Getuigenissen met tag 'ziekte'

Ingrid

Gepubliceerd
op 20 augustus 2010
. 11 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Mijn naam is Ingrid de Zwart-van der Plas. Ik ben geboren in februari 1958, ben getrouwd en sinds oktober 2003 actief in Evangelie Gemeente De Deur in Heerlen.
Ik wil graag mijn getuigenis geven over hoe ik met mijn familie tot God en in deze gemeente terecht gekomen ben.

Het geloof in mijn jeugd

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik kom uit een gezin van zes kinderen: een jongen en vijf meisjes. Mijn ouders kwamen in de oorlog naar Heerlen. Ze waren Hervormd, maar in het zuiden van het land moest je wel Katholiek worden, anders konden de kinderen niet naar school en kreeg vader geen werk. Wij werden streng opgevoed, maar met liefde.
Iedere week gingen we naar de kerk, omdat we dan een kwartje kregen. Ik heb communie gedaan en heb vormsel gedaan. God heeft altijd een rol gespeeld.
Wij hadden nonnen en paters als leraars. Dat was geen pretje. We moesten iedere dag voor de les begon bidden en als je niet luisterde kreeg je met een rietje een tik op je vingers. Toch bleef ik respect houden voor deze mensen. Het waren toch bruiden van de Heer. We maakten werkstukjes met alles over het leven van Jezus.

Helse ervaring

Toen ik op mezelf ging wonen, was het afgelopen met het bezoeken van de kerk. Ik geloofde nog wel, maar meer ook niet.
Mijn leven was een hel. Mijn huwelijk is een aantal keren mislukt door alcohol en drugs en door seksuele mishandeling van mijn kinderen. Ik werd voortdurend mishandeld en moest vluchten naar blijf-van-mijn-lijfhuizen. Op het moment dat ik (in de verzorging) werkte, pleegde mijn ex-man incest bij mijn dochter van 6 jaar en mijn zoon (een baby). Tot op het moment dat mijn dochter midden in de nacht naar mijn moeder vluchtte. Zo is de hele waarheid aan het licht gekomen.
Ik vroeg meteen scheiding aan. Probeerde zelfs zelfmoord te plegen, maar door iets wat mij tegenhield is dat mislukt. Een stem zei van binnen: “Denk aan je kinderen. Ze hebben jou nu 2 maal zo hard nodig.” Uit veiligheidsoverwegingen werden mijn kinderen weggehaald, omdat de vader ze probeerde te ontvoeren.

Waar was Hij
toen ik Hem
nodig had?
Ik had zo’n grote haat gekregen en gaf God meestal de schuld, want waarom hielp Hij niet? Waar was Hij toen ik Hem nodig had? Ik snapte het niet en ging de paranormale wereld in. Overal zocht ik markten op en was zelfs van plan om heks te worden. Ik werd ziek en lag vaak in het ziekenhuis met medische klachten: reumaverschijnselen, angsten en paniekaanvallen.

De ommekeer

Later heb ik mijn huidige man leren kennen en we zijn nu 12 jaar bij elkaar.
Door mijn ziektes, o.a. fybromyalgie, hemochromatoze (ijzerstapeling, waar je spieren van kunnen roesten) hebben we vele, moeilijke tijden doorstaan. Het was een genetische ziekte, waar ik de dubbele drager van was. De gehele familie moest bloed prikken, omdat deze het ook konden hebben. Ik was zo verdrietig en zag het af en toe niet meer zitten.

Totdat iemand ons aansprak en zei: “God is op zoek naar jou. Hij heeft een groot plan met jou! Zonder dat je het wist, riep God je de hele tijd. Laat je niet tegenhouden door omstandigheden. Hij wil dat je elke belemmering van je afschudt, omdat Hij van je houdt. Ook van je familie”.
Na een lang gesprek zijn we mee gegaan, hebben ons bekeerd van onze zonden en ons laten dopen door onderdompeling.

Ik heb zelfs mijn ex-man vergeven. Zonder haat kan ik hem aankijken. wat veel mensen niet begrijpen. Voor mijn bekering was ik ook een zondaar, maar God heeft mij vergeven nadat ik Jezus in mijn hart heb gesloten en zijn pad volg.

vergeven
Alleen mijn dochter accepteert dat niet. Hoe kan iemand zo’n man vergeven? Hij heeft je kinderen verkracht, waardoor zij er nu hun hele leven mee moeten leven. Ik heb nog steeds geen contact, maar het is en blijft mijn dochter. Diep van binnen houd ik veel van haar en ik vergeef haar bitterheid.. Vaak heb ik vergeving gevraagd maar ze weigert nog steeds.

Gods genezende kracht

Tot nu toe zijn we nog steeds actief in de gemeente. Door ziekte kon ik niet veel. Ik heb voor me laten bidden voor de door haat en bitterheid veroorzaakte pijnen en depressies. De pastor liet mij op een stoel zitten en liet mij de ongelijkheid van mijn benen zien. Na gebed waren ze mooi gelijk. Ik verwierp alles wat met occultheid te maken had.
Mijn man is een tijdje weg geweest. Maar ondanks dat ben ik blijven volharden en God heeft mij beschermd in deze moeilijke tijden. Ik bleef naar de kerk gaan en God trouw dienen.
Toen mijn man terug was, zijn we weer met zijn allen naar de gemeente gegaan. Ik heb nu sinds kort een bediening bij de zondagsschool, wat ik met veel liefde doe.

Mijn bloeduitslagen zijn nu bijna goed. Ik kan weer evangeliseren, omdat de spierreuma weg is. Sinds januari 2008 heb ik niet meer in het ziekenhuis gelegen en de artsen weten niet meer wat ze doen moeten. Ik heb vaak nog wel pijn, maar de artsen zeiden dat ik ermee moest leren leven.

De kracht van God
en
gebed voor genezing
Toen ik de artsen uitlegde dat God een grote rol speelde in mijn leven, bemoedigden zij mij met: “Blijf vertrouwen op God. Hij is de enige geneesheer en wij zijn alleen instrumenten van Hem”! De kracht van God en gebed voor genezing helpt beter dan de hele revalidatie in het ziekenhuis. Als ik nu weer pijn voel, vraag ik in gebed aan de Heer of hij de pijnen weghaalt. Meestal is het dan ook werkelijk weg.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Gods plan

Ondanks dat we nog in moeilijke situaties zitten blijven we volharden, omdat wij weten dat God altijd bij ons is. We vertrouwen God meer dan wie ook. Daarom zeg ik jullie: “Twijfel niet langer, God heeft een plan met allen. Denk daaraan, en geloof in God. Sta sterk in geloof, want God is bezig!”
Jezus heeft ooit gezegd: “Jullie zullen nog grotere werken doen dan Ik deed, als je maar in Mij gelooft”. Strek je daarom met heel je hart naar Hem uit. Leef met Hem, iedere dag. Wees eerlijk en rein in je daden en God zal je leiden. HIJ HEEFT ALLES ONDER CONTROLE !!!

Arnolda

Gepubliceerd
op 14 mei 2010
. 11 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Ik heet Arnolda, ben geboren in 1961 en woon in Suriname. Ruim 27 jaar zit ik in het onderwijs en werk als schoolleider op een basisschool. Ik heb twee kinderen, een zoon van 23 en een dochter van 18 jaar. Eind 2008 heb ik de studie Mediation in Leiden met goed gevolg doorlopen.

Genezen van hersenvliesontsteking

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Wij zijn van huis uit christelijk opgevoed, maar ik was nog niet zo’n trouwe kerkganger. Mijn man en ik hebben een gedegen gezinsplanning gemaakt en op basis daarvan rookten wij niet en dronken wij geen alcohol.

Onze dochter was bijzonder snel in haar ontwikkeling. Ze had haast! Toen ze 11 maanden oud was liep ze al, sprak en kreeg tandjes op een vreemde manier. Ze kreeg op een ochtend zo’n hoge koorts, dat ze in het ziekenhuis belandde. Ze moest 16 dagen liggen, waarvan 10 dagen aan het infuus.

De artsen constateerden een hersenvliesontsteking! Ze hadden cellen op kweek gezet, die allemaal beschadigd bleken te zijn. Ze waarschuwden dat de kans bestond dat mijn dochter dit niet zou overleven en dat ze – als ze al zou overleven – waarschijnlijk haar leven lang ziek zou blijven.
Ik zei tegen de arts: “Mijn man en ik drinken niet en we roken niet, dus is onze dochter met gave hersenen geboren. Bovendien, zolang er een God bestaat die zegt “laat de kinderen tot Mij komen en verhindert ze niet”, geloof ik niet in wat u daar zegt, dokter!”. Ik ging naar huis en het was het ziekenhuis af en aan en alleen maar huilen om die kleine ziel daar te zien liggen, soms gebonden aan haar bed. Haar broer begreep er niets van. Hij was toen 4 jaar.
Maar God is groot. Onze gebeden werden verhoord. Op de 11e dag werd het infuus verwijderd en de 15e dag hebben ze de cellen wederom gekweekt. Nu was 95% goed. Voor die 5% moest ze regelmatig naar controle bij de KNO-arts, omdat ze buisjes moest krijgen in het rechteroor.
Dezelfde kinderartsen konden hun oren niet geloven. Ze noemden haar “een lopend wonder”.

Ze is in april 18 jaar geworden en is de jongste schrijfster die Suriname ooit heeft gekend. Cyiza (sisa) Wills debuteerde op 11-jarige leeftijd met het boek “De jongen die naar Suriname wilde” op het kinderboekenfestival in Suriname op 5 maart 2004. Deze gave heeft ze van God. Dank U, Jezus, voor Uw genade!

Nieuwsgierigheid

Vanaf toen begon ik de Here meer te zoeken, maar de discipline om naar de kerk te gaan zat er nog niet zo goed in. Deze trend kwam toen ik op 41-jarige leeftijd mijn Heilige Communie en Vormsel ging doen in de Rooms Katholieke kerk. Mijn kinderen en ik gingen regelmatig naar de kerk, maar mijn man niet. Ze hebben ook hun vormsel en Communie gedaan en leven inmiddels meer en meer voor God.

Ik werd nieuwsgieriger naar de Almachtige Vader die dit wonder had gedaan. Ik ging Zijn Woord onderzoeken en deed de vorming “leven in de Geest en groei in de Geest”. Maar dat was niet voldoende. Ik belandde in een Volle Evangelie Gemeente, deed een fundamentencursus en liet mij eind 2006 opnieuw dopen.
God heeft mijn leven totaal veranderd. Ik getuigde in het bad dat ik mijn oude mens wilde begraven en dat ik God blindelings en gehoorzaam zou volgen. Daarna zag ik een enorme groei. Ik volgde de training “School van gebed” en daarna ”School van aanbidding”.

Als God het huis bouwt

Tot nu toe in mijn leven heeft God zoveel voor mij gedaan. Het zou te ver voeren om alles op te schrijven, maar… God is goed! Ik wil daarom nog een uniek wonder delen met de wereld!

God heeft 7 maanden lang – van augustus 2008 tot en met februari 2009 – een huis voor mij vastgehouden! Ik heb 20 jaar geleden mijn huis gebouwd, maar heb het te huur gezet, omdat ik bij mijn zieke moeder ben gaan inwonen. Ze is op 10 augustus 2008 overleden. Daarom wilde ik een ander huis.
Vanaf mijn doop op 19 november 2006 betrek ik God in alles en doe ik Zijn wil. Ik loof en prijs Hem en praat elke dag met God. Hij wekt mij sinds december 2008 met psalmen en teksten uit de bijbel. In maart 2009 heeft God dit wonder voor mij gedaan. Nog steeds verwondert het mij, maar ik ben dankbaar!!.

Een woord van God

God gaf mij een Woord dat ik geen lening moest sluiten voor dit huis, want Hij zou het voor mij kopen. Hij zei het volgende: “Jij, Arnolda, bent Mijn uitverkorene. Jij gaat in Mijn huis wonen..Mijn huis wordt zonder een lening gekocht, want Ik ben de rijkste bank ter wereld. Ik, de Here God, ben een naijverig God.”
Ik vroeg de Here: “Waarom koopt U voor mij een huis? Ik ben maar een eenvoudige vrouw.” En God antwoordde: “Jij onderhoudt Mijn geboden. Kijk wat jij voor je medemens doet! De mens in nood help je. Je geeft je tienden in de kerk en aarzelt niet hoe groot het bedrag is. Je handelt en wandelt in gehoorzaamheid. De mens die geen eten heeft, voed je. Sommigen die je helpt brengen je zelfs in de schulden. Dus, Ik wil daarom niet dat jij een schuld gaat maken bij de bank.”
Gelooft u me, ik begreep dit maar niet en ik ging vrolijk met alle stukken van bank tot bank en ieder keer hoorde ik een naar verhaal. Het lukte niet – wat ik ook deed – en dit terwijl ik een goede dekking had voor het huis van 70.000 Euro.

Heb Ik je niet gezegd
dat het Mijn huis is?!

Sinds december vroeg God mij om op Hem te wachten, maar koppig als ik ben luisterde ik niet. Ik kon me gewoon niet voorstellen, dat God tegen me zei: je bent een bijzondere vrouw, je bent Mijn uitverkorene.
Ik heb 5 banken afgelopen en telkens werd het aangeboden bedrag lager, totdat God me vermanend zei: “Heb Ik je niet gezegd dat het Mijn huis is?! Heb Ik je niet gezegd dat Ik de ramen en de deuren voor je zal openen? Wacht op Mij!” Ik moest keer op keer Psalm 27 lezen.
Op maandag 19 februari deed ik mijn laatste poging om toch nog naar een bank te gaan. Ik was boos op God. God zei me nog: “Wees niet koppig, Arnolda”. En op die bewuste dag zat ik voor de bankklerk en ik kreeg de klap in mijn gezicht dat ik maar 30.000 Euro kon krijgen i.p.v. 70.000. Bovendien moest ik hier de overdrachtskosten en de hypotheekkosten zelf uit betalen.

De belofte vervuld

Arnolda bij haar huis

Wel, om een lang verhaal kort te maken… ik ging op hangende pootjes terug naar mijn hemelse Vader en heb oprecht gehuild en om vergiffenis gevraagd. En de eigenaar werd ongeduldig. Hij wilde geen huur, noch huurkoop had hij uitdrukkelijk gezegd. Ik was bang om het mooie huis te verliezen. Toen nam ik het besluit samen met de makelaar om op 28 februari 2009 naar de eigenaar te gaan om eerlijk tegen hem te zeggen dat ik het huis opgaf.
Daarvoor zei ik tegen mijn hemelse Vader: “Dat huis heeft mij ruzie laten krijgen met U, omdat ik bang was om het te verliezen. Maar nu ben ik niet meer bang. Ik laat het huis los, het is materieel. Maar U bent uniek, ik wil U niet verliezen”. Hiermee droeg ik dit alles over aan onze lieve Heer. Ik zei nog: “Laat Uw wil geschieden en niet de mijne! U kent mijn hart en mijn verlangens, maar U bepaalt!”
Geloof het of niet! De eigenaar heeft toegestemd om dat huis aan mij op huurkoop te geven. Ik betaal dus 10 jaar lang elke maand een bedrag en in die tussentijd weet ik dat God zal voorzien in het geld voor dit huis. Hij komt zijn belofte na!! God zei tegen me: “Ik zal je het geld geven.”

Gods Liefde

De Here vroeg mij in het huis een bidkamer te maken, waar ik me kan terugtrekken en dichtbij Hem kan zijn. Het interieur van deze kamer heeft Hij tot in de puntjes beschreven. Uit gehoorzaamheid ben ik nu bezig met deze kamer.
Verder vast ik nu al 5 jaar lang elke woensdag. Deze dag heb ik genoemd: “Gods Liefde”. Ik vast omdat wij God elke dag zoveel vragen, terwijl wij Hem soms zo weinig bieden.
Geloof me, ik voel me steeds sterker worden en groeien in geloof. Er komen (soms zware) stormen op me af, maar dan belijd ik Psalm 23 en voel ik Gods kracht.

Een opbouwende oproep

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Beste mensen, God houdt een huis voor mij vast en bepaalt Zelf wat er moet gebeuren!! Ik wil dat de hele wereld dit weet.
De boodschap is: “ons geloof is klein en we begrijpen soms niet wat voor liefde God heeft voor ons. Hij ziet ons hart en weet wat we kunnen”.
Ik wil alle christenen bemoedigen: zoek God oprecht en gehoorzaam blindelings, want we onthouden ons Zijn zegen. Amen. Ik dank God dat ik Hem ken. Ik wil Hem voor niemand ruilen.

God zegene u allen en doe Zijn wil!! Hij weet wat goed is voor ons!! Laat Hem uw leven bepalen.

Gijs

Gepubliceerd
op 20 juni 2008
. 13 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hallo ik ben Gijs, en ik wil jullie vertellen wat God in mijn leven heeft gedaan:

Zo’n 23 jaar geleden kwam ik na een zeer moeilijke tijd in mijn leven tot geloof. Mijn huwelijk was stuk gelopen en echt alles ging fout. Ik kwam toen met een buurman aan het praten over een stuk op tv. Het was de bergrede van Henk Binnendijk van de Evangelische Omroep, en ik zat de eerstvolgende uitzending dan ook met nieuwsgierigheid te bekijken. Toen kreeg ik op mijn hart: “koop een Bijbel dan kun je zelf meelezen”. Zo gezegd, zo gedaan, ik naar een Evangelische boekhandel om een Bijbel te gaan kopen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

De vrouw die daar toen was vroeg mij welke Bijbel ik wilde hebben. Wist ik veel, ik wilde een Bijbel waar ik zelf mee kon lezen met dat stuk op tv. “Oh,” zei de vrouw, “dan moet je een NBG vertaling hebben”, dus dat werd het. Ze vroeg me toen naar mijn naam. Ik had zoiets van: “hè wat is dit nu weer”, en vroeg haar waarom. “Nou,” zei ze, “dan zal ik voor je bidden”. Ik vond het goed en gaf mijn naam.

Op een gegeven moment kwam er ter spraken in een uitzending, dat wij volmaakt moesten zijn net als God volmaakt is. Nou, dat snapte ik niet. Het stond echt in de Bijbel, maar wie kan gelijk zijn aan God dacht ik nog. Ik bedacht: “Weet je wat ik ga naar die mevrouw in de Bijbelwinkel, zei zal wel weten wat daar de bedoeling van is.”

Dus ik kom daar, maar die mevrouw was vrij, er was nu een man. En ik dacht: “Ach wat maakt het uit dan vraag ik het aan hem, hij zal het ook wel weten.”

Nu zei hij me niemand kan gelijk zijn aan God maar we moeten wel trachten om zo volmaakt mogelijk te zijn. Al snel raakten we aan de praat over mijn leven, en mijn verdriet over alles wat er gebeurd was. Op een gegeven moment nodigde hij mij uit om naar zijn gemeente te gaan, de Baptisten gemeente in Arnhem. Ik zei meteen “nee, ik denk daar eerst nog over na”, bedankte hem en ging huiswaarts.

Maar bij mijn huis aangekomen zag ik een kennis van vroeger die ook gelovig was en we raakten aan de praat. Ik kon mijn verhaal vertellen, waarna ze mij ook uitnodigde om naar haar gemeente te komen. Ik vroeg haar welke gemeente dat was, zij zei me: “de Baptisten Gemeente hier in Arnhem”. Als door een kogel geraakt zag ik Gods hand in dit alles en ik besloot te gaan.

Binnen een jaar was ik gedoopt, en kwam ik door mijn kinderen ook weer in contact met mijn ex-vrouw. Zij kwam eens bij mij thuis zag hoe ik woonde, en zij had zoiets van: “Wauw, ik wil weer met hem verder”. Maar ik zei dat ik alleen met een christen wilde trouwen. Nou, dat kon hoor: binnen een paar maanden was zij christen en we hertrouwden, maar al na een jaar wilde zij niet meer naar de kerk toe. Ik ging nog wel, maar ook ik vond het niet fijn meer om te gaan want ik had weer huwelijks problemen. Ik bleef haar trouw, maar na een tijd van 3 à 3,5 jaar hield ik het ook voor gezien en ging ook niet meer.

Al de jaren daarna zong ik nog wel als ik op mijn fiets naar mijn werk reed, en terug naar huis. Allemaal opwekkingsliedjes die ik mooi vond.

Uiteindelijk jaren later in januari 2000 werd ik zo ontzettend ziek. Ik kwam in een ziekenhuis terecht, en ik lag op sterven. De artsen constateerde AIDS, en ik werd in een kunstmatige coma gelegd voor de zekerheid. Maar God in al zijn liefde liet mij niet sterven.

Ik kreeg zelfs een teken, een visioen: Er waren mensen aan het ruzie maken bij een afgrond, over wie er nou het beste geloof had. Daar kwamen ze dus niet uit, en ineens verscheen Jezus daar, en die zei: “Zal ik jullie nu eens en voor altijd laten zien wat het beste geloof is”, en Hij sprong zo in die afgrond en bleef hangen op een klein ruw houten kruisje vol splinters en met roestige spijkertjes in elkaar gezet. Dit was door een kind gemaakt, en Jezus zei toen wie het geloof van dit kind heeft die heeft het ware geloof. En al die andere tekenen zoals sikkels en sterren vielen in die afgrond. Ineens was het visioen over en ik huilde als een klein kind.

Mijn huwelijk liep weer op de klippen want mijn vrouw wilde niet meer voor mij zorgen. En zo kwam ik in het huis te wonen waar ik nu woon. Hier kreeg ik een redelijk contact met mijn buren die mij uitnodigden voor een dienst bij hun in de kerk, maar ik wilde niet. Uiteindelijk maanden later kwam ik in gesprek met die buurvrouw, en ik vertelde haar dat ik een prachtige film had gezien, namelijk Left Behind. “Nou “, zei ze, “wij hebben vanavond ook een film die net zo iets is kom je hem kijken?”

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ik ben meegegaan met hun en nog diezelfde avond kwam ik opnieuw tot geloof. Ik kreeg ook weer de behoefte om mij opnieuw te laten dopen, en dat is ook gebeurd.

Ik kan iedereen aanraden om ook al heb je het nog zo zwaar, en voel je jezelf nog zo verlaten door iedereen, God zal je nooit loslaten Hij houdt zoveel van jou dat Hij je altijd bij Zich wil houden, dus mensen bid tot God, dat Hij in jouw mag komen wonen, en dat Hij je zal reinigen van je zonden.

Aartje

Gepubliceerd
op 6 juni 2008
. 13 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Wie ben ik?
Ik ben geboren als 2e dochter in een gezin met 4 dochters. De oudste 3 hebben een gedeelte van hun jeugd doorgebracht in Indonesië, waar mijn vader tin baggerde. Wij woonden op een eiland, waar wij een lagere school bezochten, met in totaal zo’n 13 kinderen. Een heerlijke tijd is dat geweest in mijn herinnering, onbezorgd genieten van huis, school en op zondag de kerkdiensten en zondagschool in de soos. Samen met alle Hollanders die op het eiland woonden.
In 1956 kwamen wij naar Nederland en daar is ons jongste zusje geboren.

Na de lagere school ben ik naar de ULO gegaan en heb daar een fijne tijd gehad. Toen kwam de periode van werken, trouwen en gelukkig hebben we ook nog 2 kinderen gekregen.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ziekte en verdriet
In 1972 werd bekend dat in onze familie een weinig voorkomende spierziekte heerste, waaraan zowel mijn moeder als mijn 3 zussen leden. Ik was draagster, maar had en heb geen verschijnselen.

In 1980 overkwam mij een auto-ongeluk waarbij een stevige whiplash mijn deel werd. Het leven van mijn man en mij en onze 2 kinderen van inmiddels 11 en 13 werd behoorlijk op zijn kop gezet. Alles moest anders en daar leed het hele gezin onder.

Ziekenhuisopnames, fysiotherapie en revalidatie – het duurde ongeveer 10 jaar voor er weer een beetje normaal geleefd kon worden. Altijd waren er anderen nodig om het gezin draaiende te houden en het is geweldig fijn dat ze er waren, maar het gaat wel ten koste van de privacy die je als gezin toch ook nodig hebt. In 1981 overleed mijn moeder op 61-jarige leeftijd als gevolg van de spierziekte en 8 jaar later mijn oudste zus, die maar 45 jaar werd.

Jaren lang ben ik betrokken geweest bij de opvang van verkeersslachtoffers, dat was mijn manier om te verwerken wat mijzelf ook was overkomen. Anderen helpen vanuit de ervaring die ik zelf had gehad. Als vrijwilliger heb ik dit werk 10 jaar gedaan, toen ik in 1998 opnieuw werd aangereden en de ellende weer begon. Intussen was ook mijn jongste zus op 38-jarige leeftijd overleden. De rek was er uit en ik gaf het vrijwilligerswerk op.

Door alle ellende, denk ik, had ik ook clusterhoofdpijn gekregen en de zuurstoffles die ik na een onderzoeksperiode kreeg, hielp mij om de aanvallen te stoppen en het leven nog enigszins leefbaar te houden.

Een jaar later vroeg mijn oudste zoon om op het bedrijf waar hij werkte te komen helpen met logistieke problemen en daar heb ik gehoor aan gegeven, 1 tot 1,5 uur per dag was wat ik in die tijd net aankon, met de zuurstoffles in de auto ging ik op pad. Mijn horizon verbreedde zich weer en dat is goed geweest voor mijn herstel. Een paar jaar later werkte ik daar halve dagen en met heel veel plezier. Toen echter mijn 3e zusje in 2004 overleed, eveneens aan de gevolgen van de spierziekte, toen stortte ik in. De emmer was vol en ik kon niet meer op tegen al die tegenslagen.

Israël – Een aanraking van de Heer
In 2005 vroeg een vriendin mij om mee te gaan naar Israël, zij wist dat ik dat heel graag wilde. Ooit had ik met mijn zus afgesproken, als de kinderen de deur uit zijn dan gaan we samen met de mannen naar Indonesië en naar Israël, Terug naar waar zij geboren was en naar het land van de Belofte voor de toekomst. Dat kon niet meer met haar dus die vriendin wist dit en wilde wel met mij mee.

Die reis ging niet door, vanwege te weinig animo. Maar een half jaar later werd ik gebeld dat er een reis gepland was. Helaas kon mijn vriendin niet mee en mijn man ook niet, dus ging ik alleen! Tijdens die reis kwamen we aan het meer van Galilea.

Daar aan het meer van Galilea had ik een zware nacht. De aanvallen van clusterhoofdpijn waren zo heftig dat ik alleen maar kon denken: ‘hoe snel krijg ik zuurstof en kan de pijn verdwijnen’. Daarna wilde ik graag naar buiten om de druk op mijn hoofd wat te laten verdwijnen. Buiten kwam ik door de omgeving bij God terecht.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

De voor mij bekende bijbelgedeelten, zoals dat Jezus voor zonsopkomst in Galilea ging bidden (Marcus 1:35), gingen als het ware daar leven en ik ervoer Jezus op dat moment héél dichtbij. Toen ik op mijn knieën, teneinde raad, Hem vroeg om genezing, heeft hij mijn gebed verhoord. Sindsdien heb ik geen enkele aanval meer gehad! De zuurstofflessen zijn verleden tijd en ik ben ervan overtuigd dat God met mijn leven een bedoeling heeft.

Het gaat goed met me en ik kijk het leven weer met vertrouwen tegemoet, ook al gebeurt dan met vallen en opstaan. Tot op heden sta ik met Gods hulp toch iedere keer weer op en leef!

Esther

Gepubliceerd
op 24 mei 2008
. 22 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

Hoi, ik ben Esther en in het dagelijks leven studente. Ik ben bijna 18 jaar en doe deze maand examen havo. In september begin ik aan een DTS (Discipleship Training School) voor een half jaar bij Jeugd met een Opdracht. Nu ik dit schrijf ben ik erg blij, geniet ik en dank God voor wat hij het afgelopen jaar gedaan heeft. Ik had eerlijk gezegd nooit verwacht dat ik nu hier zo zou zitten en dit zou gaan schrijven.

Het begon allemaal in de zomer van 2006. Ik was geslaagd voor VMBO en mocht HAVO gaan doen, maar eerst kon ik gaan genieten van een vakantie. Maar er was iets raars, ik voelde me zo vaak down en erg verdrietig. Precieze redenen kon ik niet noemen. Ik heb ook nooit traumatische ervaringen meegemaakt of zoiets. Ik dacht dat dit bij mijn leeftijd hoorde, ik was namelijk net 16 jaar geworden en dus in de pubertijd.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Eetstoornis
Na de vakantie werd alles langzaam erger. Mijn gedachten werden steeds negatiever over mezelf, anderen en mijn leven. In december 2006 werd alles tevéél. Op TV zag ik een programma over iemand met een eetstoornis. Ze vertelde dat ze vaak spanningen niet aan kon en daardoor ging overgeven of niet eten. Deze woorden bleven een paar weken in m’n hoofd spoken, tot het moment dat ik niets meer zag zitten, m’n leven was volgens mijn gedachten waardeloos, ik werd gek van m’n gedachten en wilde m’n aandacht op iets anders vestigen, overgeven. Het luchtte even op. De eerste keer schrok ik van mezelf en viel huilend in slaap. De depressieve gedachten bleven doorgaan, en ik kon me niet meer concentreren, en kon vaak alleen nog denken aan overgeven, want dat luchtte (even) op.

De volgende week gebeurde het weer, die week daarna weer, die week daarna 2 keer enz. en zo ging de maand december voorbij. M’n moeder merkte dat het niet goed ging, en na een lang en moeizaam gesprek met m’n moeder heb ik haar uiteindelijk mijn geheim verteld. (Ik had het eigenlijk niet willen vertellen want ik wilde haar niet bezorgd maken.) Alleen m’n moeder wist het, en ze lette op, maar ze kon me niet tegenhouden te spugen, dus ik ging door, 2 keer per week werd 3 keer per week en er waren weken dat ik bijna elke dag ging spugen. Het werd een verslaving.

Processen (menstruatie o.a.) in m’n lichaam stopten na verloop van tijd, en de afvoer bij ons in huis verstopte door het gespuug. ’s Avonds kon ik niet meer slapen, nachten lag ik te huilen en ik was heel bang in donker. Een aantal keren per week had ik angstaanvallen. Het enige wat ik kon doen was huilen en mezelf pijn doen. Doordat ik me zo slecht voelde kwam ik bijna niet meer buiten de deur. ’t Liefst sloot ik me op in de badkamer en wilde ik alleen zijn.

Ondertussen ben ik via de huisarts bij een psycholoog gekomen. Elke week kwam ik langs om alles op een rijtje te zetten, het hielp om over dingen te praten waar ik nooit over durfde te praten met iemand, maar het spugen bleef maar doorgaan.
M’n moeder zei dat ik zo mager was en dat dit niet mooi was, maar ik geloofde het zelf niet. Het enige wat ik zag was een opgeblazen buik als ik net had gegeten. Die buik moest plat zijn!

Vicieuze cirkel
Van februari 2007 tot april ging het zo door. Ik viel 10 kilo af. Ik wilde écht stoppen met overgeven, ik wilde het echt, maar het lukte me niet meer. Elke keer gaf ik eraan toe. De verleiding was te groot. Het voelde even goed om te spugen, maar daarna voelde ik me heel vaak schuldig en schaamde ik me. Zo ontstond er een cirkeltje waar ik niet uit kon komen. De schaamte en schuldgevoelens werden te groot.

Soul Survivor
Gelukkig werd het eind mei, en ik ging met 3 vrienden naar een groot festival evenement. Het heet Soul Survivor en dit was de 3e keer dat ik er naartoe ging. Het was fantastisch! Het is een week dat je met zo’n 3000 jongeren veel leert over God, en waarbij er veel aandacht word besteed aan aanbidding enz. Na elke celebration (2 keer per dag) is er tijd voor gebed.

Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing. Jesaja 53:5

Na een avonddienst kwam er een meisje naar me toe, uit het niets. Ze vroeg of ze voor me mocht bidden, en ik vond het goed. Ze begon dingen te zeggen die zij niet van zichzelf kon weten, ze vertelde aan God hoe ik me voelde en wat er de afgelopen tijd was gebeurd. De Heilige Geest inspireerde haar in haar gebed, tijdens dat gebed liet God me zien wat ik eigenlijk aan het doen was door het spugen heen. Ik ruïneerde mezelf, maar ook een tempel van de Heilige Geest. De bijbel zegt namelijk in 1 Kor. 6:19-20: Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam.

Mensen konden me dus nooit overtuigen, maar God deed het en bevrijdde me! En sindsdien heb ik nooit meer de behoefte gehad over te geven. Vanaf het festival ging het eten zo goed! Ik genoot er zo van, heerlijk! Mijn lichaam moest wennen aan het eten en het ging steeds beter.

Depressie
Toen ik terug kwam van het festival waren m’n vader, moeder en ik allemaal blij dat het lichamelijk weer beter ging. Maar geestelijk was ik nog niet herstelt. Vroeger uitte ik mijn gevoelens en emoties door over te geven, maar nu kon dat niet meer en begon ik alles op te kroppen. De depressieve gevoelens werden erger en erger, weer zag ik het leven niet zitten en alles was waardeloos. Ik had geen zin meer in het leven, en wilde ook niet meer leven. De angstaanvallen en huilbuien werden ook steeds erger. Mijn hart schreeuwde naar iemand die me begreep en naar iemand die me een knuffel gaf.
Zelfmoordgedachten kwamen elke dag een aantal keer voorbij. Vooral bij het zien van een trein, brug enz. Ik had ook grote vraagtekens naar God toe, want hoe kon hij me wel genezen van die eetstoornis en de depressieve gevoelens niet weghalen? Waarom zou God me door zoiets heen laten gaan?

Ondertussen was de vakantie aangebroken. De psycholoog adviseerde me om me aan te melden bij de GGZ voor intensievere hulp. Gelukkig kon ik versneld aangemeld worden en hoefde ik niet een half jaar te wachten, en toen kwam het eerste gesprek met de psychotherapeut. De psychiater kon er niet bij zijn. Het gesprek verliep totaal niet naar m’n verwachtingen en ik had er erg slechte gevoelens bij. Hierdoor was m’n laatste beetje hoop dus ook al weg en ik was wanhopig, wie of wat zou me nu nog kunnen helpen?

De enige zou God kunnen zijn, maar ik durfde daar niet meer op te vertrouwen. Toen ik dit aan mijn ouders vertelde zei m’n vader dat het misschien goed was is bij iemand van bevrijdingspastoraat langs te gaan om voor me te laten bidden.
Het was het laatste wat me nog zou kunnen helpen dacht ik dus ben daar naartoe gegaan.

Vrijgezet
Het was een gezellige avond, en we hebben ongeveer 3 kwartier gebeden met z’n drieën. De Heilige Geest inspireerde weer het gebed, en er werden weer dingen gezegd die alleen God wist. Bindingen werden verbroken in de naam van Jezus, en wederom liet God wéér zien hoe groot hij is.

Na het gebed voelde ik me voor het eerst beter sinds een lange tijd, en ’s avonds viel ik in slaap zonder huilen. Ik was blij!
Het voelde raar, maar goed en ’t duurde langer dat het goed ging. Ik heb heerlijk genoten van de vakantie op Mallorca.

Ook op een conferentie in de zomer heeft God me vrijgezet van angst en heeft Hij me genezen van nek en hoofdpijn waar ik dit jaar bijna elke dag wel last van had. Tot de dag van vandaag ben ik genezen van deze depressie, angst en eetstoornis. God heeft me genezen! Dat is zeker. Er is dus hoop, wat ik een tijd niet gezien heb. God is altijd groter dan dat wij denken, en bidden.

Jezus keek hen aan en zei: ‘Bij mensen is dat onmogelijk, maar niet bij God, want bij God is alles mogelijk.’Marcus 10:27

Deze brief is niet om te vertellen hoe zielig ik was. Helemaal niet! Ik schrijf dit om te vertellen hoe groot God is. Ik wil ook zeggen tegen iedereen die dit leest dat, ook al lijkt je probleem (wat voor probleem dan ook) te groot, en denk je dat het nooit goed komt, God is altijd groter dan je probleem en Hij is er voor je. Nodig Hem uit in je leven. Vaak gebeuren dingen ook op een andere manier dan dat wij denken en willen. Ik snapte ook niet waarom je echt in de diepste dip moet zitten voor God je eruit trekt. Maar uiteindelijk zie je God’s leiding. Hij is er!

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Ook als je God nog niet kent, ik wil je zeggen, het is echt heerlijk te leven met Hem! Niet omdat je er zelf beter van word maar om wie God is.

Liefs,
Esther

Lia

Gepubliceerd
op 7 maart 2008
. 8 Reacties
© Copyright MijnGetuigenis.nl
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder schriftelijke toestemming van MijnGetuigenis.nl. Deze print is enkel voor persoonlijk gebruik.

lia.jpg
Hey! Mijn naam is Lia, ik ben financieel medewerkster bij een handelsmaatschappij en een paar jaar geleden radicaal tot geloof gekomen. Dit is mijn verhaal:

Eind 2004 – ik was toen 40 jaar – kreeg ik te maken met paniekaanvallen en depressies. Tot dan toe zag mijn leven er heel rommelig uit. Partners wisselden elkaar af, en met werkgevers was het ook al niet veel beter. Ik had geen rust en wist eigenlijk niet wat ik nou wilde met mijn leven. Bij de psycholoog terechtgekomen, maar daar kwam niets concreet uit.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

Kanker
Medio 2005 werd er bij mij borstkanker geconstateerd. Je wereld staat dan op z’n kop. Tijdens de behandelingen (eindelijk had ik er tijd voor) ben ik de bijbel gaan lezen omdat ik als atheïst wel eens wilde weten wat er nou in staat. Altijd heb ik gezegd dat het geloof de oorzaak is van alle oorlogen, maar ik wist eigenlijk niet wat er in de bijbel stond. Op dat moment kwam ik tot geloof en wist ik wat mijn levendoel was: Jezus volgen. Ik besefte dat Jezus de sleutel is om bij God te komen op het moment dat ik me realiseerde dat Jezus hier op aarde heeft rondgelopen.

Mijn familie
Herfst 2005 werd er bij één van mijn zussen maagkanker geconstateerd en haar maag moest helemaal verwijderd worden. In die periode ben ik gedragen door God. Ik heb mijn zus zelfs pastorale begeleiding gegeven op haar sterfbed (2006) toen ze niet meer te genezen was.

In oktober 2007 is een andere zus van mij plotseling overleden. Zij heeft jarenlang op straat geleefd en medio 2007 heb ik haar voor het laatst gezien (ik moest naar haar toe). Toen heb ik met haar over God gesproken en bleek dat zij ook gesprekken had met God. Volgens haar eigen zeggen had God haar verteld dat ze nog twee jaar te leven had en dit is ook uitgekomen.

Mijn hemelse Vader
Ondanks alles heb ik nu rust gevonden, mijn Vader is er altijd en ik kan altijd met Hem praten.

Elke dag GRATIS een bijbeltekst in je mail of via een app? Kijk op www.DagelijksWoord.nl

In januari 2006 ben ik gedoopt, heel bewust met heel mijn hart gekozen om Jezus te volgen. Vooral verkondigen vind ik belangrijk, dat iedereen hoop mag hebben in deze gebroken wereld. Ik ben actief bezig met projecten zoals Prayer Station, Stichting Care-van en ik leid samen met mijn man een evangelisatie huiskring.

We zijn allemaal kinderen van één liefdevolle Schepper. Hij wil heel graag dat we thuiskomen en we hebben ook de taak om anderen over Hem te vertellen. Ik ben veranderd en wordt nooit meer hetzelfde.