Getuigenissen met tag 'ongeluk'

Bert

Gepubliceerd
op 3 september 2010
. 29 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Beste lezer, hier volgt het persoonlijk verhaal van Bert van Zomeren over wat volgens de behandelend artsen onmogelijk was, maar toch is gebeurd!

Invaliditeit na ongeluk

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

In oktober 2001 kreeg ik een ongeval met de motorfiets. In eerste instantie leek het erop dat het letsel meeviel. Ik kon niet op mijn linkerbeen staan en had veel pijn in mijn onderrug. Collega’s hielpen me uit mijn motorkleding en brachten me thuis.
Toen na twee dagen de pijn en problemen groter werden, bezocht ik de huisarts. De diagnose luidde: ”verrekte en gescheurde spieren in de onderrug”. Al snel bleek echter dat de problemen toch groter waren en werden allerlei specialisten bezocht.

Na enkele jaren en vele onderzoeken bij specialisten door het hele land bleek dat het SI-gewricht ingescheurd was en allerlei banden en pezen in het bekken verrekt of ingescheurd waren. Hierdoor was de stabiliteit van de onderrug (en daarmee van het hele bovenlichaam) onvoldoende.
Door deze instabiliteit ontwikkelde zich ook nog in hoog tempo artrose aan twee tussenwervelschijven in de onderrug. Ook waren zenuwbanen beschadigd, wat resulteerde in gevoelloosheid van het hele linkerbeen.

100%
arbeids-
ongeschikt
Uiteindelijk werd ik voor 100% arbeidsongeschikt verklaard en kwam ik thuis te zitten.
Het dagelijks leven bestond uit het innemen van zware medicijnen, wekelijkse bezoeken aan de fysiotherapeut en zo voorzichtig mogelijk bewegen in een aangepaste omgeving.
Door de problemen had ik inmiddels een rolstoel, aangepaste auto, invalidenparkeerplaats, maatfauteuil enzovoorts nodig. Verder droeg ik een corset met stalen strips, dit was nodig om te voorkomen dat mijn onderrug “omknikte”.
Het contrast met het leven voor het ongeval was enorm groot. Ik was gewend veel te sporten (judo, Jiu-jitsu en atletiek) en ook in mijn werk veel fysiek bezig te zijn. Het kostte me veel tijd en moeite te aanvaarden wat de artsen zeiden: “probeer ermee te leren leven”.

Genezing, hoe dan?

En wat moet je dan? Als de artsen zeggen dat je niet te genezen bent en je het zelf ook niet meer weet, blijft er niet veel over!

Gelukkig heb ik een christelijke opvoeding gehad en geloof ik in de almachtige God en Zijn Zoon Jezus Christus. In de jaren dat ik invalide was heb ik veel tot God gebeden en Hem om genezing en kracht gevraagd. De genezing kreeg ik niet, wel kracht om niet wanhopig te worden.

Na het gebed
ben ik uit
mijn stoel
opgestaan
Op Koninginnedag 2008 hebben mijn vrouw Ellen, onze buurvrouw Hanna en ik samen gebeden en aan God gevraagd om Zijn kracht en liefde te laten zien en of Hij mij wilde genezen. Tijdens dit gebed kwam er een enorme rust en warmte over me en heb ik Gods aanwezigheid ervaren.
Na het gebed ben ik uit mijn stoel opgestaan en ging ik lopen. Na twee stappen ontdekte ik dat ik mijn linkervoet voelde en zelf mijn tenen kon bewegen! Ik heb toen mijn corset afgedaan – ondenkbaar vóór dat moment – en merkte dat ik mijn onderrug weer volledig kon bewegen. De pijn, die ik voorheen 24 uur per dag had, was weg!
Na deze ongelooflijke ervaringen hebben we God gedankt voor dit wonder.

Het wonder (h)erkend

In de weken die hierop volgden werden ook andere mensen geconfronteerd met wat er met mij gebeurd was. Bert zonder wandelstok, rolstoel en corset, hoe kan dat?

De fysiotherapeut die ik al jaren lang bezocht, zei er bij het eerstvolgende bezoek het volgende over: “Dit is jouw rug niet zoals ik hem de afgelopen jaren heb gekend. Ik zie geen littekens van een operatie, maar je rug is als nieuw. Ik geloof niet in God, maar dit kan alleen maar een wonder zijn.”
Toen ik hem vertelde wat er was gebeurd heeft hij mijn rug en bekken uitgebreid onderzocht en getest, waarna hij tot de conclusie kwam: “Je hebt mij niet meer nodig, ik hoef en kan hier niets meer aan verbeteren. Ga naar huis en praise the Lord”.

Veel mensen hebben inmiddels van dit wonder gehoord en ik realiseer me dat dit ook veel vragen oproept. Ik weet niet op alle vragen een antwoord, ik weet dat veel andere mensen die ziek of invalide zijn ook bidden om genezing, maar dit niet krijgen. Wat ik wel weet is dat ik altijd pijn had en invalide was en dat ik na het gebed tot God genezen ben. Ik heb dit niet zelf verdiend omdat ik een braaf mens was of omdat ik zo goed heb gebeden. Het was niet mijn “innerlijke energie” of iets dergelijks, dit was een wonder door de enige God.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Sindsdien leef ik weer een leven waaruit de pijn en beperkingen zijn verdwenen en zijn alle hulpmiddelen afgeschaft of teruggegeven aan de gemeente. Ik weet niet wat Gods verdere plan met mijn leven is, ik weet wel dat Hij altijd bij mij is.
Dit is dan ook niet het verhaal van Bert, dit is Gods werk en Hem alleen komt alle eer toe!

Bert werkt nu als computer reparateur bij zijn eigen bedrijfje: www.computerserviceburo.nl

Arno

Gepubliceerd
op 2 mei 2008
. 19 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo lezer(es),

Fijn dat je langskomt om mijn getuigenis te lezen. Hopelijk kan het iemand verder helpen op zijn weg naar de HEERE God.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Laat de redenen mijns monds, en de overdenking mijns harten welbehagelijk zijn voor Uw aangezicht, o HEERE, mijn Rotssteen en mijn Verlosser!Psalm 19:15

Mijn naam is Arno, 33 lentes jong 😉 Het is mijn echte naam, want denk dat ik dat moet doen als getuige van de Kracht van de HEERE God. Momenteel revalideer ik van een ongeval wat ik vorig jaar had.

Misbruik
Ik ben tot de HEERE God gekomen in een recent verleden. De weg daar naartoe zal men hieronder wel duidelijk worden. Ik zal beginnen met een kleine terugsprong naar het verleden.

Vanuit de opvoeding die mijn ouders hebben gegeven, heb ik wel een Christelijke achtergrond. Aangezien mijn vader Katholiek en moeder Hervormd waren, hebben ze mij en mijn zus vrij gelaten in ons geloof, opdat wij uit eigen beweging naar Hem zouden gaan.

Op jonge leeftijd (±8 jr.) ben ik door een man over een langere periode meerdere keren seksueel misbruikt. Deze man ging naar de kerk en had daar ook een functie. Ik ben door alle omstandigheden aardig van het juiste pad afgedwaald. Achteraf vind ik de omstandigheden vind ik geen excuus voor mezelf. Ik kan niemand de schuld geven, zéker de HEERE God niet, want ik ben er zelf bij geweest en ben zelf verantwoordelijk voor mijn daden.

Ontspoord
Uiteindelijk is de ontsporing zo ver door gedrongen, dat ik véél met Justitie in aanraking ben gekomen. Wat me uiteindelijk zo’n 3 jaar in een jeugddetentie heeft doen belanden. Eenmaal daaruit gekomen is mijn weg niet geheel over rozen gegaan. Ik heb zwaar aan de drugs gezeten en heb ook de alcohol niet laten staan. Alles wat de HEERE God verboden had kwam aan de orde en dacht het allemaal zelf wel op te lossen. Door het verleden heb ik een zware agressie over me heen, die ik ook liet gelden. Als ik het niet met woorden kon, dan maar met de handen.

Ik heb in de tussenliggende periodes wel degelijk ook in de Bijbel gelezen en mezelf erin verdiept, maar na dan weer geconfronteerd te worden met dingen, liet ik dan de Bijbel weer liggen en ging de ontsporing weer verder dan waar ik was gestopt.

Ongeval
Vorig jaar 10 juli heeft de HEERE God letterlijk mijn leven stopgezet: Een zwaar scooterongeval heeft het leven wat ik leidde aardig op de kop gezet. Continue jagen en jagen en alleen met eigen belangen bezig zijn is acuut beëindigd. Een zware klap en een hersenschudding hebben me dus even gestopt. Van de dag van het ongeluk weet ik niets meer, maar weet wel dat ik als eerste dacht toen ik opstond: “Godzijdank, ik leef nog”. Verder is alles een zwart gat voor mij van die dag, totdat ik in het ziekenhuis kwam om röntgenfoto’s te laten maken. Elk botje aan de linkerkant bleek beschadigd. Scheuren in de schouderbladen, scheuren in het schaambot, ruggenwervel scheef, hersenschudding, hand in het gips, botsplinters bij het been, wonden op schouder en enkel, nekklachten. Maar mijn hoofd was helemaal intact, ondanks de enorme klap die ik had gemaakt. De dokter zei dat het een wonder was, en hij begreep er niets van dat mijn hoofd geen barst had of iets dergelijks.

Bekeerd
In de periode erna is er véél met vrienden en bekenden gepraat. Met één vriendin in het bijzonder, Marry Meijer, heb ik echt goede diepgaande gesprekken gevoerd over het geloof en de HEERE God. Zij was Gods instrument om mij zover te brengen waar ik nu sta in het geloof en in mijn relatie met de HEERE Jezus Christus. Maar toen had ik nog niet mezelf aan de HEERE gegeven.
Marry heeft me uiteindelijk de vraag gesteld of ik bekeerd was, waarop ik volmondig ‘Ja’ heb geantwoord. De Heilige Geest overtuigde me ervan, dat dat ‘Ja’ van mij meer moest zijn dan alleen een woord wat je uitspreekt. Ik voelde, dat ik mezelf totaal aan de HEERE moest geven.

Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in den Naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles, wat Ik u geboden heb.Matteus 28:19

Na gebeden te hebben en de Bijbel te hebben gelezen wederom, waarin ik diverse verzen kreeg als bevestiging, heb ik mezelf op 4 september 2007 laten dopen in Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.

Vergeving
Voor ik echter de doop heb aangegaan ben ik diep in mijn hart gaan kijken.
Er was nog iets dat ik móest doen, aleer ik de doop zou kunnen aannemen. Want als de HEERE God mij dan zou vergeven voor al mijn daden, wat zou deze persoon dan moeten doen om echt vrij te zijn in denken en doen. Mijn gevoel zei me, dat ik de man die mij misbruikt heeft, moest vergeven. Dat ik hem genade zou schenken en zou vergeven wat hij mij heeft aangedaan. Het gebed wat volgde was een zwaar en emotioneel gebed, maar heb daarna een enorme innerlijk rust mogen ervaren die je verbeelding te boven gaat. Het is met geen pen te beschrijven wat het met me heeft gedaan.

Op de dag van mijn doop heb ik mijn ouders om vergeving gevraagd voor de dingen die ik hun heb aangedaan, vanaf mijn jeugd tot aan die dag. Ook daar voelde ik me geroepen toe door de Heilige Geest. Ik voelde me geleid daarin, want ik wou met de HEERE God in het reine komen, vóór ik dus mijn doop aanging. De vrede die ik na dit alles heb ervaren is nogmaals onbeschrijflijk.

Mijn hele leven staat nog steeds ondersteboven, maar hou me vast aan de bemoediging dat niet alles goed zal gaan, maar er een behouden aankomst zal zijn voor mij. Ik leef met de HEERE Jezus Christus als mijn Verlosser en Redder. Hij heeft mij uit een donker dal gehaald en mij op een Rots geplaatst, in Zijn Licht.

En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.Psalm 40:3
Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar zijn weg; doch de HEERE heeft onzer aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen. Jesaja 53:6

Ik dank en prijs Hem daarvoor. Dat Hij mij, Arno, als persoon heeft vergeven voor mijn zonden. Dat de HEERE Jezus Christus voor mij aan het kruis is gestorven om mijn zonden te dragen en zo de weg vrij te maken voor mij als ellendig en zondig mens. Hij die zoveel van mij houdt en mij in Zijn Hand heeft gehouden al die tijd dat ik een afgedwaald schaap was.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de bewegingen en begeerlijkheden.Galaten 5:24

Mijn leven is niet meer het mijne, maar het Zijne. Hij zit op de Troon van mijn hart en geeft mij de kracht om dit te typen.

Bedankt voor het lezen. De zegen der HEERE toegewenst in je verdere wegen.
Arno Petrus Immanuël

Genade, barmhartigheid, vrede zij met ulieden van God den Vader, en van den HEERE Jezus Christus, den Zoon des Vaders, in waarheid en liefde.2 Joh 1:3

Rachel

Gepubliceerd
op 18 april 2008
. 13 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Eerste gebedservaring
Hallo, mijn naam is Rachel en ik wil graag vertellen wat God in mijn leven heeft gedaan. In 1999 heb ik mijn eerste kennismaking met God gehad. Ik liep samen met mijn vriend (waar ik inmiddels mee getrouwd ben) in de duinen bij Kijkduin. Daar was een duintop waar ik op wilde sprinten. Omdat ik een kuitblessure had, was ik daar lichamelijk echter niet toe in staat.

Ik ging zonder er van tevoren over na te denken op mijn knieën en bad mijn eerste gebed tot God. Dat ging als volgt: “God, wilt U me kracht geven om boven te komen in Jezus’ Naam, Amen”. Na dat gebed was ik helemaal leeg van binnen. Ik voelde korte tijd geen enkele emotie. Dit was zo’n aparte ervaring dat ik dat niet uit kan leggen. Het feit dat ik bad in Jezus’ Naam was al bijzonder, omdat ik me niet kan herinneren ooit iemand op die manier te hebben horen bidden.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik ging voor de duintop staan, sprintte omhoog en kwam bovenop die duintop aan. God was ik alweer vergeten en ik begon mezelf te verheerlijken en te verhogen. Ik zei dat ik dat op eigen kracht gedaan had en vond mezelf fantastisch. Ik, grote Rachel, was wel even die duintop op gerend. Achteraf gezien was het natuurlijk heel hoogmoedig om zo te denken. Op eigen kracht kunnen we niets. We hebben God nodig voor alles.

Vreemde gebeurtenissen…
Enkele jaren later wilde ik wel eens weten wie die God was die ik altijd afwees. Ik vond dat Hij een kans mocht hebben om zichzelf te bewijzen. Als Hij bestond zou ik Hem gaan dienen. Als ik overtuigd was dat Hij niet bestond zou ik gewoon doorgaan met mijn leven. Daarom ben ik met Hans – zijn getuigenis staat ook op deze website – meegegaan naar een “kerk” om dat uit te zoeken. Na de eerste keer dat ik daar kwam was ik niet langer bang om dood te gaan. Jarenlang ben ik daar heel bang voor geweest. De gedachte dat ik eeuwen dood zou zijn en dat de wereld gewoon door zou draaien was voor mij ondraaglijk. Dat gevoel van angst is na die dag niet meer terug geweest. Ik begreep opeens dat God van mij houdt en dat er een hemel is waar ik naartoe mag. Daarop terugkijkend denk ik dat dit een bovennatuurlijke ervaring was. Er werd namelijk niets gezegd over de weg naar de hemel door de genade van God.
Twee weken later ging ik er weer heen. Het bevreemdde me dat de mensen me direct begonnen te zoenen, terwijl ze me nog maar één keer gezien hadden. Het beviel me helemaal niet, maar ik zei er niets van.
De voorganger vroeg me regelmatig of ik naar voren wilde gaan voor gebed. Wekenlang heb ik dat afgewezen, omdat ik daar te onzeker was. Elke keer weer keek hij me aan met een gemene glimlach op zijn gezicht. Hij leek te genieten van mijn onzekerheid. Ik heb daar veel gezien en meegemaakt, maar God heb ik daar niet gevonden. Hij kon niet zijn op een plek waar de voorganger eerder een kind van de duivel dan van God leek te zijn. Hij zei zelfs dat hij zelf regelmatig zondigde tegen God. Dan zei hij tegen God: “Kijk even de andere kant op”. In de preek moedigde hij mensen aan om tegen God te zondigen en wereldse wetten te overtreden. De Bijbel roept ons juist op om niet te zondigen en zegt dat Gods ogen voortdurend de wereld rondgaan. God weet dat mensen Zijn wetten niet kunnen houden, daarom heeft Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven om voor ons te sterven en op laten te staan uit de dood (Johannes 3:16).. Dat werd daar echter niet geleerd.

De levensveranderende kracht van God
Eind juli 2002 stopten de diensten door allerlei omstandigheden, waar mijn man en ik achteraf heel sterk Gods hand in zien. We wilden gaan “kerkshoppen” om een goede kerk te zoeken. In een huis-aan- huisblad stond een advertentie dat er op 4 augustus bij Evangeliegemeente De Deur een Roemeense pastor zou komen preken. Daar begonnen we onze zoektocht, om deze meteen weer te beëindigen. Aan het eind van de dienst werd een oproep gedaan voor bekering van zonde, waar we allebei op reageerden. We hadden God gevonden bij een groep enthousiaste gelovigen.

Sindsdien is er veel veranderd. Ik had haat en bitterheid in mijn hart. Dit was zowel naar mijn vader toe als naar de omstandigheden van mijn leven. God heeft mij daar compleet van verlost. 4 Augustus was voor mij jarenlang een zwarte dag. Ik kreeg op die dag een verkeersongeluk met een brommer dat mijn leven compleet veranderde. Het ongeluk op zich was niet zo ernstig, maar de gevolgen des te meer. Ik hield er een gescheurde knieband aan over en moest geopereerd worden. Dat heeft een heel lelijk litteken op mijn knie opgeleverd en jarenlang elke dag pijn in die knie. Ook moest ik mijn passie hardlopen opgeven. Het plan om mijn motorrijbewijs te halen kon ik later in de wilgen hangen. Ik was verschrikkelijk depressief, maakte een zooitje van mijn leven. De opleiding waar ik aan begonnen ben brak ik af, omdat die richting me niet meer aansprak. Wat ik dan wel wilde wist ik ook niet en het gevolg was een jarenlange werkloosheid en allerlei korte baantjes in diverse richtingen.

Door mijn leven over te geven in de handen van de Allerhoogste kwam mijn leven weer op de rails. Ik heb een goed huwelijk met een hele lieve en zorgzame man. Ik heb sinds september 2006 een reguliere baan als postbezorgster, waar ik heel blij mee ben en mag God dienen in de kerk. De pijn in mijn knie die ik jarenlang had is vrijwel genezen tijdens een gebedsgenezingdienst kort na mijn bekering. Het is zeker niet meer zo dat ik daar elke dag last van heb.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook Hans is verlost van de pijn in zijn schouder die hij na een ongeluk in de lente van 1987 had. Ik zie Gods hand in het feit dat wij allebei een verkeersongeluk kregen in dat jaar. Onze levens verliepen daarna zo anders, dat wij elkaar hoogstwaarschijnlijk nooit hadden ontmoet als dat niet gebeurd was.
God heeft me de rust en vrede in mijn hart gegeven waar ik jarenlang naar op zoek was, maar die ik nooit kon vinden. Hij verandert me op een manier die geen mens kan en laat me zien dat ik waardevol ben in Zijn ogen. De liefde die ik thuis van mijn vader onvoldoende kreeg, krijg ik van God driedubbel terug. Ik weet nu dat ik een kind van Hem ben en dat ik naar de hemel mag na dit leven. Niet omdat ik zo goed ben, maar door Gods pure genade…

Rachel heeft ook een eigen website: www.godslevensveranderendekracht.nl

Hans

Gepubliceerd
op 29 februari 2008
. 9 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Wie ben ik?
Mijn naam is Hans. Ik ben in 1963 geboren in een christelijk gezin. Als kind was ik al serieus met het geloof bezig. Het verhaal van Jezus als de goede Herder en de bijbehorende zondagsschoolplaat drukte een belangrijk stempel op het leven. In de loop der jaren volgden de in protestantse kringen gebruikelijke catechisaties en ik besloot in 1987 belijdenis te doen van mijn geloof. Alles liep op geloofsgebied tot die tijd eigenlijk min of meer vanzelfsprekend door. God had een speciale plaats in mijn leven, getuige ook de gedichten die het licht zagen.

Maar aan de andere kant was er de zonde. Niet in alles had God de eerste plaats, terwijl dat toch is wat God wel van ons vraagt. De zonde uitte zich bij mij in een zeer negatief gedachtepatroon. Elke vorm van zelfvertrouwen werd erdoor gebroken. Een ernstig minderwaardigheidsgevoel moest gecompenseerd worden door gedachten van macht en heerschappij, fantasieën over hardhandige beheersing van andermans levens. Dit kon rustig tot diep in de nacht doorgaan.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

De trend gebroken
Kort na mijn belijdenis kwam er een kink in de kabel. Ik zat in militaire dienst en we reden met drie soldaten in de auto van de kazerne naar huis. De avond ervoor waren we wezen stappen in Antwerpen, we hadden zeer weinig geslapen, we reden in de spitstijd en het was regenachtig weer. Stuk voor stuk natuurlijk ingrediënten voor een breuk in de normale levenslijn.

Krantenknipsel over het ongeluk

Ergens op de snelweg ging het dan ook helemaal mis. De chauffeur raakte de macht over het stuur kwijt en daar gleden we dan over de snelweg: linkervangrail, rechtervangrail, eroverheen en van het talud af… Zelf zat ik achterin en vloog door de achterdeur van de auto naar buiten en landde in het gras, een paar meter boven de sloot. De auto landde bovenop mij.

God in het centrum
De volgende dag stond er een foto van de auto in de krant. Het was goed dat ik daar in elk geval niet meer in zat. Maar hoe kon het eigenlijk dat ik eruit geslingerd was. Ik kan immers nooit slapen in de auto. Die middag echter wel. Ik geloof dat het Gods voorzienigheid was, waardoor ik in ontspannen toestand was. Natuurlijk schrok ik wakker van de klap met de vangrail. Als in een flits schoot een pijl van gebed omhoog. Een hand greep mij vast en tilde me uit de auto. Gods hand was beschermend om mij heen en legde mij in het zachte gras. De auto landde weliswaar bovenop mij, maar rolde niet door over mijn hoofd heen. Dat had ik zeker niet overleefd. Maar ook nu is het een groot wonder dat ik dit überhaupt nog schrijven kan.

In de dagen daarna in het ziekenhuis bleef de “film” die nu gestart was doordraaien. De doktoren hadden me in een kunstmatige coma gebracht, met name om de ribbreuken te laten genezen. Alles wat er om me heen gebeurde in die periode werd vastgelegd op de gevoelige plaat van mijn hersenen. De
beelden werden gescand, maar vertoonden een eigenaardig karakter. Echter, het was niet zomaar. Er kwamen beelden in voor van de werkelijkheid in het ziekenhuis, maar ook van gebeurtenissen en gedachten uit mijn leven tot dan

Hans in nieuw uniform. Het
vorige was door medici opengeknipt.

toe. Ik geloof dat God in deze weken tot me door liet dringen welke plaats Hij in mijn leven wilde – de eerste – en welke plaats Hij op dat moment feitelijk had – de zoveelste.

Overigens is het sowieso aan God te danken dat ik deze beelden nog kon meekrijgen. De artsen waren er zeer bezorgd over hoe ik eraan toe zou zijn als ze me zouden wekken. De fysieke schade bleek uiteindelijk beperkt te blijven tot enkele breuken en kneuzingen in de hersenen en de botten, alles boven de gordel. Het grootste deel hiervan genas binnen enkele maanden.

Met name in de linkerschouder en –elleboog bleven echter nog vele jaren pijnklachten.

Genezen van de pijn
Ik bleef God bidden om genezing, al verslapte de aandacht natuurlijk wel eens. Op een avond eind 2002 gingen we met een groep mannen uit de kerk lasergamen. Terwijl ik in tijgersluipgang probeerde te gaan schoot een verlammende pijn door me heen. Ik verliet de zaal teleurgesteld, maar ook in vertrouwen. Het bleek satans laatste grote stuiptrekking op dit terrein. Een van mijn broeders heeft voor me gebeden. Sindsdien hef ik mijn linkerarm regelmatig op om God te loven en te prijzen, iets wat ik 15 jaar lang absoluut niet gekund had. De stekende pijn hoort tot het verleden.

In de eerste kerkdienst die ik na thuiskomst meemaakte stond onder meer Psalm 116 op de liturgie. De tekst van vers 2 van dit lied luidt:

Toen de benauwdheid dreigend op mij viel
En angsten voor het doodsrijk mij bekropen,
Heb ik de Naam des Heren aangeroepen
En weende: Heer, mijn God, bewaar mijn ziel.

Het was een heel passende tekst, die veel indruk op mij maakte. Deze Psalm heeft dan ook een speciale plaats in mijn geloofsleven gekregen.

Psalm 116 eindigt met een gelofte om God uit dankbaarheid voor wat Hij gedaan heeft te dienen. Dat is de reden dat ik in mijn werk en in mijn vrije tijd wegen ben gaan zoeken om te doen wat Hij van mij vraagt. Om God dus daadwerkelijk op de eerste plaats in mijn leven te zetten.

Evangelisatiereis in
Roemenië

En nu?
Het ging in de loop der jaren met vallen en opstaan, maar toch… Nu ik na mijn bekering God steeds meer zoek in gebed en in Zijn Woord, nu ik Hem de controle over mijn leven in handen heb gegeven, ervaar ik ook meer en meer Zijn Aanwezigheid. Hij zegent mij met gezondheid, controle over mijn gedachten, persoonlijke groei, een goede baan, een huwelijk, een vriendenkring en een diversiteit aan mogelijkheden om Zijn Naam groot te maken onder de mensen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

En ik weet dat Hij die liefdevolle aanwezigheid niet alleen voor mij heeft bestemd, maar voor ieder die Hem met een verlangend hart zoekt. Ook voor u, ook voor jou…!

Hans heeft ook een eigen website: www.dichterbijgod.eu