Mijn Getuigenis

Ik ben Kevin en ik ben 20 jaar oud. Momenteel doe ik de opleiding HBO elektrotechniek. Het is een lastige opleiding, maar uiteindelijk moet ik het wel redden.

Tot mijn 12de las ik vaak in de kinderbijbel, ging met de kerst mee naar de kerk en ben gedoopt en heb de communie en het vormsel gedaan. Eigenlijk vond ik het een kick om die dingen te doen. Je stond echt in de belangstelling.

Zelfmoord
Toen ik 12 was ging ik naar de middelbare school. God bestond niet voor mij en ik werd steeds meer een atheïst. Op de middelbare school ging het niet goed. De mensen die ik dacht dat mijn vrienden waren lieten me allemaal vallen. Ik werd gepest. Op een dag besloot ik dat ik het niet waard was om te leven. Ik heb toen een touw gepakt en daar een strop van gemaakt. Die strop heb ik toen op mijn kamer gelegd, zodat ik als ik wou me kon ophangen. Op een gegeven moment wou ik dat ook, ik ben in het trapgat gaan staan en heb het touw opgehangen. Toen hoorde ik de poort open gaan en kwam mijn jongste zusje thuis. Ze voelde zich niet lekker. Ik heb als een speer alles opgeruimd en voelde me ontzettend schuldig, want wat als ze mij gevonden had? Dat kon ik haar niet aan doen en niemand eigenlijk.

Toch was ik nog steeds een atheïst. Ik wist wel veel uit de Bijbel te vertellen, maar gebruikte het om mezelf te bevestigen: ik had het goed, zij hadden het fout. Ik leerde een meisje kennen via een toneelstuk waar ik de techniek voor deed. Ze kon ontzettend mooi zingen en ik kwam er achter dat ze christen was. Oe wat een afknapper was dat. Maar we hebben wel goed contact gehouden en ze was toch best lief.

De ommekeer

Bijna 3 jaar lang heeft ze mij op gepaste wijze meegevraagd naar de kerk en over het geloof verteld. Ik stond er niet voor open en wimpelde alles af. Tot er een Youth Alpha kwam. Ze vroeg of ik mee ging en ik zei ja. ‘Misschien valt er nog wat te lachen,’ dacht ik. En er viel wat te lachen: niet om de mensen, maar juist met ze! Ik begon te onderzoeken en na te denken, en telkens sloeg de balans meer naar het christendom. Toen kwam het moment dat we met de Youth Alpha een weekend weg gingen. Ik sprak openlijk dat ik er nog niet 100% zeker van was. Tegen het einde van het weekend konden we onze zonde opschrijven en verbranden en ministry doen. Ik dacht: wat voor een zonde heb ik nou? En toen schoot het me te binnen wat in de Bijbel staat: Wat je denkt heb je al gedaan en is al zonde.

Ik barstte in tranen uit en schreef op dat ik de dood heb gewenst voor mezelf, en voor mensen die mij tot die waanzin dreven. Ik heb huilend mijn zonde verbrand. Heb nog even staan praten met een leider, en uiteindelijk ben ik naar een ministry groepje gelopen en is er voor me gebeden. Alle last viel van me af. Ik voelde me gelukkig en ik heb zingend over het terrein gelopen en ‘mijn verlosser leeft’ gezongen. Eenmaal thuis ging ik aan de slag om een douche te verbouwen en tijdens het werk was ik weer aan het zingen, mijn verlosser leeft! Ik was zo intens gelukkig. God had me aangeraakt. Hij had Zijn Geest in mij laten komen. Ik had de deur open gedaan waarop Hij stond te kloppen. Ik zou niks anders meer willen.

Nu

De weg is zwaar en niet altijd even makkelijk, maar als ik me slecht voel dan bedenk ik me altijd weer: God let op mij en als het echt verkeerd gaat vangt Hij me op. Zo ga ik door het leven. Ik ben nu ongeveer een jaar een Christen en help met de Youth Alpha cursus. Ik wil jongeren helpen die in de problemen zitten met zichzelf of met anderen. Ik wil ze laten zien wat God voor mij gedaan heeft. God heeft mijn leven gemaakt en al ben ik met sommige dingen niet heel erg blij, ik zou het niet anders gehad willen hebben. Als ik namelijk niet zo gepest was, had ik waarschijnlijk God nooit kunnen ontmoeten en zo’n standvastig geloof kunnen hebben!