikte afslankpillen, laxeerpillen, afslankgels en moest op gegeven moment stoppen met mijn studie jeugd- en jongerenwerk en ging weer thuis wonen.

Toch heb ik het heel lang geheim kunnen houden. Mijn vriend en mijn vriendin wisten het wel, maar ik had het er niet veel over. Het bleef mijn geheim, dat was veilig. We trouwden en ik dacht dan gaat het vast wel beter. Maar het werd alleen maar erger er moest gekookt en gegeten worden.

Boodschappen doen was iets vreselijks, wat halen we in huis en wat niet. We hadden ons winkelkarretje gescheiden. De ene helft voor mij en de andere helft voor mijn man. Hij moest ook persè die route nemen in de winkel die ik wilde, anders was ik de kluts kwijt. Sommige dingen moesten ook verplicht ergens anders gehaald worden, daar zat dan bijvoorbeeld 1 calorie minder in.

Lichamelijk contact werd steeds moeilijker. Niemand mocht mij aanraken. Ik ging nog meer sporten, fietsen, lopen, rennen, trap op, trap af. Echt alles in het extreme. Vier uur sporten achter elkaar zonder eten, geen probleem. Ik gaf mezelf ook nog op de kop, want het had altijd nog wel sneller, harder of langer gekunt. Het was nooit voldoende.

Soms kookte ik, ging aan tafel zitten en zat te kijken hoe mijn man het op zat te eten. Ik leed op gegeven moment mijn eigen leven en leefde van schuldgevoel naar schuldgevoel.

Van een vriendin kreeg ik een dagboekje om van me af te schrijven. Hier heb ik 2 keer wat in geschreven. Ik citeer een stukje uit 1994:
“Ik ben er heel diep in weggezakt. Ik voel me als ik niet eet schuldig, ik voel me als ik wel eet schuldig, ik voel me schuldig als iemand mij wat aanbied en ik zeg nee! Ik voel me schuldig tegenover mijzelf als iemand mij eten aanbied en ik zeg ja! Ik ben geestelijk zo moe, en lichamelijk voel ik niks. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Ik fiets ermee, ik werk ermee, ik eet ermee, ik praat ermee, nooit één moment rust.”

Hierna ben ik in therapie gegaan. Ik heb daar leren eten, en mijn gevoel weer te leren voelen. Ik durfde op een gegeven moment niet meer heen. Het was zo beangstigend om weer te voelen. Mijn man moest me er heen sleuren, hij bracht me tot aan de deur, en wachtte tot de deur weer dicht ging en haalde me aan het eind van de dag weer op.

3 jaar later heb ik weer een stukje geschreven: “De maat is vol van al dat gepieker, eindelijk kom ik erachter na zo`n 3,5 jaar dat het niet overgaat. Ik kom erachter dat douchen ook vreselijk is. Ik sla mijn armen altijd om mijn buik, zodat ik mijn lelijke lichaam niet hoef te zien en toch kijk ik dan en dan voel ik me weer schuldig, het is net of ik mezelf pijn wil doen, zodat ik dan niet wil eten, maar dan pak ik toch weer eten en dan voel ik weer rot. Ik ga er alleen nog maar op achteruit.”

Dat was natuurlijk niet zo want ik ging dingen signaleren en ik kreeg weer gevoelens die ik niet meer kende, het waren gevoelens van angst, boosheid en verdriet, het voelde zo ellendig, dat ik het gevoel had dat ik dood ging. Ik kon het niet meer dragen, mijn lichaam en geest konden niet samen gaan, het was uit ballans. Soms viel ik zomaar weg en viel dan in een diepe slaap. Dat gebeurde regelmatig.

Ons huwelijk ging niet meer goed, door nog andere dingen die er bij kwamen. We hadden niet veel met God, we geloofden wel, maar deden er niet veel mee. Op een gegeven moment zouden we uit elkaar gaan, maar het bijzondere was dat we 1 keer samen hebben gebeden: God help ons!!!
Toch wilden we het samen weer opnieuw proberen. Later hebben we 2 prachtige kinderen van God ontvangen. Hoewel ik de zwangerschappen niet makkelijk vond, omdat mijn lichaam veranderde. Maar door 4 jaar therapie had ik alles wel aardig onder controle en leefden we gewoon ons leven.

God heeft ons gebed 8 jaar later verhoord. Ik begon een dieper gevoel van emotie te missen eigenlijk was ik op zoek naar God. Op zoek naar geliefd te worden. Door project doelgericht leven (een bijbelstudie) en een interkerkelijk koor kreeg ik een relatie met Jezus. Ik vond het zo bijzonder hoe deze mensen vol van God waren. Ik begon steeds meer te begrijpen: “God kijkt naar mij en Hij vindt mij mooi.”

Eenmaal op een zondagochtend in een fijne gemeente, VBG Groningen beland, heb ik alleen maar gehuild. Ik kwam erachter dat ik mocht zijn wie ik ben. Ik begon bijbel te lezen en kon niet meer stoppen (dat was pas een goede afslankmethode). En zo kwam ik bij die tekst van Ef 5:29. Ik zal hem nog een keer voorlezen:
Want niemand haat zijn eigen lichaam, maar voedt en verzorgt het zoals Christus de kerk.

Ik ben op mijn knieën gegaan en gezegd: “Heer hier ben ik. Ik kan het niet meer. Vergeef mij, Heer. Hoe kan ik mijn eigen lichaam nog steeds zo haten, terwijl God het heeft gemaakt, zoals Hij het heeft bedoeld? Wilt U mij veranderen. Ik geef mij zelf aan U, wilt U mij genezen”

Ik ben een herstel-programma gaan volgen: Celebrate Recovery. Ik heb dit doorlopen met nog 3 fantastische vrouwen (zussen) en er is mij zoveel meer duidelijk geworden. Ik heb kunnen vergeven wat anderen mij hebben aangedaan. Ook ik heb veel mensen, vooral mijn lieve man en familie en vrienden, verdriet gedaan. Maar God heeft mij vergeven. Nu kan ik ook mijzelf vergeven.

Ik leef niet meer van schuldgevoel, naar schuldgevoel. Ik ben vrij!!! Uit genade.

Ik heb verschillende therapieën gevolgd en dat was goed, dat moest ook, maar God is de heelmeester van Geest, ziel en lichaam. Het bijzondere hiervan is, dat ik dacht dat het heel goed met mij ging, dat was ook wel zo. Beter dan het eerder was, maar het zat altijd in mijn hoofd, ik hield het nog steeds onder mijn controle. Er zat nog steeds veel angst, om niet dik te worden, eigenlijk om niet geliefd te worden.
Maar het is nu weg, uit mijn hoofd, Geest en lichaam kunnen weer samen gaan. In begin ervoer ik dat als een rust, nu als een intense vrede met God.

Oh ja, ik word nog steeds aangevallen, je moet toch maar weer sporten, wat zal het heerlijk zijn om als een veertje door het leven te gaan, alsof ik dan meer gewaardeerd wordt, alsof mijn identiteit aan mijn uiterlijk afhangt.
Maar mijn identiteit is in Christus. Een aantal weken geleden heb ik te horen gekregen dat ik reuma in de weke delen heb en hypermobiliteit, dus altijd pijn en moe. Ook is er geconstateerd dat er een stukje bot beschadigd is, waarschijnlijk door sporten en bevallingen. Dit kan gekomen zijn omdat ik mijn lichaam niet goed heb verzorgt en heb kunnen luisteren naar mijn lichaam en daar nu de gevolgen van moet ondergaan. Ook daar pakt satan mij op, zo van, voel je maar weer lekker schuldig. Maar ik stuur het weg in de naam van Jezus. Want het zijn allemaal grote leugens die in je hoofd zitten. Zoals het staat in de bijbel: Onderwerp u dus aan God, maar verzet u tegen de duivel en hij zal van u wegvluchten. — Jakobus 4:7-8

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Dit is wat ik voor God mag doen, dienen vanuit ervaring. Wie ben ik, dat ik hier mag staan? Ik? Ik ben een parel in Gods hand. Echt, God kan genezen. Door zijn zoon Jezus heeft Hij alle pijn en verdriet gedragen opdat ik mag leven zoals Hij dat heeft bedoeld. Beken eerst je hoogmoed. Ik bedoel hiermee, dat je moet ontdekken dat je het zelf niet kan. Kies radicaal voor God. Stel je leven onder de heerschappij van Jezus. Dan komt de rest ook wel.

Ik weet als geen ander om het alleen te willen op lossen. Dat van mij is nooit erg genoeg. Er is altijd wel iemand dunner dan ik. En dit is wat ik anderen wil vertellen, alsjeblieft deel het. Kom uit die schelp, laat God het openbreken, dan mag je de parel worden, zoals God jou heeft bedoeld.