Getuigenissen met tag 'gered'

Hermien

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo, ik ben Hermien,

Het beste is dat ik maar vanaf het begin vertel, wie ik was en nu ben. Ik ben nu 65 jaar en kan wel zeggen dat ik door de jaren heen wat levenservaring heb opgedaan.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Geloofswegen

Bij ons thuis was er nogal wat verdeeldheid wat het geloof aanging.
We waren thuis met zes kinderen. Mijn vader was Zevendedagsadventist en meende dat alles om de sabbat draait. Mijn broer ging naar een Pinkstergemeente, voor hem ging het alleen om Pinksteren. En dan mijn moeder die stil haar weg ging naar de Gemeente Gods.

Maar er werd wel elke dag samen braaf uit de Bijbel gelezen. En zoals het toen ging moest je elke zondag mee naar de kerk. De kinderen gingen met moeder mee. En de anderen gingen ieder hun eigen weg.

Zelf zag ik dat geloof niet zo zitten en volgde mijn eigen wegen, waardoor ik best wel verkeerde keuzes gemaakt heb, waar ik dan ook later de gevolgen van heb moeten ondergaan.

Mijn eigen weg

Ondertussen was er iets in mij toch op zoek naar God. Toen ik weer eens zo in de knoei zat riep ik uit het diepst van mijn wezen tot God en vroeg Hem wat ik nu moest geloven. Als U werkelijk bestaat laat U zich dan zien!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik kwam in zo’n diepe duisternis terecht dat ik dacht dat ik dood zou gaan. Alles was lelijk en zwart. Ik besefte toen dat het mijn eigen zonden waren die scheiding maakten tussen God en mij. Vervolgens werd die zwarte sluier van mij weggehaald en kwam ik in een wonderbaarlijk licht terecht dat mij helemaal doorgrondde en mij met zoveel liefde overspoelde… Alles werd nieuw.
Ik was toen 36 jaar. Deze liefde heeft mij niet meer verlaten tot de dag van vandaag.

Waar het op aan komt? Waar je ook gaat, kijk niet naar mensen, maar zoek Jezus. Hij is de weg. Hij wacht op jou.

Gijs

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo ik ben Gijs, en ik wil jullie vertellen wat God in mijn leven heeft gedaan:

Zo’n 23 jaar geleden kwam ik na een zeer moeilijke tijd in mijn leven tot geloof. Mijn huwelijk was stuk gelopen en echt alles ging fout. Ik kwam toen met een buurman aan het praten over een stuk op tv. Het was de bergrede van Henk Binnendijk van de Evangelische Omroep, en ik zat de eerstvolgende uitzending dan ook met nieuwsgierigheid te bekijken. Toen kreeg ik op mijn hart: “koop een Bijbel dan kun je zelf meelezen”. Zo gezegd, zo gedaan, ik naar een Evangelische boekhandel om een Bijbel te gaan kopen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

De vrouw die daar toen was vroeg mij welke Bijbel ik wilde hebben. Wist ik veel, ik wilde een Bijbel waar ik zelf mee kon lezen met dat stuk op tv. “Oh,” zei de vrouw, “dan moet je een NBG vertaling hebben”, dus dat werd het. Ze vroeg me toen naar mijn naam. Ik had zoiets van: “hè wat is dit nu weer”, en vroeg haar waarom. “Nou,” zei ze, “dan zal ik voor je bidden”. Ik vond het goed en gaf mijn naam.

Op een gegeven moment kwam er ter spraken in een uitzending, dat wij volmaakt moesten zijn net als God volmaakt is. Nou, dat snapte ik niet. Het stond echt in de Bijbel, maar wie kan gelijk zijn aan God dacht ik nog. Ik bedacht: “Weet je wat ik ga naar die mevrouw in de Bijbelwinkel, zei zal wel weten wat daar de bedoeling van is.”

Dus ik kom daar, maar die mevrouw was vrij, er was nu een man. En ik dacht: “Ach wat maakt het uit dan vraag ik het aan hem, hij zal het ook wel weten.”

Nu zei hij me niemand kan gelijk zijn aan God maar we moeten wel trachten om zo volmaakt mogelijk te zijn. Al snel raakten we aan de praat over mijn leven, en mijn verdriet over alles wat er gebeurd was. Op een gegeven moment nodigde hij mij uit om naar zijn gemeente te gaan, de Baptisten gemeente in Arnhem. Ik zei meteen “nee, ik denk daar eerst nog over na”, bedankte hem en ging huiswaarts.

Maar bij mijn huis aangekomen zag ik een kennis van vroeger die ook gelovig was en we raakten aan de praat. Ik kon mijn verhaal vertellen, waarna ze mij ook uitnodigde om naar haar gemeente te komen. Ik vroeg haar welke gemeente dat was, zij zei me: “de Baptisten Gemeente hier in Arnhem”. Als door een kogel geraakt zag ik Gods hand in dit alles en ik besloot te gaan.

Binnen een jaar was ik gedoopt, en kwam ik door mijn kinderen ook weer in contact met mijn ex-vrouw. Zij kwam eens bij mij thuis zag hoe ik woonde, en zij had zoiets van: “Wauw, ik wil weer met hem verder”. Maar ik zei dat ik alleen met een christen wilde trouwen. Nou, dat kon hoor: binnen een paar maanden was zij christen en we hertrouwden, maar al na een jaar wilde zij niet meer naar de kerk toe. Ik ging nog wel, maar ook ik vond het niet fijn meer om te gaan want ik had weer huwelijks problemen. Ik bleef haar trouw, maar na een tijd van 3 à 3,5 jaar hield ik het ook voor gezien en ging ook niet meer.

Al de jaren daarna zong ik nog wel als ik op mijn fiets naar mijn werk reed, en terug naar huis. Allemaal opwekkingsliedjes die ik mooi vond.

Uiteindelijk jaren later in januari 2000 werd ik zo ontzettend ziek. Ik kwam in een ziekenhuis terecht, en ik lag op sterven. De artsen constateerde AIDS, en ik werd in een kunstmatige coma gelegd voor de zekerheid. Maar God in al zijn liefde liet mij niet sterven.

Ik kreeg zelfs een teken, een visioen: Er waren mensen aan het ruzie maken bij een afgrond, over wie er nou het beste geloof had. Daar kwamen ze dus niet uit, en ineens verscheen Jezus daar, en die zei: “Zal ik jullie nu eens en voor altijd laten zien wat het beste geloof is”, en Hij sprong zo in die afgrond en bleef hangen op een klein ruw houten kruisje vol splinters en met roestige spijkertjes in elkaar gezet. Dit was door een kind gemaakt, en Jezus zei toen wie het geloof van dit kind heeft die heeft het ware geloof. En al die andere tekenen zoals sikkels en sterren vielen in die afgrond. Ineens was het visioen over en ik huilde als een klein kind.

Mijn huwelijk liep weer op de klippen want mijn vrouw wilde niet meer voor mij zorgen. En zo kwam ik in het huis te wonen waar ik nu woon. Hier kreeg ik een redelijk contact met mijn buren die mij uitnodigden voor een dienst bij hun in de kerk, maar ik wilde niet. Uiteindelijk maanden later kwam ik in gesprek met die buurvrouw, en ik vertelde haar dat ik een prachtige film had gezien, namelijk Left Behind. “Nou “, zei ze, “wij hebben vanavond ook een film die net zo iets is kom je hem kijken?”

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik ben meegegaan met hun en nog diezelfde avond kwam ik opnieuw tot geloof. Ik kreeg ook weer de behoefte om mij opnieuw te laten dopen, en dat is ook gebeurd.

Ik kan iedereen aanraden om ook al heb je het nog zo zwaar, en voel je jezelf nog zo verlaten door iedereen, God zal je nooit loslaten Hij houdt zoveel van jou dat Hij je altijd bij Zich wil houden, dus mensen bid tot God, dat Hij in jouw mag komen wonen, en dat Hij je zal reinigen van je zonden.

Hans

© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Wie ben ik?
Mijn naam is Hans. Ik ben in 1963 geboren in een christelijk gezin. Als kind was ik al serieus met het geloof bezig. Het verhaal van Jezus als de goede Herder en de bijbehorende zondagsschoolplaat drukte een belangrijk stempel op het leven. In de loop der jaren volgden de in protestantse kringen gebruikelijke catechisaties en ik besloot in 1987 belijdenis te doen van mijn geloof. Alles liep op geloofsgebied tot die tijd eigenlijk min of meer vanzelfsprekend door. God had een speciale plaats in mijn leven, getuige ook de gedichten die het licht zagen.

Maar aan de andere kant was er de zonde. Niet in alles had God de eerste plaats, terwijl dat toch is wat God wel van ons vraagt. De zonde uitte zich bij mij in een zeer negatief gedachtepatroon. Elke vorm van zelfvertrouwen werd erdoor gebroken. Een ernstig minderwaardigheidsgevoel moest gecompenseerd worden door gedachten van macht en heerschappij, fantasieën over hardhandige beheersing van andermans levens. Dit kon rustig tot diep in de nacht doorgaan.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

De trend gebroken
Kort na mijn belijdenis kwam er een kink in de kabel. Ik zat in militaire dienst en we reden met drie soldaten in de auto van de kazerne naar huis. De avond ervoor waren we wezen stappen in Antwerpen, we hadden zeer weinig geslapen, we reden in de spitstijd en het was regenachtig weer. Stuk voor stuk natuurlijk ingrediënten voor een breuk in de normale levenslijn.

Krantenknipsel over het ongeluk

Ergens op de snelweg ging het dan ook helemaal mis. De chauffeur raakte de macht over het stuur kwijt en daar gleden we dan over de snelweg: linkervangrail, rechtervangrail, eroverheen en van het talud af… Zelf zat ik achterin en vloog door de achterdeur van de auto naar buiten en landde in het gras, een paar meter boven de sloot. De auto landde bovenop mij.

God in het centrum
De volgende dag stond er een foto van de auto in de krant. Het was goed dat ik daar in elk geval niet meer in zat. Maar hoe kon het eigenlijk dat ik eruit geslingerd was. Ik kan immers nooit slapen in de auto. Die middag echter wel. Ik geloof dat het Gods voorzienigheid was, waardoor ik in ontspannen toestand was. Natuurlijk schrok ik wakker van de klap met de vangrail. Als in een flits schoot een pijl van gebed omhoog. Een hand greep mij vast en tilde me uit de auto. Gods hand was beschermend om mij heen en legde mij in het zachte gras. De auto landde weliswaar bovenop mij, maar rolde niet door over mijn hoofd heen. Dat had ik zeker niet overleefd. Maar ook nu is het een groot wonder dat ik dit überhaupt nog schrijven kan.

In de dagen daarna in het ziekenhuis bleef de “film” die nu gestart was doordraaien. De doktoren hadden me in een kunstmatige coma gebracht, met name om de ribbreuken te laten genezen. Alles wat er om me heen gebeurde in die periode werd vastgelegd op de gevoelige plaat van mijn hersenen. De
beelden werden gescand, maar vertoonden een eigenaardig karakter. Echter, het was niet zomaar. Er kwamen beelden in voor van de werkelijkheid in het ziekenhuis, maar ook van gebeurtenissen en gedachten uit mijn leven tot dan

toe. Ik geloof dat God in deze weken tot me door liet dringen welke plaats Hij in mijn leven wilde – de eerste – en welke plaats Hij op dat moment feitelijk had – de zoveelste.

Overigens is het sowieso aan God te danken dat ik deze beelden nog kon meekrijgen. De artsen waren er zeer bezorgd over hoe ik eraan toe zou zijn als ze me zouden wekken. De fysieke schade bleek uiteindelijk beperkt te blijven tot enkele breuken en kneuzingen in de hersenen en de botten, alles boven de gordel. Het grootste deel hiervan genas binnen enkele maanden.

Met name in de linkerschouder en –elleboog bleven echter nog vele jaren pijnklachten.

Genezen van de pijn
Ik bleef God bidden om genezing, al verslapte de aandacht natuurlijk wel eens. Op een avond eind 2002 gingen we met een groep mannen uit de kerk lasergamen. Terwijl ik in tijgersluipgang probeerde te gaan schoot een verlammende pijn door me heen. Ik verliet de zaal teleurgesteld, maar ook in vertrouwen. Het bleek satans laatste grote stuiptrekking op dit terrein. Een van mijn broeders heeft voor me gebeden. Sindsdien hef ik mijn linkerarm regelmatig op om God te loven en te prijzen, iets wat ik 15 jaar lang absoluut niet gekund had. De stekende pijn hoort tot het verleden.

In de eerste kerkdienst die ik na thuiskomst meemaakte stond onder meer Psalm 116 op de liturgie. De tekst van vers 2 van dit lied luidt:

Toen de benauwdheid dreigend op mij viel
En angsten voor het doodsrijk mij bekropen,
Heb ik de Naam des Heren aangeroepen
En weende: Heer, mijn God, bewaar mijn ziel.

Het was een heel passende tekst, die veel indruk op mij maakte. Deze Psalm heeft dan ook een speciale plaats in mijn geloofsleven gekregen.

Psalm 116 eindigt met een gelofte om God uit dankbaarheid voor wat Hij gedaan heeft te dienen. Dat is de reden dat ik in mijn werk en in mijn vrije tijd wegen ben gaan zoeken om te doen wat Hij van mij vraagt. Om God dus daadwerkelijk op de eerste plaats in mijn leven te zetten.

Evangelisatiereis in
Roemenië

En nu?
Het ging in de loop der jaren met vallen en opstaan, maar toch… Nu ik na mijn bekering God steeds meer zoek in gebed en in Zijn Woord, nu ik Hem de controle over mijn leven in handen heb gegeven, ervaar ik ook meer en meer Zijn Aanwezigheid. Hij zegent mij met gezondheid, controle over mijn gedachten, persoonlijke groei, een goede baan, een huwelijk, een vriendenkring en een diversiteit aan mogelijkheden om Zijn Naam groot te maken onder de mensen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

En ik weet dat Hij die liefdevolle aanwezigheid niet alleen voor mij heeft bestemd, maar voor ieder die Hem met een verlangend hart zoekt. Ook voor u, ook voor jou…!

Hans heeft ook een eigen website: www.dichterbijgod.eu