Mijn Getuigenis

Ik wil me graag even voorstellen, ik ben Ida de Jager, 43 jaar oud, en getrouwd met Jan. Samen hebben wij twee kinderen van 20 en 21 jaar oud.
Ik heb een ziekbed van 20 jaar achter de rug waarvan ruim 14 jaar op bed.

Na de laatste bevalling is bij mij bekkeninstabiliteit geconstateerd, en moest ik in een hangmat, om mijn bekken weer goed te krijgen. Onze zoon heb ik een half jaar naar school kunnen brengen, toen het bekken zoveel pijn veroorzaakte, dat ik op bed terecht kwam.

Verlamd
De eerste operatie aan het bekken werd een feit. In totaal ben ik 4 keer aan mijn bekken geopereerd, en bij de laatste operatie zijn er 2 schroeven in mijn zenuwbundel terecht gekomen, het verliep dus allemaal niet echt vlekkeloos. Door de bekkenoperaties kreeg ik posttraumatische dystrofie in mijn beide benen en bekken, en door een infuusnaald ook nog in mijn linkerhand. In 2005 kreeg ik ook nog een beroerte, en was ik links verlamd.

Lopen kon ik niet meer, ik kon net de transfers maken van mijn bed naar stoel, en po-stoel die naast mijn bed stond. Ik kon in totaal 20 minuten zitten, en dan moest ik die dag niet douchen want dan zat mijn zittijd daarin. We hebben ons al die jaren gedragen geweten door God en door gebed. Anders hou je dit nooit blijmoedig vol.

Vorig jaar heeft een mevrouw van onze gemeente in de visie een oproepje geplaatst om mij een kaartje te sturen. Ik lag toen ook in het gips.
Heel veel lieve reacties hebben wij daarop gehad en bij die kaarten zaten ook twee boekjes over de gebed-genezingsdienst in Leiderdorp. Ik heb die boekjes gelezen maar dacht dat is niets voor mij…

Eind vorig jaar kreeg ik weer een boekje van mijn vriendin, van de levensstroom in Leiderdorp. Toen liet het me niet meer los, kon dit ook voor mij? Als God me wilde genezen kon dit toch ook thuis?

’s Nachts kon ik niet meer slapen, elke keer kwam ik in gebed weer in Leiderdorp uit, en ik kon pas slapen als ik zei: “Goed, ik ga wel naar de eerste gebedsgenezingdienst”. Dan kon ik weer slapen.
Maar overdag kwam de twijfel en zei ik: “Nee hoor, ik ga niet, als God me wil genezen dan kan dat ook thuis.” Maar rust had ik niet.

Genezingsdienst
Dit ging zo een paar nachten door tot zondag 11 maart 2007, weer had ik gezegd ik ga niet. Maar toen kwam mijn vriendin, van “Ida er is vanavond een genezingsdienst, ga je mee?” En weer was mijn antwoord: “Nee, ik ga niet mee”.
Mijn vriendin ging weer naar huis, en ik had het er met mijn man over dat dit gewoon geen toeval meer kon zijn! Dit was God die ons riep! Ik heb mijn vriendin gebeld en gezegd: “Wij gaan mee!” Toen pas kwam er rust in mij.

Toen we daar in Leiderdorp aan kwamen werden we warm welkom geheten, wat een sfeer daar, hier was de Heilige Geest aanwezig! Daar in Leiderdorp heb ik nog een keer aan God gevraagd, is dit echt wat U wilt? En ik kreeg als antwoord: “Kom, want in Mijn Naam zul jij genezing ontvangen!” Dan kan je toch niet aan de kant blijven zitten.

Op een gegeven moment vroeg Jan Zijlstra, die ik verder in dit stuk de evangelist zal noemen, degene te komen die er voor het eerst waren en genezing willen ontvangen. Wij zijn toen in de rij gaan staan, en we zagen zeer wonderlijke dingen gebeuren.

Toen ik eindelijk op het podium stond vroeg de evangelist wie ik was, en van welk filiaal van God we waren. En wat ik mankeerde. En de belangrijkste vraag of ik geloofde dat Jezus me genezen kon. “Ja”, was mijn antwoord, “want God is zo ontzettend groot en goed dat kan Hij.”

In Jezus naam heb ik toen een nieuw bekken gekregen, en de pijn vloeide uit mijn lichaam, en het werd heerlijk warm. “Geweldig”, riep ik. De evangelist vroeg toen nog welk been, en ik heb toen mijn pijnlijkste been opgenoemd, en ook daar ging de pijn weg, en werd heerlijk warm. “Geweldig”, was mijn reactie hier op!

De evangelist zei: “O, Ida het wordt nog veel geweldiger, Ik zeg je in de naam van Jezus sta op en loop!” En daar aan de hand van de evangelist liep ik het podium een paar keer heen en weer, prijzende onze Hemelse Vader die dit voor mij en ons gedaan heeft.

Ik ben mijn man in de armen gevlogen, heb gehuild van blijdschap, en de evangelist duwde mijn man Jan achter de rolstoel vandaan, en ik liep van het podium af achter mijn eigen rolstoel.

Een jaar later
We hebben iedereen gemaild, gebeld, van wat God voor ons gedaan heeft, wat een wonder! Nu een jaar later, kan ik alles weer, ik doe mijn eigen huishouding, ik fiets en loop toch al een aardig stukje weg.

Ik begin de dag met God te danken te loven en te prijzen en heel de dag is mijn dank ontzettend groot voor wat God voor ons gedaan heeft. En voor alles wat ik weer door de genade van God mag doen.

Ik wil eindigen met het belangrijkste van alles: Het is een wonder dat we mogen leven, een wonder van genezing, maar het grootste wonder is dat we Jezus Christus in ons hart mogen hebben.
Wat is God groot! Hij heeft ons een nieuw lied in onze mond gegeven!

Ida heeft ook een eigen website: www.godhoudtvanje.nl