Mijn Getuigenis

Ik ben Aart Tomassen jr en dit is mijn levensverhaal:

Ik ben geboren op 21-01-1984, in een gezin van, met mij erbij, 12 kinderen. Ik ben de jongste in dit grote gezin van 3 meiden en 9 jongens. Op mijn geboorte dag is ook een van mijn broers jarig.

Het gezin Tomassen was op het moment van mijn geboorte wonende aan de Salgsteeg 9 in Horst, een buurtschap van Ermelo. Mijn vader had een groot bedrijf en het huis waarin ons gezin woonde was erg groot. Dit is ook wel nodig met 11 kinderen in huis (11 kinderen omdat de oudste van de twaalf alreeds was getrouwd toen ik werd geboren).

Om het huis lag een stukje bos en ik heb hier veel plezier beleefd. Op mijn 4e ging ik naar een school die slechts vijf minuten lopen van het huis af stond. Maar nadat ik hier een half jaar op school had gezeten besloten vader en moeder Tomassen om de kinderen naar een Reformatorische school te brengen.

Verlies van familieleden
Toen ik 7 jaar was kreeg het gezin de verdrietige mededeling dat de broer, die samen met mij jarig was, leukemie had en hier niks meer aan gedaan kon worden. Na een jaar van ziekte en medicijnen overleed mijn broer op 20-jarige leeftijd. Dit was een hele klap voor het gezin. Ik was op dat moment 8 jaar en had eigenlijk nog niet het besef wat er precies was gebeurd.

Op mijn twaalfde ging ik naar de middelbare school en wel naar de Mavo. Na twee jaar weinig leren en veel kattenkwaad kwam ik terecht op het VBO. Ik volgde daar de richting plantenteelt en besloot dit na twee jaar met een diploma. Na de middelbare school, ik was toen 16 jaar oud, ging ik werken bij mijn broer in een poeliersbedrijf. Bij dit bedrijf ging het niet altijd even goed en er kwam een faillissement. Toen kwam ik te werken bij een hovenier waar ik daarvoor ook zaterdags had gewerkt en waar ik stage heb gelopen. Nadat ik hier een aantal maanden had gewerkt maakte het poeliersbedrijf een doorstart en kwam ik weer terug op mijn oude werk. Ik schommelde nog verschillende keren van poeliersbedrijf naar de hovenier en weer terug.

Op mijn 14e hoorde ik het bericht dat een neefje een kanker gezwel had in zijn hoofd, en diezelfde week kwam ook het bericht dat een nichtje kanker had. Het neefje en nichtje waren van verschillende ooms, en in de leeftijd van 16 en 18 jaar.

Ook kreeg ik op dit moment in mijn leven een erg sterke verlegenheid over me waardoor ik alcohol begon te drinken.

Op mijn 15e kwam het bericht dat mijn neefje en nichtje waren overleden in de leeftijden van 17 en 19 jaar oud. Dit voorval maar vooral de verlegenheid brachten me tot een overmatig drankgebruik van elke dag tot verslaving toe. Wonderlijk genoeg had het verder geen gevolgen voor mijn werk. Wel had het tot gevolg dat ik erg eenzaam werd en op mijn 17e drugs begon te roken. Na enkele zelfmoordpogingen wist ik het echt niet meer en zag ik mijn leven als een zwart boek.

Dit was gelukkig slechts van korte duur want op mijn 18e werd ik geraakt door een preek van een dominee in de Hervormde kerk van Ermelo. Het ging erover dat Jezus in een kribbe is geboren, en als we Hem willen zien, moeten we knielen omdat de kribbe op de grond staat. Die avond knielde ik bij het Kruis van Golgotha en legde zijn leven in de handen van Jezus. Ik stopte op dat moment met de drugs en het alcoholgebruik wordt sterk verminderd, maar ik kan er nog zeker niet vanaf blijven. Dit ook in verband met de verlegenheid die ik had.

Op een middag, toen ik weer erg aangeschoten was, kwam ik geestelijk weer diep in de put, en dacht toen weer aan het gebeurde van die zondag. Ik stond op mijn slaapkamer voor de spiegel met de lamp erboven aan. Ik vroeg God of Hij me wil gebruiken, en als dat zo is, of God de lamp uit en dan weer aan wil doen. Dit gebeurde op dat moment niet, maar na een half uur, toen ik naar buiten liep om naar het café te gaan, zag ik het buitenlicht. Op dat moment gebeurde het dat het licht uit ging en na enkele seconden weer aanging. Ik was hier erg stil van maar vervolgde op dat moment toch mijn weg naar het café. Tot het moment dat ik God vroeg om me van de alcohol te verlossen. Dit gebeurde en de volgende dag bleek dat ik allergisch was geworden voor alcohol.

Ik was hiermee wel van de alcohol verlost, maar niet van de verlegenheid, en dit bracht me naar een punt van vereenzaming, omdat ik niet onder de mensen durfde te komen. Hij loog om onder de verjaardagen uit te komen en dat soort dingen. Ook leidde de vereenzaming tot het kijken van televisie tot laat in de nacht. Op een gegeven moment, toen ik tot erg laat voor de televisie zat, kwam er een pornofilm voor. Ik raakte hier in verwikkeld en zat elke nacht voor televisie, en raakte verslaafd aan pornografie.

Naar Ethiopië
Na een tijdje kwam ik via-via in Ethiopië terecht waar ik voor 10 dagen met enkele gezinsleden verbleef op een ontwikkelingsproject van een Nederlandse zakenman. Hier kwam ik in een nieuw level terecht wat betreft mijn leven. Ik zag hier de armoede en verloor mijn hart aan Ethiopië.

Ik besprak wat ik op dit project kon betekenen, en er werd afgesproken dat ik terug zou komen om de mensen het poeliersvak bij te brengen. Voor anderhalf jaar kwam en ging ik, en in de tussen tijd kreeg ik verkering met een Ethiopisch meisje. Dit werd helaas niet op prijs gesteld door de leiding van het project, en ik moest op dat moment overhaast terug naar Nederland. Ik verbleef hier voor een dik jaar en had op het begin contact met haar via mail en telefoon maar dit verwaterde al gauw in verband met de kosten. Ik raakte steeds meer betrokken bij de evangelische gemeente en organiseerde samen met een oom en broer een praiseavond 1 keer in de maand. Op 1 van deze avonden sprak een zendeling van Jeugd met een Opdracht die de basis van deze organisatie in Nigeria leidde. Ik besloot om samen met mijn broer en diens vrouw naar Nigeria te gaan om daar de DTS van Jeugd met een Opdracht te volgen. Dit is een bijbelschool die wordt gegeven door de organisatie JmeO. We besloten om via Ethiopië te gaan om het project nog eens te bezoeken waar ik verschillende malen was geweest. Na overleg was hier een mogelijkheid voor en op 19 januari verlieten wij Nederland om voor zes weken naar Ethiopië te gaan en daarna voor 7 maanden naar Nigeria.

Gebedsverhoring
Ik wist dat het meisje van destijds niet meer op het project werkzaam was in Ethiopë maar was haar zeker niet vergeten. Ik had veel voor haar gebeden en gevraagd of we elkaar zouden mogen ontmoeten. Ik ben zelf niet op zoek gegaan naar haar maar na twee weken in Ethiopië belde ze zelf. Ik was blij met deze gebedsverhoring en het bleek dat de liefde van beide kanten alleen maar meer was geworden. Ik besloot om het meisje genaamd Annet mee te nemen naar Nigeria. Na veel moeilijkheden bij de Nigeriaanse ambassade kreeg Annet net op tijd haar visum en kon dus mee naar de bijbelschool. Haar zoontje, dat ze op dat moment al had van een vorige relatie, bleef bij haar moeder.

Zo begon een mooie tijd in Nigeria, maar ook een zware tijd voor ons Nederlanders: wij zijn zo gewend aan electriciteit en stromend water, hier was alleen water uit de put. Na anderhalve maand werd mijn schoonzus ziek, en een paar weken later werd er besloten dat het beter was voor haar en haar man om naar Nederland terug te keren. Annet en ik bleven nog enkele weken om onze theorie cursus af te maken, en om dan ook terug te gaan naar Ethiopië, omdat ze naar haar zoontje terug wilde.

Op de school hebben wij veel geleerd en zijn we vrijgezet van hun verleden. Ik ben net voor het starten van de bijbelschool ook gedoopt in Nigeria. Ook kreeg ik enkele profetieën dat ik God zou mogen dienen als een groot zendeling en velen zou bekend maken het Koninkrijk van God en Zijn Zoon Jezus.

Na 4 maanden Nigeria gingen we terug naar Ethiopië en werd besloten om naar de stad Mekelle te gaan in het noorden van Ethiopië, ook omdat hier de familie van Annet woonde. Hier aangekomen keken we uit naar een huis, en toen dat allemaal rond was, werd er rondgekeken bij verschillende organisaties. Na enkele organisaties te hebben bezocht besloten we om samen te gaan werken met een lokaal kindertehuis. Dit tehuis heeft als naam Operation Rescue. Annet en ik sloten ons aan bij de lokale volle evangelie gemeente. Op een conferentie in 1 van de evangelische kerken werd ik naar voren geroepen en werd over mij dezelfde profetie uitgesproken als in Nigeria.

Nu kwam er een tijd van voorbereiding op het werk van God en tegelijk het helpen van Operation Rescue. Tijdens een tijd in Nederland zetten we een eigen stichting op om hun werk en henzelf te ondersteunen. De stichting heet Christelijke Stichting Help Aidsweeskinderen Ethiopië of in het kort CSHAE.

In de week dat ik 23 jaar werd verbleef er een team van JmeO bij hem en het kindertehuis. Ik mocht met dit team mijn eerste stappen zetten in het geestelijk bedienen van mensen door middel van gebed. Daarvoor had ik dit alleen nog maar in Nederland mogen doen toen ik in November van zijn 22ste levensjaar in Nederland was. Nu mocht ik het ook voor het eerst doen op de plaats waar ik ben gebracht door God.

Uit de dood
Er gebeuren veel bijzondere dingen en 1 daarvan wil ik in het kort omschrijven. Het was weer een avond waarop we een dienst hadden met de jeugd van de universiteit. De avond was erg gezegend en we hebben voor vele jongeren mogen bidden. Velen van hen werden door de Heilige Geest vervuld en vielen hierbij op de grond. Aan het einde van de avond net voor het afsluitingsgebed liet God mij weten dat ik naar buiten moest gaan. Hier aangekomen vond ik een meisje die op de grond lag en, zo dacht ik, last had van haar hart. Ik heb voor haar gebeden en ben mijn auto gaan halen om haar naar het ziekenhuis te brengen. Onderweg werd er door mensen die het meisje vasthadden geschreeuwd dat ze was overleden. Nadat de auto was gestopt en het meisje op de grond gelegd, vroeg men voor eerste hulp maar hier wist niemand iets vanaf, en naar het bleek was zij ook alreeds overleden. We hadden haar pols nagekeken en haar hart klopte ook niet meer. Na een kort moment van paniek riepen we “IN JEZUS NAAM”. Op datzelfde moment kwam het meisje terug in het leven. God is machtig!

God is in deze week met zo’n wonder begonnen om mij weer een stukje dichter te brengen bij mijn roeping. Nadat het team weg was ben ik naar Addis Abeba gegaan en heb daar nog een dienst van jeugdleiders mogen mee maken met ook veel gebed voor mensen. Toen kwam ik terug in Mekelle en kwam er weer een tijd van het gewone werk en het voorbereiden op ons werk voor God. Annet is daarna een week naar Addis Abeba geweest om weer een stukje bevrijding tegemoet te gaan door gebed met enkele vrienden van ons. Na deze week hebben we samen nog enkele weken gehad van bevrijding van demonen bij ons allebei. We mochten op dat moment zien hoe God ons aan het klaar maken is voor onze bediening in het Koninkrijk van God.

Een eigen ministry
Begin 2009 is er besloten om samen met een Ethiopische evangelist een eigen ministry op te zetten. De evangelist en ik hebben al verschillende conferenties gehad en honderden mensen hebben hun leven aan Jezus gegeven en velen zijn genezen en bevrijd. Met onze nieuwe ministry willen we wereldwijd mensen bereiken met het bevrijdende, genezende en ware evangelie.

Christelijke Stichting Help Aidskinderen Ethiopie heeft een eigen website: www.CSHAE.nl. Als u Aart en Annet wilt steunen, kan dat via deze pagina.