Mijn Getuigenis

Mijn naam is Huug van den Burgt, ik ben geboren op 7 september 1946. Mijn ouders hebben me opgevoed en onderwezen binnen de geloofsbeleving van de gereformeerde kerk in Amstelveen.
Ik ben op 30 maart 1967 getrouwd met Hennie Bos, die ook haar opvoeding en onderwijzing binnen dezelfde geloofsgemeenschap heeft ontvangen als ik. Toen ons huwelijk werd bevestigd door dominee Morgenstern kregen we als trouwtekst mee: “De Here is uw Bewaarder”. Dit staat in Psalm 121:5a.
We kregen 4 kinderen die we in beginsel ook op dezelfde wijze wilden opvoeden.

Werk en huwelijk

Ik ben op 6 oktober 1968 in dienst getreden bij het Gemeente Vervoersbedrijf in Amsterdam. Na verloop van jaren verdween langzamerhand de band met de kerk en kwam ook ons huwelijk onder druk te staan.
We gingen elk weekend naar de camping. Ik werkte veel over om mee te kunnen doen met de omgeving en ook de verleiding die – tijdens het werk op de bus – sterker werd, was een ondermijnende factor in ons huwelijk geworden. Na 10 jaar kwamen we aan de rand te staan van een scheiding.
Intussen was ik ook nog vakbondsvertegenwoordiger geworden binnen mijn werkkring en al deze invloeden deden onze relatie geen goed.

Als de buurman gaat geloven…

We woonden naast een familie die niet gelovig was. Op een gegeven moment kwam de buurman bij ons binnen en vertelde dat hij zich had bekeerd tot Jezus en vertelde mij over een persoonlijke omgang met God. En, geloof me, ik wist echt niet waar hij het over had. Ik had nog nooit in mijn geloofsbeleving iemand ontmoet die door berouw en bekering ging geloven in God. Dat stond wel in de Bijbel, doch dat was in de tijd van de apostelen en dat gebeurde misschien ver weg, maar bij mijn buurman, dat was iets nieuws. Ik had hoogstens In de kerk geleerd dat je als kind gedoopt werd, daarna naar catechisatie ging en dan belijdenis deed en zo werd je lid van de kerk. Dit was een nieuw fenomeen.
Ik luisterde en wilde weten wat er dan wel gebeurd was. Ik snapte er niet zoveel van. Mijn vrouw en ik werden uitgenodigd om eens mee te gaan naar een Bijbelstudiegroep en deze uitnodiging namen we aan. We kwamen terecht in een bont gezelschap van christenen uit allerlei denominaties en ook, zoals mijn buren, zonder een kerkelijke achtergrond. Een ding hadden ze gemeen, allen kenden een persoonlijke relatie met God door Jezus Christus.

Persoonlijke relatie

Mijn vrouw werd er diep door aangeraakt en wilde dit ook in haar leven toelaten. Ze koos voor een persoonlijke relatie met Jezus, men bad met haar en men vroeg of ik dat ook wilde, doch ik kon die keuze niet maken. Op weg naar huis was ik boos op haar, voelde me verdrietig en ontdekte dat er Iemand in haar leven was gekomen die meer betekende dan ik. Ze straalde van blijdschap en gaf te kennen heel graag met mij deze weg te willen opgaan. Ik snapte niet wat ze had en kon het ook niet vinden.

Uiteindelijk gingen we slapen en ik kon de slaap niet vatten. Ik riep en bad tot God om dezelfde beleving als mijn vrouw, woelde in mijn bed en had het gevoel dat al mijn geroep en gezoek niet verder kwam dan het plafond boven mijn hoofd. In ieder geval, toen ik de volgende ochtend opstond was er nog niets veranderd.

Vergeving

Ik stond op en wilde naar beneden gaan om mij gereed te maken voor het werk. Op het moment dat ik de woonkamer binnenliep gebeurde er iets ongelofelijks met me. Het leek, in mijn beleving, of iemand daar mijn hart aanraakte en een zware steen van mijn hart wegnam. Deze aanraking was zo ongelofelijk hevig, dat ik mijn emotie niet meer in de hand kon houden en ontzettend begon te huilen en niet meer tot bedaren kon komen.
Mijn vrouw en de kinderen kwamen nieuwsgierig kijken wat er aan de hand was en ik probeerde uit te leggen wat er met mij gebeurd was. Ze brachten een theedoek, want een zakdoek was niet voldoende om mijn tranen op te vangen. Na ongeveer een half uur begon de emotie wat tot bedaren te komen en kon ik mijn beleving enigszins onder woorden brengen.

De kinderen waren erg onder de indruk van wat ze beleefden en gingen naar school. Het werd mij duidelijk wat ik had beleefd en daardoor kon mijn vrouw uitleggen wat mijn grote belemmering was geweest om tot dezelfde keuze te komen als zij. Wat ik bij het betreden van de woonkamer had beleefd was namelijk de vergeving van zonde die mijn hart belemmerde om tot God te komen. Mijn roepen en bidden in de nacht was doorgedrongen tot Gods troon en niet zoals ik dacht: namelijk tot het plafond. God reageerde op mijn oprecht gebed en op mijn berouw, welke ik had uitgesproken over mijn leven dat ik had verkozen in de periode die voorbij was gegaan.

Hersteld huwelijk

Wat ik aan mijn vrouw moest belijden was niet het gemakkelijkste moment, doch ik ontdekte dat God in zijn wijsheid begreep op welke wijze het mogelijk was om het huwelijk te redden en de relatie te herstellen. Hoewel mijn woorden haar pijn deden, begreep ze innerlijk dat ze er niet om heen kon om mij te vergeven. Want op dat moment sprak de Here tot haar hart en zei tot haar: “Ik heb jou al je zonden vergeven en vrede gegeven. Wat doe je nu met je man die het nu aan jou vraagt?”
U begrijpt dat het een emotioneel moment werd die ons voor de keuze bracht om verder te gaan. We beleefden een geweldige ommekeer in onze geloofsbeleving. We lieten ons dopen door onderdompeling en droegen onze kinderen op voor Gods aangezicht. We wilden dit doen omdat we nu pas echt in een relatie waren gekomen met Jezus. En de psalm die dominee Morgenstern had meegegeven als trouwtekst werd bewaarheid in ons huwelijk. De Here bewaarde ons voor een verkeerde beslissing en leidde ons terug naar Zijn hart. De Here hielp ons om Hem echt te leren kennen. Hoewel wij ontrouw waren geworden bleef de Here God over ons leven waken en bleef getrouw aan Zijn Woord.

Actief in Gods Koninkrijk

We wilden wat we hadden leren kennen uitdragen en organiseerden met een aantal andere gelovigen activiteiten in de verschillende wijken in Amstelveen. We brachten de Heils-fontein rond, De Stem en Er is Hoop-bladen. We hebben geënquêteerd, een tentcampagne gehouden en enkele jaren op een plein geëvangeliseerd.

Uiteindelijk voelden we ons geroepen om naar Suriname te gaan. Na verloop van tijd heb ik mijn baan opgezegd en zijn we werkzaam geweest in Nickerie en later in Paramaribo.
We hebben een pleeggezin opgebouwd en moesten dat later overgedragen aan een ander echtpaar. In die periode hebben we ons 5e kind gekregen. Hij was 5 dagen oud toen hij bij ons in huis kwam en werd door ons als zoon aangenomen.
Natuurlijk zou ik nog veel kunnen schrijven over onze belevenissen tijdens ons verblijf in Suriname, doch dat komt misschien eens een andere keer.

Teruggekeerd in Nederland vond ik weer een huis en ik kon ook weer terugkeren bij mijn oude werkgever. Ik werd weer buschauffeur bij Connexxion.
Ik heb met anderen leiding gegeven aan de volle evangeliegemeente De Wijngaerdt, die elke zondagmorgen om 10.00 uur samenkomt in het gebouw ‘Westend’ in Amstelveen.